Medya Destekli Öğretimin Hayat Bilgisi Dersinde Akademik Başarıya ve Öğrenmede Kalıcılığa Etkisi

Çalışmada “Medya Destekli Hayat Bilgisi Öğretim Programı”nın HayatBilgisi dersinde öğrenmeye ve akademik kalıcılığa etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçla Hayat Bilgisi dersi öğretim programı incelenerek kazanımlar belirlenmiştir. Belirlenen kazanımlara uygun olarak ders planları hazırlanmıştır. Ders planlarında temel öğretim aracı oarak medya araçları (video, şarkı, gazete kupürü, fotoğraf…) kullanılmıştır. Çalışma deney-kontrol gruplu ön test-son test ve kalıcılık ölçümlü desenlendiği için başarı testi hazırlanmıştır. Uygulanan ön test sonucunda deney ve kontrol grupları belirlenmiştir. Hazırlanan öğretim programı altı hafta, 24 ders saati süresince deney grubuna uygulanmıştır. Kontrol grubu ise standart eğitim-öğretim sürecine devam etmiştir. Öğretim programı tamamlandığında deney ve kontrol grubuna son test uygulanmıştır. Son test ilişkisiz örneklemler t testi sonucunda ise deney grubu ve kontrol grubu arasında deney grubu lehine anlamlı farklılık ortaya çıkmıştır. Çalışmanın diğer bir boyutu ise öğretim programının öğrenmedeki kalıcılığaetkisinin belirlenmesi yönündedir. Yapılan kalıcılık testi ilişkili örneklemler t testisonucunda deney grubunun son test ve kalıcılık testi arasında anlamlı bir farklılıkmeydana gelmediği görülmüştür. Kontrol grubu kalıcılık testi ilişkili örneklemler testi sonucunda ise kontrol grubunun son test ve kalıcılık testi puan ortalamalarıarasında son test puanları lehine anlamlı farklılık olduğu görülmüştür. Deney vekontrol grubunun kalıcılık testi ilişkisiz örneklemler t testi sonucunda ise deneygrubu lehine anlamlı farklılık ortaya çıkmıştır. Yani “Medya Destekli Hayat BilgisiÖğretim Programı”nın öğrenme ve öğrenmede kalıcılık üzerinde olumlu bir etkiyaptığı söylenilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Hayat bilgisi, medya, medya destekli öğretim

PDF

___

Aksaçlıoğlu, A. G. ve Yılmaz, B. (2007). Öğrencilerin televizyon izlemeleri ve bilgisayar kullanmalarının okuma alışkanlıklarına etkisi. Türk Kütüphaneciliği Dergisi, 21(1), 3-28.
Alver, F. (2005). Neil Postman'ın çocukluğun yok oluşu sürecinde iletişim teknolojisi eleştirisinin eleştirisi. İletişim Araştırmaları, 2(2), 129-141.
Arslan, M. ve Adem, E. (2010). Yabancılara Türkçe öğretiminde görsel ve işitsel araçların etkin kullanımı. Ankara Üniversitesi Dil Dergisi, 147, 63-86.
Ashaver, D. ve Igyuve, S. M. (2013). The use of audio-visual materials in the teaching and learning process in colleges of education in Benue State Nigeria. IOSRJournal of Research&Method in Education, 1(6), 44-55.
Belet, Ş. D. (1999). İlköğretim kurumlarında uygulanan hayat bilgisi programının değerlendirilmesi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1-2), 77-79.
Berk, R. A. (2009). Multimedia teaching with video clips: Tv, movies, youtube, and mtv in the college classroom. International Journal of Technology in Teaching and Learning, 5(1), 1–21.
Butler, C. A., Zaromb, F. M., Lyle, K. B. ve Roediger, H. L. (2009). Using popular films to enhance classroom learning: The good, the bad, and the interesting. Association for Psychological Science, 20(9), 1161-1168.
Carver, C. A., Howard, R. A. ve Lane, W. D. (1999). Enhancing student learning through hypermedia course and incorporation of student learning styles. IEEE Transactions on Education, 42(1), 33-38.
