TÜRKİYE–AB İLİŞKİLERİNİN SİYASAL HALKLA İLİŞKİLER FAALİYETLERİNE YANSIMALARI: KAMUYU BİLGİLENDİRME ARACI OLARAK HÜKÜMET PROGRAMLARINDA TÜRKİYE-AB İLİŞKİLERİ

Halkla ilişkilerin temel amaçlarında biri olan hedef kitlede güven yaratmak ancak tarafların etkileşimi ve sürekli olarak açık ve şeffaf bir şekilde bilgilendirilmesi ile mümkündür. Siyasal iletişimde giderek sık kullanılan halkla ilişkiler uygulamalarından biri olan kamuyu bilgilendirmenin önemli araçlarından biri hükümet programlarıdır. Türkiye-AB ilişkilerini hükümet programlarındaki mesajlar üzerinden betimlemeyi hedefleyen bu çalışmada toplam 32 hükümet programı incelenmiştir. AB ile ilişkilere yönelik ifadelerin ekonomik, kültürel, siyasal ve teknolojik olmak üzere dört alan altında yapılan içerik çözümlemesi sonuçlarına göre programlarda verilen mesajların büyük oranda olumlu bir dile sahip olduğu söylenebilir. 

___

  • Aksu, F. (2017). Türkiye-AB tam üyelik müzakerelerinde Kıbrıs ve Ege uyuşmazlıkları, www.turkishgreek.org/makaleler/FUATAKSU.trgreu.pdf (erişim: 19.12.2017).
  • Baydarol, C. (2003). AB sürecinde medeniyetler buluştuğunda. İstanbul: Universal Dil Hizmetleri ve Yayıncılık.
  • Brown, J. A. C. (1992). Beyin yıkama ve ikna metotları, 5.Baskı. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
  • Çebi, M. S. (2003). İletişim araştırmalarında içerik çözümlemesi. Ankara: Alternatif Yayınları.
  • Daver, B. (1993). Siyaset bilimine giriş. Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • DTM (Başbakanlık Dış Ticaret Müsteşarlığı) (2002). Avrupa Birliği ve Türkiye (5. Baskı). Avrupa Birliği Genel Müdürlüğü, Doğuşum Matbaacılık.
  • Dura, C. & Atik, H. (2003). Avrupa Birliği, Gümrük Birliği ve Türkiye. Ankara: Nobel Yayın/Dağıtım.
  • Erdoğan, İ. (2002). İletişimi anlamak. Ankara: Erk Yayınları.
  • Geçikli, F. (2010). Halkla ilişkiler ve iletişim, 2. Basım. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Grunig, J. E. & Hunt, T. (1984). Managing public relations. Belmond CA: Watsword/Thomson Learning.
  • Günuğur, H. (2001). Profile 2001 (Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri). Ankara: Avrupa Ekonomik Danışma Merkezi.
  • İnal, M. E. & Karabacak, G. (1997). Siyasal pazarlamanın gelişmesi ve ilkeleri. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 112.
  • İnceoğlu, M. (1985). Güdüleme yöntemleri. Ankara: Ankara Üniversitesi BYYO Yayınları.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (1996). İnsan ve insanlar, 9. basım. İstanbul: Evrim Yayınları.
  • Karluk, R. (1984). Uluslararası ekonomi. İstanbul: Bilim-Teknik Yayınevi.
  • Kazancı, M. (1995). Kamuda ve özel sektörde halkla ilişkiler: Ankara: Turhan Kitabevi.
  • Ortaylı, İ. (1995). Türkiye’nin batılılaşma hareketlerine genel bir bakış: AB el kitabı. Ankara: TCMB.
  • Peltekoğlu, B. F. (1993). Halkla ilişkilere giriş. İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayını.
  • Tokgöz, O. (1991). Türkiye’de siyasal reklamcılık: bir örnek olay olarak Anavatan Partisi gazete reklamları. Ankara: A.Ü. BYYO Yıllığı.
  • Topuz, H.. (1991) Siyasal reklamcılık: dünyadan ve Türkiye’den örneklerle. İstanbul: Cem Yayınevi.
  • Ulurasba, A. (2005). Sessiz devrim şifre: 59/17. Ankara: Merdiven Yayınları.
  • Ülger, İ. K. (2003). AB el kitabı (kavramlar, kurumlar, kişiler). Ankara: Seçkin Yayınevi.
  • Waelbroeck, M. (1970). Libre circulation des marchandises, in Le Detroit de la CEE, Ced. Megret, Vol:1, Bruxelles.