Meriç MERİÇLİ, Tuğçe YILDIZ, Saliha BAYKAL

Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Olgularda Sosyodemografik Özellikler, Semptom ve Tanı Dağılımı

Amaç: Bu çalışmada, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine başvuran çocuk ve ergenlerin sosyodemografik özellikleri, semptom ve psikiyatrik tanı dağılımlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Ağustos 2015 ve Nisan 2017 tarihleri arasında Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine başvuran 1221 çocuk ve ergenin geriye dönük dosya taraması yapılmıştır. Olguların sosyodemografik özellikleri, DSM-5 tanı kriterleri temel alınarak yapılan klinik değerlendirmeler sonucunda aldıkları psikiyatrik tanılar ve tedavi bilgileri değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan olguların yaş ortalaması 9.45±4.42 yıl ve %9,7’si (n=119) 0-3 yaş aralığında, %19.3’ü (n=236) 4-6 yaş aralığında, %37.7’si (n=460) 7-12 yaş aralığında, %33.3’ü (n=406) 13-19 yaş aralığındaydı. Olguların %38.9’u (n=475) kız, %61.1’i (n=746) erkekti. En sık başvuru şikayetleri %26.4 (n=322) dikkat eksikliği/hareketlilik, %17.9 (n=218) sinirlilik ve %12.3 (n=150) korkular/kaygılardı. Psikiyatrik muayene sonucunda olguların %77’si (n=940) en az bir psikiyatrik tanı alırken, %18.2’sinde (n=222) ise en az iki psikiyatrik tanı birlikteydi. En sık konulan tanılar %29.7 (n=363) Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu, %16.4 (n=200) Anksiyete Bozukluğu, %7.4 (n=90) Depresif Bozukluktu. Olguların %76.6’sına (n=935) en az bir tedavi seçeneği önerilmişti. Sonuç: Bulgularımız yaşa ve cinsiyete göre sık görülen tanı ve semptomları ortaya koymak ve poliklinik hizmetlerini düzenlemede bölgesel farklılıkları anlamak açısından faydalı olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk ve ergen psikiyatrisi, psikiyatrik semptom, psikiyatrik tanı

PDF

___

1.World Health Organization. Child and Adolescent Mental Health Policies and Plans. WHO Library Cataloguing-in-publication Data. Mental Health Policy and Services Guidance Package, 2005.
2. Roberts RE, Attkisson CC, Rosenblatt A. Prevalence of psychopathology among children and adolescents. Am J Psychiatry. 1998;155:715-25.
3. Offord DR, Bennett KJ. Epidemiology and prevention. Child and Adolescent Psychiatry-A Comprehensive Textbook (third edition) içinde. Editör: Lewis M. USA: Lippincott Williams Wilkins 2002; s:1320-35.
4. Dursun OB, Güvenir T, Özbek A. Çocuk ergen ruh sağlığında epidemiyolojik çalışmalar: Yöntemsel bir bakış. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar Current Approaches In Psychiatry. 2010;2(3):401-16.
5. Aktepe E, Demirci K, Çalışkan AM, Sönmez Y. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Hastalarda Belirti ve Tanı Dağılımları. Dusunen Adam. 2010; 23: 100-8.
6. Demirkaya SK, Aksu H, Yılmaz N, Özgür BG, Eren E, Avcil SN. Bir Üniversite Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Olguların Tanıları ve Sosyodemografik Özellikleri. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2015;16(1): 4-8.
7. Harpaz-Rotem I, Rosenheck RA. Changes in outpatient psychiatric diagnosis in privately insured children and adolescents from 1995 to 2000. Child Psychiatry Hum Dev. 2004; 34(4):329-40.
8. Recart C, Castro P, Alvarez H, Bedregal P. Characteristics of children and adolescents attended in a private psychiatric outpatient clinic. Rev Med Chil. 2002;130:295-303.
9. Tanrıöver S. KTÜ Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi Polikliniğine İki Yıl İçinde Başvuran Çocukların Demografik Özellikleri ve Başvuru Yakınmaları. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi.1996;3:69-72.
10. Görmez V, Örengül AC, Baljinnyam S, Aliyeva N. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda tanı dağılımı ve demografik özellikler. Journal of Mood Disorders. 2017;7(1):41-6.
11. Çeri V, Özer Ü, Layık ME, İz FBA. Bir Çocuk Psikiyatri Ayaktan Tedavi Ünitesine Başvuran Çocuk ve Ergenlerde Gözlenen Psikiyatrik Bozuklukların Değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi Medical Journal. 2018;25(4):520-26.
12. Taylor MJ, Lichtenstein P, Larsson H, Anckarsäter H, Greven CU, Ronald A. Is there a female protective effect against attention deficit/hyperactivity disorder? Evidence from two representative twin samples. J Am Acad Child AdolescPsychiatry. 2016;55(6):504-512.
13. Durukan İ, Karaman D, Kara K, Türker T, Tufan AE, Yalçın Ö ve ark. Diagnoses of patients referring to a child and adolescent psychiatry out patient clinic. Dusunen Adam. 2011;24(2):113-20.
14. Sarı BA. Batman’da Çocuk Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Hastalarda Belirti ve Tanı Dağılımları. Klinik Psikiyatri Dergisi. 2013;16:7-17.
15. Costello EJ, Mustillo S, Erkanli A, Keeler G, Angold A. Prevalence and development of psychiatric disorders in childhood and adolescence. Arch Gen Psychiatry. 2003;60(8):837-44.
16. Faraone SV, Biederman J, Mick E. The age-dependent decline of attention deficit hyperactivity disorder: a meta-analysis of follow-upstudies. Psychol Med. 2006;36(02):159-65.
17. Merikangas KR, He JP, Burstein M, Swanson SA, Avenevoli S, Cui L et al. Lifetime prevalence of mental disorders in U.S. adolescents: results from the National Comorbidity Survey Replication—Adolescent Supplement (NCS-A). J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2010;49(10):980-9.