Creswell, J. W. (2003). Rsearch desing: Qualtative, quantitative, and mixed methods approaches. London: Sage Publications.
Creswell, J. W. ve Plano Clark, V. L. (2007). Desingning and conducting mixed research. Thousand Oaks, CA: Sage. Çakır, G. (2007). Yeni Hayat Bilgisi programında yer alan kazanımların önerilen etkinlikler çerçevesinde gerçekleştirilebilme düzeyinin belirlenmesi. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi) Elazığ: Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Daniel, J. (2013). Audio-visual aids in teaching of English. International Journal of Innovative Research in Science Engineering and Technology, 2(8), 3811-3814.
Demir, S. (2006). İlköğretim programında okutulmakta olan Hayat Bilgisi derslerinin, öğrencileri fen bilgisi derslerine hazırlamadaki etkileri. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi) Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Eğiitm Fakültesi. Doeveling, K., Scheve, C. V. ve Konijin, E. A. (2010). Handbook of emotions and mass media. London: Routledge, Taylor&Francis.
Doğan, N. K. (2006). Televizyon programlarındaki şiddet öğelerinin çocuklar üzerindeki etkisi ve ebeveynlerin tutumlarının belirlenmesine yönelik araştırma. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 26, 1-15.
Doğutaş, A. (2013). Medya şiddetinin çocuklar üzerindeki etkisi. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 107-126.
Duplass, J. A. (2010). Teaching elementary social studies: Strategies, standarts, and internet resources. Boston: Cengage Learning.
Farris, P. J. (2015). Elementary and middle school social studies an interdisciplinary, multicultural approach. Illinois: Waveland Press.
Erjem, Y. ve Çağlayandereli, M. (2006). Televizyon ve gençlik: Yerli dizilerin gençlerin model alma davranışı üzerindeki etkisi. Cunhuriyet Üniversitesi SosyalBilimler Dergisi, 30(1), 15–30.
Hibbing, A. N. ve Erickson, J. L. R. (2003). A picture is worth a thousand words: Using visual images to improve comprehension for middle school struggling readers. The Reading Teacher, 56(89), 758-770.
Hobbs, R. (2006). Non-optimal uses of the video in the clasroom. Learning, Media and Technology, 31(1), 35–50. Holden, J. T. ve Westfall, P. J. (2005). An instructional media selection guide for distance learning. United States Distance Learning Association Report.
Hsin Yih, C. S. (2010). Using video-based anchored instruction to enchance learning: Taiwan’s experience. British Journal of Educational Technology, 31(1), 57-69.
İrkin, A. Ç. (2012). Çocukların gelişim süreci ve televizyonun etkileri. (Uzmanlık Tezi) Ankara: Radyo Televizyon Üst Kurulu.
İşler, A. (2003). Yazılı ders materyallerinde illüstrasyon kullanımının yeri ve önemi. Milli Eğitim Dergisi, 157.
Kabapınar, Y. (2002). İlköğretim hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretiminde kullanılan ders kitapları ve öğretim materyalleri açısından Türkiye ve İngiltere örnekleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 2(1), 249-270.
Kabapınar, Y. (2007). İlköğretimde hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi. Ankara: Maya Akademi.
Karaaslan, İ. (2015). Dijital oyunlar ve dijital şiddet farkındalığı: Ebeveyn ve çocuklar üzerinde yapılan karşılaştırmalı bir analiz. Uluslararası SosyalAraştırmalar Dergisi, 8(36), 806-818.
Karakaş, A. ve Karaca, G. (2011). Yabancı dil öğretiminde resmin materyal olarak kullanımı ve önemi. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 110, 14-19.
Kaya, K. ve Tuna, M. (2008). İlköğretim çağındaki çocukların sosyalleşmesinde televizyonun etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 159-182.
Knill, O. (2007). Benefits and risks of media and technology in the classroom. ICTCM Conference, Boston.
Koning, B. B., Tabbers, H. K., Rikers, R. M. J. P. ve Paas, F. (2007). Attention cueiing as means to enchance learning from animation. Applied CognitivePsychology, 21, 731-746.
Kozma, R. (1994). Will media influence learning?: Reframing the debate. Educational Technology Research and Development, 42(2), 7-19.
