ERDEMLİ LİDERLİK ÖLÇEĞİNİN UYARLANMASI GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ANALİZİ

Karakter özelliği olarak insanın davranışlarına yansıyan erdemler liderlik için hayati derecede gereklidir. Wang (2011) tarafından geliştirilen 18 madde ve beş boyuttan oluşan erdemli liderlik ölçeği üniversite öğrencilerinden ve öğretmenlerden oluşan üç ayrı grup üzerinde uygulanarak Türkçeye uyarlanmıştır. Dil eşdeğerliğini belirlemek için İngilizce öğretmenliği bölümü öğrencilerine ölçeğin İngilizce ve Türkçesi üç hafta ara ile uygulanmıştır. Her iki formdan elde edilen puanlar arasında anlamlı ve olumlu yönde ilişki olduğu belirlenmiştir. Yapı geçerliğinin incelenmesinde doğrulayıcı faktör analizi yapılmış ve verilerle modelin uyumunu gösteren indeksler incelenmiş ve ölçeğin kabul edilebilir uyuma sahip olduğu belirlenmiştir (X2/sd=2,25; RMSA=0,07; SRMR=0,04; NFI=0,92; CFI=0,95; GFI=0,88; AGFI=0,85). Ölçüt geçerliği incelemesinde ölçekler arasında anlamlı ve olumlu korelasyon belirlenmiştir. İç tutarlık katsayısının ölçeğin geneli için 0,96 olduğu ve ölçeğin yüksek derecede güvenilir olduğu tespit edilmiştir. Madde toplam korelasyonunun incelenmesinde bulgular bütün maddelerin katılımcılar tarafından doğru anlaşıldığını göstermektedir. Türkçeye uyarlanan Erdemli liderlik ölçeğinin, erdemli liderlik düzeyini belirlemede geçerli ve güvenilir bir araç olduğu değerlendirilmektedir.

ADAPTATION VALIDITY AND RELIABILITY ANALYSIS OF VIRTUOUS LEADERSHIP SCALE

Virtues are reflected in human behavior as character traits and are vital for leadership. The virtuous leadership scale, consisting of 18 items and five dimensions developed by Wang (2011) was applied to three different groups consisting of university students and teachers. In order to determine the language equivalence of the scale, English and Turkish versions of the scale were applied to the English language teaching students in three weeks. It was determined that there was a significant and positive relationship between the scores obtained from both forms. Confirmatory factor analysis was conducted and indexes indicating the compatibility of the data with the model were examined and it was determined that the scale had acceptable compliance. (X2/sd=2,25; RMSA=0,07; SRMR=0,04; NFI=0,92; CFI=0,95; GFI=0,88; AGFI=0,85). Criterion validity was examined and significant and positive correlation was found between the scales. The coefficient of internal consistency was found 0.96, so it was decided that the scale was highly reliable. Examining the item total correlation findings showed that all the items were understood correctly by the participants. The virtuous leadership scale, adapted to Turkish, is considered to be a valid and reliable tool in determining virtuous leadership level.

