UZMAN GÖRÜŞLERİ DOĞRULTUSUNDA TÜRKİYE’DE YAŞAYAN MÜLTECİ ÇOCUKLARIN SORUNLARINA YÖNELİK ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Göç ekonomik, politik, açlık, savaş, doğal afetler, salgın hastalıklar veya kıtlık gibi nedenlerdendolayı, zorunlu ya da isteyerek bulunulan coğrafyanın terk edilmesi durumu olarak ifade edilebilir. Mültecilerkendilerini güvende hissettikleri hedef ülke olarak, kendilerine en yakın coğrafyaya göçme eğilimindedirler.Suriye’den gelen Mülteci aileler öncelikle sınır komşusu ve gelişmekte olan ülkelerden biri olarak gördükleriTürkiye’ye, daha sonra da çeşitli Avrupa ülkelerine göç etmeyi istemektedirler. Göç sürecindeki olumsuzdurumlardan şüphesiz en çok çocuklar etkilenmektedir. Bu çalışmanın amacı; uzman görüşlerine göre mülteciçocukların göç sürecinde ve sonrasında yaşadığı sorunları belirlemek ve genel anlamda çözüm önerilerisunmaya çalışmaktır. Çalışma nitel araştırma desenlerinden durum çalışmasına uygun olarak yürütülmüştür.Araştırmanın çalışma grubunu mültecilere yönelik hizmet veren çeşitli kurum ve kuruluşlarda sosyolog,psikolog, yönetici ve eğitici olarak çalışan, alanında uzman ve gönüllü 14 kişi oluşturmuştur. Veriler açık uçluanket formu ile online olarak toplanmıştır. Veriler içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Öncelikle temalarbelirlenmiş ve her temanın altına kodlamalar yapılarak listeler oluşturulmuştur. Sonuçlar başlıklar altındatoplanmış ve genel öneriler sunulmuştur.

ACCORDING TO EXPERTS’ OPINIONS SUGGESTIONS FOR SOLUTIONS FOR PROBLEMS OF REFUGEE CHILDRENS LIVING IN TURKEY

Migration can be defined as the compulsory or voluntary abandonment of the geography due to economic, political, hunger, war, natural disasters, epidemics or famine. Refugees tend to migrate to the geography closest to them as the destination country where they feel safe. Refugee families from Syria firstly want to migrate to Turkey which is border neighbor and one of the developing countries they see, then to various European countries. Children are undoubtedly affected by the negative situations in the migration process. The aim of this study is to determine the problems that refugee children have experienced during and after the migration process and to offer solutions in general terms according to the expert opinions. The study was conducted in accordance with the case study, one of the qualitative research designs. The study group of the study consisted of 14 volunteers working as sociologists, psychologists, managers and trainers in various institutions and organizations providing services for refugees. Data were collected online with an open-ended questionnaire. The data were analyzed by content analysis method. Firstly, themes were determined and codes were created under each theme and lists were formed. The results were grouped under the headings and general recommendations were presented.

