ÜCRET YÖNETİMİ BAĞLAMINDA ÖĞRETMEN MAAŞLARININ İNCELENMESİ

Ücret yönetimi, insan kaynakları yönetimi içinde yer alan bir yönetim sınıflaması biçimidir. Ücret sisteminin planlanması, organize edilmesi, yönlendirilmesi, koordine edilmesi ve kontrol edilmesini içeren süreçlerden oluşmaktadır. Aynı zamanda ücret yönetimi kamu personel yönetimi içesinde yer almakta olup hem kurum hem de bireyler için önem arz etmekte, işlevselliğini korumakta ve doğrudan bir yönetim türü olarak ilişkili bulunmaktadır. Bu yaklaşımlardan hareketle araştırma derleme modeline uygun olarak hazırlanmıştır. Belirli bir sistematik dahilinde öncelikle insan kaynakları yönetiminde ücretin önemi ve ücreti etkileyen unsurlar belirtilmiş, arkasından ücret yönetim süreçlerine yönelik bilgilere yer verilmiş ve son olarak kamu kesimindeki ücretlendirmeye yönelik bilgiler ile Millî Eğitim Bakanlığı memur ve öğretmen maaşları incelenmiştir. İyi bir aylık sisteminin uyumlu bir dağılıma sahip, sade, yalın, açık, karşılaştırılabilir, bütünsellik gösteren, kamu görevlilerini halktan koparmayan bir miktarda ve güdüleyici nitelikte olması gerektiği kanısına varılmıştır. Ayrıca araştırma istatistiksel veriler ile desteklenmiş olup öğretmenlerin maaş ve ücretlerinin iyileştirilmesine yönelik birtakım önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

İnsan Kaynakları, Ücret Yönetimi, Devlet Memurları, Öğretmen Maaşları

EXAMINING TEACHER SALARIES IN THE CONTEXT OF WAGE MANAGEMENT

Wage management is a form of management classification within human resources management. It consists of processes that include planning, organizing, directing, coordinating and controlling the wage system. At the same time, wage management is included in the public personnel management, it is important for both the institution and the individuals, it maintains its functionality and is directly related as a type of management. Based on these approaches, the research was prepared in accordance with the compilation model. Within a certain systematic, first of all, the importance of wages in human resources management and the factors affecting wages are specified, then information on wage management processes is given, and finally, information on remuneration in the public sector and the salary of civil servants and teachers from the Ministry of National Education are examined. It has been concluded that a good pension system should have a harmonious distribution, be simple, plain, clear, comparable, holistic, in an amount that does not separate public officials from the public and should be motivating. In addition, the research was supported by statistical data and some suggestions were made for improving teachers' salaries and wages.

Keywords:

Human Resources, Compensation Management, Government Officials, Teacher Salaries,

