Kore tiyatrosuna genel anlamda baktığımızda birçok ulusların tarihinde de olduğu gibi kaynağını tarih öncesi dinsel törenlerden alır. Tüm geleneksel tiyatro gösterilerinde dans önemli bir yer tutar. Kore geleneksel tiyatro türünün en başta gelen bir örneği olan Talçum(탈춤), yergi ve mizah içeren, yarı pandomim yarı dans olan bir maske dansıdır. Bunun yanı sıra halk masallarını anlatan uzun öykülü halk şarkıları olan Pansori türü ve köy köy, şehir şehir dolaşan sanatçıların sahneye koyduğu kukla oyunları(꼭두각시 극) gibi izleyici önünde sergilenen oyunlar da vardır. Tüm bu geleneksel gösteriler aynı zamanda tiyatronun temelini oluşturacak olan unsurlardır. Bu tür oyunlar çok sayıda izleyici çekip eğlendirmekle kalmayıp izleyiciyi bilinçlendirici özelliğe de sahipti. Kore’de Modern Tiyatro akımı Japonya’ya eğitime giden Koreli öğrencilerin eğitimleri sırasında ya da tamamladıktan sonra ülkeye dönmeleriyle 1910’lu yıllarda Japon Tiyatro oyunlarının Korece’ye çevrilmesiyle başlamıştır. Özellikle roman alanında büyük başarı gösteren İ Goanğ Su tiyatro alanında da dönemin tiyatro kültür seviyesini yükseltmiştir. 1920’lere girildiğinde modern tiyatronun temeli sağlamlaşmış,  ağırlıkla toplumsal sorunlar, kadın olgusu ve aşk temaları işlenmiştir. 1930’lardan 1940’lara kadar olan dönem pek çok yeni tiyatro yazarının ortaya çıktığı ve yazarların çeşitli temalar üzerine eser vererek faaliyetlerini arttırdığı bir dönemdir.  Bu çalışmada Kore Tiyatrosunun doğuşuna ve dönemin tiyatro çalışmalarının geçirdiği evreler incelenmiştir.