PDF

___

Acer, Y., Kaya, I. ve Gümüş, M. (2008). Uluslararası Hukuk ve Avrupa Birliği Ekseninde Türkiye’nin MülteciSığınmacı Stratejisi: Türkiye’de Mültecilerin ve Sığınmacıların Nitelikleri Temelinde Analizler. TÜBİTAK SOBAG Proje, (106K139).
AFAD, (2016). Suriye Afet Raporu. https://www.afad.gov.tr/tr/IcerikListele1.aspx? ID=16 adresinden 24.Şubat.2019 tarihinde edinilmiştir.
Akıncı, B., Nergiz, A. ve Gedik, E. (2015). Uyum Süreci Üzerine Bir Değerlendirme: Göç ve Toplumsal Kabul. Göç Araştırmaları Dergisi, (2), 58-83.
Aksoy, Z. (2012). Uluslararası Göç ve Kültürlerarası İletişim. Journal of International Social Research, 5(20), 292-303.
Avcı, Y. E., Koçoğlu, E. ve Ekici, Ö. (2013). Göçün Eğitim ve Eğitim Yönetimine Etkisine İlişkin Okul Yöneticilerinin Görüşleri (Diyarbakır İli Örneği). The Journal of Academic Social Science Studies, 6(3), 91- 105.
Buz, S. (2008). Türkiye’deki Sığınmacıların Sosyal Profili. Polis Bilimleri Dergisi, 10(4), 1-14.
Demirbaş, H. ve Bekaroğlu, E. (2013). Evden Uzakta Olmak: Sığınmacıların/Mültecilerin Psikolojik Sorunları ve Alınacak Önlemler. Kriz Dergisi, 21(1), 11-24.
Dinçer, O. B., Federici, V., Ferris, E., Karaca, S., Kirişci, K. ve Çarmıklı, E. Ö. (2013). Suriyeli Mülteciler Krizi ve Türkiye: Sonu Gelmeyen Misafirlik, Uluslar Arası Stratejik Araştırmalar Kurumu, Brooking Institute.
Emin, M. N. (2016).Türkiye’deki Suriyeli Çocukların Eğitimi: Temel Eğitim Politikaları. Türkiye’deki Suriyeli Çocukların Eğitimi: Temel Eğitim Politikaları. SETA, (153), 1-25.
Erdoğan, M., Kavukçuer, Y. ve Çetinkaya, T. (2017). Türkiye’de Yaşayan Suriyeli Mültecilere Yönelik Medya Algısı. Özgürlük Araştırmaları Derneği, (5), 1-25.
Eren, Z. (2019). Yönetici ve Öğretmen Görüşlerine Göre Göçmen Çocukların Eğitim Sorunları ve Çözüm Önerileri. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 213-234.
Ferris, E. ve Winthrop, R. (2010). Education And Displacement: Assessing Conditions For Refugees And Internally Displaced Persons Affected By Conflict, UNESCO.
Harunoğulları, M. (2016). Suriyeli Sığınmacı Çocuk İşçiler Ve Sorunları: Kilis Örneği. Göç Dergisi, 3(1), 29- 63.
Kariman, S. (2015). Türkiye’ye Göç Eden Mültecilerin Sosyal Hayata Uyum Sürecinin İncelenmesi: Isparta Örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Kaştan, Y. (2015). Türkiye’de Göç Yaşamış Çocukların Eğitim Sürecinde Karşılaşılan Problemler. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 216-229.
Kolukırık, S. (2009). Mülteci Ve Sığınmacı Olgusunun Medyadaki Görünümü: Medya Politiği Üzerine Bir Değerlendirme. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 1-20.
Korkut, R. (2010). Türkiye'de Sığınmacı Ve Mülteciler. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
Mülteciler.org., (2019). Türkiye’deki Suriyeli Sayısı Eylül 2019. https://multeciler.org.tr/turkiyedeki-suriyelisayisi/ Adresinden 03.10.2019 tarihinde alınmıştır.
Özdemir, F. ve Öner-Özkan, B. (2016). Türkiye’de Sosyal Medya Kullanıcılarının Suriyeli Mültecilere İlişkin Sosyal Temsilleri. Nesne Psikolojisi Dergisi, 4(8), 227-245.
Özservet, Y. Ç. (2015). Göçmen Çocukların Şehre Uyumu ve Eğitim Politikası, Y. Bulut (Ed.), Uluslararası Göç ve Mülteci Uyumu Sorununda Kamu Yönetimi Rolü, Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
Özservet, Y. Ç. ve Sirkeci, I. (2016). Editörden: Çocuklar ve Göç. Göç Dergisi, 3(1), 1-4.
Reçber, S. (2014). Hayatın Yok Yerindekiler: Mülteciler ve Sığınmacılar. VI. Sosyal İnsan Hakları Ulusal Sempozyumu, Eskişehir.
Sakız, H. (2016). Göçmen Çocuklar ve Okul Kültürleri: Bir Bütünleştirme Önerisi. Göç Dergisi, 3(1), 65-81.
Şeker, B. D. ve Aslan, Z. (2015). Refugee Children in the Educational Process: An Social Psychological Assessment. Journal of Theoretical Educational Science/Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 8(1), 86-105.
Şirin, S. R. ve Lauren Rogers-Şirin. (2015) The Educational and mental health needs of Syrian refugee children. Washington, DC: Migration Policy Institute.
Tekin, U. (2007). Avrupa’ya Göç ve Türkiye. İÜBF Dergisi, 37, 43-56.
UNICEF (2017). 2016 Suriyeli Çocuklar İçin Neden En Kötü Yıl Oldu? http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/2016%20Suriyeli%20%C3%A7ocuklar%20i%C3%A7in%20 neden%20en%20k%C3%B6t%C3%BC%20y%C4%B1l%20oldu.pdf adresinden 10.Kasım.2018 tarihinde edinilmiştir.
Uzun, A. (2015). Günümüzün Sosyal ve Ekonomik Sorunu Olan Suriyelilerin Mülteci ve Ekonomi Hukuku Bakımından Değerlendirilmesi. Ankara Barosu Dergisi, (1), 106-120.
Yavuz, Ö. ve Mızrak, S. (2016). Acil Durumlarda Okul Çağındaki Çocukların Eğitimi: Türkiye’deki Suriyeli Mülteciler Örneği. Göç Dergisi, 3(2), 175-199.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2012). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, A. (2014). Uluslararası Göç: Çeşitleri, Nedenleri ve Etkileri. Electronic Turkish Studies, 9(2), 1685- 1704.
Yılmaz, H. (2013). Türkiye’de Suriyeli mülteciler: İstanbul örneği, İstanbul: MAZLUM-DER.