PDF

___

Akgüner, T. (2014). Kamu personel yönetimi. İstanbul: Der.
Albayrak, S. O. (2017). Kamu yönetimi temel kanunu sonrası kamu personel rejimi. Memleket Siyaset Yönetim, 12(27),1-17.
Aldemir, C., Ataol, A., & Budak, G. (2001). İnsan kaynakları yönetimi. İzmir: Barış.
Armstrong, M. (2017). Armstrong’un stratejik insan kaynakları yönetimi el kitabı. (Çev. Ed. Y.D. Gürol). Ankara: Nobel.
Armstong, M., Cummins, A., Hastings, S., & Wood, W. (2003). Job evaluation: A guide to achieving equal pay. London: Kogan Page.
Artan, S. (1981). Endüstri işletmelerinde ücret yönetimi ve Türkiye’deki uygulama. Eskişehir: Eskişehir İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi.
Aslan, O.E. (2012). Kamu personel hukuku. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Aslan, A.G. (2019). Performans değerlendirme sisteminin ücret yönetimine etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, KTO Karatay Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Ataay, İ. D., & Acar, A.C. (2010). Ücret yönetimi, İnsan kaynakları içinde. İstanbul: Beta.
Bayraktaroğlu, S. (2008). İnsan kaynakları yönetimi. Sakarya: Sakarya.
Beaumont, P. B. (1994). Human resource management: Key concepts and skills. California: Sage.
Bhattacharyya, D. K. (2009). Compensation management. United Kingdom: Oxford University Press.
Bingöl, D. (2010). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Beta.
Bozkurt, Ö., & Bozkurt, İ. (2008). İş tatminini etkileyen işletme içi faktörlerin eğitim sektörü açısından değerlendirilmesine yönelik bir alan araştırması. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(1), 1-18.
Can, H., Kavuncubaşı, Ş., & Yıldırım, S. (2016). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları. Ankara: Siyasal.
Canatan Doğan, N. (2022). Öğretmenlik Meslek Kanunu’na yönelik öğretmen ve yönetici görüşleri. Tezsiz Yüksek Lisans Projesi, Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Pamukkale.
Canman, D. (1995a). Çağdaş personel yönetimi. Ankara: TODAİE.
Canman, D. (2000b). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Yargı.
Çetin, C., Elmalı, E.D., & Arslan, M.L. (2018). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Beta.
Devlet Memurları Kanunu. (1965, 23 Temmuz). 4179 Sayılı Kanun. Resmî Gazete (Sayı: 12056). Devlet Memurları Kanunu ile Bazı Kanunlarda ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. (2022, 5 Temmuz). 7417 Sayılı Kanun. Resmî Gazete (Sayı: 31887).
Ekinci, F. (2008). Kamu personel yönetiminden insan kaynakları uygulamasına geçişin çalışanların verimliliğine etkisi. Maliye Dergisi, 155, 175-185.
Erdem, E. (2007). İnsan kaynaklarında ücret yönetimi sisteminin oluşturulması ve bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ergeneli, A., İlsev, A., Camgöz, S.M., Güler, B.K., Karapınar, P.B., Ekmekci, Ö.T., Özgödek, H.M.F., Özgödek, D.G., Odabaşı, N.A., & Borluk, N.A. (2018). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Nobel.
Ergül, H.F. (2006). Kurumlarda ücret, ücret sistemleri ve ücret-başarı ilişkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 5(18), 92-105.
Göker, S. D., & Gündüz, Y. (2017). Dünya ölçeğinde öğretmenlerin saygınlık statüsü ve özlük hakları. Milli Eğitim Dergisi, 46(213), 177-196.
Gültekin, N., & Terzioğlu, A. (2008). Kamu kesimi ücret politikası. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(2), 969-982.
Gürsoy, H. (2003). Öğretmen yetiştirmede sorunlar ve öneriler. Çağdaş Eğitim Dergisi, 28(299), 28-35.
İş, A., & Birel, F. K. (2022). Öğretmenlik meslek kanununa ilişkin öğretmen görüşleri. Electronic Journal Of Social Sciences, 21(84).
Millî Eğitim Bakanlığı. (2022). Millî eğitim istatistikleri 2021/’22. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
Nigro, L. (1981). Attitudes of federal employees toward performance appraisal and merit pay: Implications for CSRA Implementation. Public Administration Review, 41(1), 84-86.
Organisation for Economic Co-operationand Development. (2022). Education at a glance 2021: OECD indicators. Paris: OECD Publishing.
Öğretmenlik Meslek Kanunu. (2022, 3 Şubat). 7354 Sayılı Kanun. Resmî Gazete (Sayı: 31750).
Özsalmanlı, A.Y. (2002). Bilgi teknolojilerinin Türkiye'de kamu personel yönetimi üzerinde etkileri. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Renckly,R. (2004). Human resources. New York: Barron’s Educational Series.
Robbins, S.P., & Judge, T.A. (2015). Örgütsel davranış. (Çev. Ed. İ. Erdem). Ankara: Nobel.
Sabuncuoğlu, Z. (1991a). Personel yönetimi. Bursa: Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi.
Sabuncuoğlu, Z. (1997b). Personel yönetimi: Politika ve yönetsel teknikler. Bursa: Uludağ Üniversitesi.
Sağlam, M., & Sağlam, A.Ç. (2005). Öğretmenlik mesleğinin maddî yönüne ilişkin genel bir değerlendirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(3), 317-328.
Sauvy, A. (1961). Que Sais-Je La Bureaucratie. France: Presses Universitaires.
Saygılı, E. (2019). Ücret düzensizliğinin örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyetine etkisi: Bir araştırma örneği. Yüksek Lisans Tezi, Bursa Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Sevimli, A. (2001). İş değerlendirmesinin ücret sistemi içindeki rolü ve eşit davranma ilkesi açısından önemi. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 3 (2), 0-0.
Sezgin, S. İ. (2002). Öğretmen eğitiminde gelişmeler ve sorunlar. Çağdaş Eğitim Dergisi, 27(293), 6-8.
Sheridan, J. E. (1972). Establishing wage and salary system. (Ed. J.J. Famulara). Handbook of modern personnel management. New York: McGraw Hill.
Tebliğler Dergisi. (2013). Millî Eğitim Bakanlığı Personeline Başarı, Üstün Başarı Belgesi ve Ödül Verilmesine Dair Yönerge. Sayı: 2666.
Tedmem. (2022). Bir bakışta eğitim 2022: Türkiye üzerine değerlendirme ve öneriler. Ankara: Türk Eğitim Derneği.
Timur, H., & Kılıç, M. (2005). İş değerlendirmesinde puanlama yöntemi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Tortop, N., Aykaç, B., Yayman, H., & Özer, M.A. (2010). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Nobel.
Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı. (2022). Kamu sektörü istihdam sayıları 2022. Ankara: Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı.
Uğur, A. (2008). İnsan kaynakları yönetimi. Sakarya: Sakarya.
Ünsar, S. (2009). Yetkinliğe dayalı ücret yönetiminin genel bir değerlendirilmesi. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 10(1), 43-56.
Yalçın, S. (1994). Personel yönetimi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi.
Yıldız, G. (2017). Gelişimi üzerinden işlevsel bir kamu personel rejimi. Çanakkale Onsekiz Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 2(4),31-52.
Yazıcı, S.D. & Cemaloğlu, N. (2022). Türkiye’nin öğretmen profilinin OECD ülkeleri ile karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(3), 15-40.