Köken, N. (2003). Çocuk ve Hayat Bilgisi. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 15-27.
Mayer, R. E. (1999). Multimedia aids to problem solving transfer. International Journal of Educational Research, 31, 611-623 . Mayer, R. E. (2003). The promise of multimedia learning: Using the same instructional design methods across different media. Learning and Instruction, 13,125-139.
Mayer, R. E. ve Moreno, R. (2002). Aids to computer based multimedia learning. Learning and Instruction, 12, 107-119.
McKay, S. L. (2012). Teaching materials for English as an international language. A. Matsuda, (Yay. haz.), Principles and practices of teaching English as aninternational language. Bristol: Multilingual Matters.
MEB (2013). Fatih Projesi. Erişim adresi: http://fatihprojesi.meb.gov.tr/tr/index.php
Sönmez, V. (2010). Hayat Bilgisi öğretimi ve öğretmen kılavuzu. Ankara: Anı Yayıncılık.
Owston, R. D. (1997). The World wide web: A technology to enchance teaching and learning? Educational Researcher, 26(2), 27-33.
Östlund, U., Kidd, L., Wengstörm, W. ve Rowa-Dewar, N. (2011). Combining qualitative and quantative research within mixed method research designs: A methodological review. International Journal of Nursing Studies, 48, 369-383.
Özdemir, M. (1998). Hayat Bilgisi öğrenme ve öğretme etkinlikleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Palma, M. T. (2009). Teaching geography using films: A proposal. Journal of Geography, 108(2), 47-56.
Patriarca, A., Di Giuseppe, G., Albano, L., Marinelli, P. ve Angelillo, I. F. (2009). Use of television, videogames, and computer among children and adolescents in Italy. BMC Public Health, 9(139), 1-10.
Pitrik, R. M. ve Holzinger, A. (2002). Student-centered teaching meets new media: Concept and case study. Educational Technology&Society, 5(4), 160-172.
Plowman, L., Stevenson, O., Stephen, C. ve Mcpake, J. (2012). Preschool children’s learning with technology at home. Computers & Education, 59, 30-37.
Purcell, K., Heaps, A., Buchanan, J. ve Friedrich, L. (2013). How teachers are using technology at home and in their classrooms. National Writing Project, Pew Resarch Centers’s Internet&American Life Project.
RTÜK (2013). Türkiye’de çocukların medya kullanma alışkanlıkları araştırması. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Kamuoyu Yayın Araştırmaları ve Ölçme Dairesi Başkanlığı, Ankara.
Schoenfeld, A. H. (2002). Making mathemetics work for all children: Issues of standarts, testing, and equity. American Educational Research Association, 31(1), 13-25.
Simo, P., Fernandez, V., Algaba, I., Salan, N., Enache, M., Albareda-Sambola, … ve Rajadell, M. (2010). Video stream and teaching channels: Quantitative analysis of the use of low-cost educational videos on the web. ProcediaSocial and Behavioral Sciences, 2, 2937-2941.
Sözer, E. (2001). Öğretimde strateji, yöntem ve teknikler. M. Gültekin (Yay. haz.), Öğretimde planlama ve değerlendirme. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Tahiroğlu, A. Y., Çelik, G. G., Bahalı, K. ve Avcı, A. (2010). Medyanın çocuk ve gençler üzerine olumsuz etkileri; şiddet eğilimi ve internet bağımlığı. YeniSymposium, 48, 19-30.
Tanrıöğen, A. (2005). Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler öğretimi etkili vatandaş yetiştirme. A. Tanrıöğen, (Yay. Haz.), Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler öğretimi, içinde. İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Tekindal, S. (2005). Hayat Bilgisi öğretim program. C. Öztürk ve D. Dilek, (Yay. haz.), Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler öğretimi, içinde. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Whatley, J. ve Ahmad, A. (2007). Using video to record summary lectures to aid students' revision. Interdisciplinary Journal of E-Learning and LearningObjects, 3(1), 185-196.
Yapıcı, M. (2004). İlköğretim I. kademe ders kitaplarının öğrenci düzeyine uygunluğu. Afyon Kocatepe Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(1), 121-130.