___

• Adair, J. (2000). Karar verme ve problem çözme. (Çev: Kalaycı, N. Ed.: Atay, M.T.). Ankara: Gazi Kitabevi.
• Aslan, C. (2007). Research on self-perceptions of pre-service Turkish language teachers in Turkey with regard to problem solving skills. International Journal of Social Sciences, 2(4), 250-256.
• Aslan, C. (2009). Anadili Öğretmenlerinin Sınavlarda Sordukları Soruların “Yüksek Düzeyli Düşünme Becerileri”ni Geliştirmesi Bakımından İncelenmesi. II. Uluslararası Türkçenin Eğitimi-Öğretimi Kurultayı. 2-4 Temmuz 2009, Ürgüp.
• Aslan, C. (2010). Düşünme becerilerini geliştirici dil ve edebiyat öğretimi ortamları -bir eğitim durumu örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13 (24), 127-152
• Aşkar, P. ve diğerleri (2005). Yeni öğretim programlarını inceleme ve değerlendirme raporu. http://www.erg.sabanciuniv.edu. Erişim Tarihi: [01.05.2018]
• Başar, H. (1998). Düşünce geliştirmeye yönelik öğretim. Milli Eğitim Dergisi, 140, 2-4.
• Chance, P. (1986). Introduction: the thinking movement, thinking in the classroom: A survey of programs. New York: Teachers College Press.
• Çiftçi, Ö. (2007). Aktif dinleme. Millî Eğitim, 176, 231-242.
• Demirel, Ö (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi, İstanbul: MEB Yayınevi.
• Demirel, Ö. (2002). Türkçe ve sınıf öğretmenleri için Türkçe öğretimi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Demirel, Ö (2002). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: PegemA yayıncılık.
• Demirel, Ö. (2010). Eğitim sözlüğü (4. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık
• Dewey R. A. (2007) Psychology: An introduction. California: Wadsworth
• Dewey, J. (1933). How we think. A restatement of the relation of reflective thinking to the educative pro- cess. Boston: Heath and Company.
• Epçaçan, C. (2013). Temel bir dil becerisi olarak dinleme ve dinleme eğitimi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2013(11).
• Ergüven, S. (2011). Öğretmenlerin yansıtıcı düşünme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. (Yayınlanmış yüksek lisans tezi). Niğde: Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
• Flavell, J. H. (1985). Cognitive development (2nd ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall. Genç,
• S.Z. (2017). Değişen değerler ve yeni eğitim paradigması. Ankara: PegemA Yay. Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları Güneş, F. (2013) Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem Akademi Yayınları
• Gürkaynak, İ., Üstel, F., ve Gülgöz, S. (2008). Eleştirel düşünme, İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
• Hezen, E. (2009). İlköğretim 1-5. Sınıflar Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu’nun öğelerinin öğretim programında yer alan temel becerileri geliştirmeye uygunluğu. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• İpşiroğlu, Z. (2002). Düşünme korkusu. Düşünmeyi öğrenme ve öğretmenin temelleri. İstanbul: Papirüs Yayınevi.
• Lipman, M. (1994). Thinking in education. Cambridge: Cambridge University Press. Karasar, N.
• (2007). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Kırışoğlu, O. T, (2002). Sanatta eğitim, görmek, öğrenmek, yaratmak. Ankara: PegemA.
• Kızılkaya, G., & Aşkar, P. (2009). “The Development of a Reflective Thinking Skill Scale Towards Problem Solving”. Eğitim ve Bilim, 34(154), 82.
• Kurudayıoğlu, M. ve Çetin, Ö. (2015) Temel beceriler ve Türkçe öğretimi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(3), 1-19.
• Mayer, R.E. & Goodchild, F.M. (1990). The critical thinker: Thinking and learning strategies for psychology students. IA: WM. C. Brown: Dubuque.
• MEB. (2018). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: MEB.
• Miles, M. B. ve Huberman A. M. (1994). An Expanded sourcebook: Qualitative data analysis. CA: Sage Publications.
• Moon, J. A. (2004). A handbook of reflective and experiential learning theory and practice. London: Routledge Flamer.
• Özden, Y. (1998). Öğrenme ve öğretme. İkinci Baskı. Ankara: Pegem Yayıncılık. Özdemir, E. (1998). Eleştirel okuma. Ankara: Ümit
• Royalty, J. (1995). The generalizability of critical thinking: Paranormal beliefs versus statistical reasoning. The Journal of Genetic Psychology, 156 (4),477-488
• Semerci, N. (2000). Kritik düşünme geliştirilebilir mi? Yaşadıkça Eğitim, 66, 30-34.
• Sever, S. (2002). Öğretim dili olarak Türkçenin sorunları ve öğretme-öğrenme sürecindeki etkili yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34 (1-2), 11-22.
• Sever, S. (2004). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sever, S. (2010) Dil ve edebiyat öğretiminde kısa film ve karikatür. Prof. Dr. Cahit KAVCAR Türkçe Öğretimi Çalıştayı. 13-14 Mayıs 2010, Ankara
• Sungur, N.(1992). Yaratıcı düşünce. Ankara: Özgür Yayın Dağıtım.
• Şahinel, S. (2002). Eleştirel düşünme. Pegem A Yayıncılık
• Tuncer, Ç (2010). Türkçe dersinde üst düzey düşünme becerilerinin geliştirilmesi. Cito Eğitim: Kuram ve Uygulama, Temmuz, 34-50.
• Ünver, G. (2007). Yansıtıcı düşünme. Ö. Demirel (Ed.), Eğitimde yeni yönelimler (3. Basım), (137- 148). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Üstündağ, T. (2014). Yaratıcılığa yolculuk. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Wade, C. (1995). Using writing to develop and assess critical thinking. Teaching of Psychology, 22 (1), 24-28.
• Yenilmez, K. & Yolcu, B. (2007). Öğretmen davranışlarının yaratıcı düşünme becerilerinin gelişimine katkısı. Osmangazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 95-105.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Zorbaz, K. Z. (2014) Yazma eğitimi, (Ed. Muamber Yılmaz) Yeni gelişmeler ışığında Türkçe öğretimi(içinde, ss. 108-145), Ankara: PegemA Yayınları.