PDF

___

Altındağ, İ. (2015). Bayesci doğrusal olmayan yapısal eşitlik modeli. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Askew, O. A., Beisler, J. M. & Keel, J. (2015). Current trends of unethical behavior within organizations. International Journal of Management & Information Systems, 19 (3), 107- 114.
Aydede Yalçın, M. N. (2017). Fen bilimleri öğretmenlerinin aktif öğrenme eğilimleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25 (2), 517-534.
Aytaç, M. & Öngen, B. (2012). Doğrulayıcı faktör analizi ile yeni çevresel paradigma ölçeğinin yapı geçerliliğinin incelenmesi. İstatistikçiler Dergisi, 5, 14-22.
Balcı, A. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem.
Baloğlu, N. ve Bulut, M. B. (2017). Değer temelli liderlik ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of International Social Research, 10 (48), 378-388.
Bayram, N. (2010). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: Amos uygulamaları. Bursa: Ezgi.
Bezci, B. (2005). Kant ve Hegel'in felsefesinde etik anlayışı. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 5 (9), 48-61.
Bilici, M. V. (2008). Çağdaş erdem etiği bağlamında din ve ahlak ilişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Brown, M. E., Trevino, L. K. & Harrison, D. A. (2005). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 97 (2), 117-134.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A
Cameron, K. S. (2011). Responsible leadership as virtuous leadership. Journal of Bussiness Ethics, 98 (1), 25-35. doi: 10.1007/s10551-011-1023-6
Cameron, K. S. (2006). Good or not bad: Standards and ethics in managing change. Academy of Management Learning and Education Journal, 5 (3), 317–323.
Cameron, K. S., Bright, D. & Caza, A. (2004). Exploring the relationships between organizational virtuousness and performance. The American Behavioral Scientist, 47 (6), 766-790.
Can, A. (2014). SPSS ile nicel veri analizi. Ankara: Pegem.
Crossan, M., Mazutis D. & Seijts G. (2013). In search of virtue: The role of virtues, values and character strengths in ethical decision making. Journal of Business Ethics, 113, 567–581.
Çapık, C. (2014). Geçerlik ve güvenirlik çalışmalarında doğrulayıcı faktör analizinin kullanımı. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık bilimleri Dergisi, 17 (3), 196-205
Çelikkol, S. (2010). Farabi’nin toplum görüşü. Bilimname XIX, 2, 99-115.
Dahlsgaard, K., Peterson, C. & Seligman, M. E. P. (2005). Shared virtue: The convergence of valued human strengths across culture and history. Review of General Psychology,9 (3), 203-213. DOI: 10.1037/1089-2680.9.3.203
Doğan, M. (2013). Doğrulayıcı faktör analizinde örneklem hacmi, tahmin yöntemleri ve normalliğin uyum ölçütlerine etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Eskişehir Osman Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Doğan, N., Soysal, S. & Karaman, H. (2017). Aynı örnekleme açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi uygulanabilir mi? Küreselleşen dünyada eğitim. Ankara: Pegem A.
Durmuş, B., Yurtkoru, S. & Çinko, M. (2013). Sosyal bilimlerde SPSS’le veri analizi. İstanbul: Beta.
Ercan, İ. & Kan, İ. (2004). Ölçeklerde güvenirlik ve geçerlik. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 30 (3), 211-16.
Erkorkmaz, U., Etikan, I., Demir, O., Özdamar, K. & Sanisoğlu, Y. (2013). Doğrulayıcı faktör analizi ve uyum indeksleri. Türkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 33 (1), 210-23
Evci, N. & Aylar, F. (2017). Derleme: Ölçek geliştirme çalışmalarında doğrulayıcı faktör analizinin kullanımı. SOBİDER Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 389-412.
Gürbüz, R., Erdem, E. & Yıldırım, K. (2013). Başarılı okul müdürlerinin özellikleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 167-179.
Gürler, S. (2007). Ahlâk ve adalet-çağdaş ahlâk felsefesi ve adalet sorunu, İstanbul: Legal.
Hackett, R. D. & Wang, G. (2012). Virtues and leadership: An integrating conceptual framework founded in Aristotelian and Confucian perspectives on virtues. Management Decision, 50 (5), 868-899. http://dx.doi.org/10.1108/00251741211227564. Erişim Tarihi: 03.05.2019.
Hannah, S. T. & Avolio, B. (2011). Leader character, ethos, and virtue: Individual and collective considerations. The Leadership Quarterly, 22, 989–994.
Havard, A. (2007). Virtuous leadership: An agenda for personal excellence. New York: Scepter Publishers.
Hessel, I. L. D. (2013). Developing virtuous aspect of leadership. (Unpublished Master thesis). Oslo university, Norway.
Kaplanoğlu, E. (2014). Mesleki stresin temel nedenleri ve muhtemel sonuçları: Manisa ilindeki. SMMM'ler üzerine bir araştırma. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 64 (4) 131-150.
Kart, B. (2006). Erdem etiği normatif midir? Felsefe Dergisi, 2, 101-108.
Kelecioğlu, H. & Göçer Şahin, S. (2014). Geçmişten günümüze geçerlik. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 5 (2), 1-11.
Küçükalp, D. (2007). Erdem etiği ve politika, Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1, 71-83.
Lawton, A. & Paez, I. (2014). Developing a framework for ethical leadership. Journal of Business Ethics, 130 (3), 639-649.
Mc.Govern, T.V. & Miller, S. L. (2008). Integrating teachers behaviours with character strengths and virtues for faculty development. Teaching of Psychology, 35 (4), 278–285. DOI:10.1080/00986280802374609
Minaz, M. B. (2018). Okul müdürlerinin etik liderlik özelliklerini belirlemeye yönelik ölçek geliştirme çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi/The Journal of International Social Research,11 (60), 767-785. http://dx.doi.org/10.17719/jisr.2018.2831
Nietzche , F. (2014). İyinin ve kötünün ötesinde. İstanbul: Avrupa Yakası.
Nietzsche, F. (2016). Böyle buyurdu Zerdüşt. İstanbul: Ataç.
Ocak, H. (2011). Bir ahlak felsefesi problemi olarak erdem kavramına yüklenen anlamın İlkçağ’dan ortaçağa evrimi. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 11, 79-101.
Pearce, C. L., Waldman, D. A. & Csikszentmihalyi, M. (2006). Virtuous leadership: An agenda for personal excellence. Journal of Management, Spirituality & Religion, 3 (1/2), 60-77.
Peterson, C. & Seligman, M. E. P. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification, 1, Oxford University Press.
Riggio, R. E., Zhu, W., Reina, C. & Maroosis, J. A. (2010). Practice and research. American Psychological Association, 62 (4), 235–250.
Ryff, C. D. & Singer, B. (1998). The contours of positive human health. Psychological Inquiry, 9 (1), 1-28. https://www.researchgate.net/profile/Burton_Singer/publication Erişim Tarihi: 25.04.2018
Sarıkaya, A. (2014). Kutadgu bilig’e göre bey’in özellikleri. International Journal of Social Science, 30, 551-568.
Sezer, Ş. & Akan, D. (2018). Okul müdürlerinin yönetsel özellikleri, kültüre bağlı yönetsel değerleri ve kendilerinden beklenen evrensel liderlik değerleri. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 8 (3), 729-737.
Steiner, R. (2015). Gerçek ve bilim. İzmir: İlya.
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel.
Şahin, O. (2018). Statü ve gösterişçi tüketim eğilimlerinin algılanan sembolik statü üzerindeki etkileri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Tekerek, N. & Tekerek, İ. (2007). Aristoteles'te poetik ve etik bütünlük örneklerle eylem, karakter ve erdem. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 26, 85-112.
Topçu, N. (2012). Ahlak. İstanbul, Dergah.
Türk Dil Kurumu. Güncel Türkçe Sözlük. www.tdk.gov.tr. Erişim Tarihi: 11.03.2017
Thun, B. & Kelloway, K. (2011). Virtuous leaders: Assessing character strengths in the workplace. Canadian Journal of Administrative Sciences, 28, 270–283.
Yaran, C. S. (2007). Mevlana’nın yedi öğüdü: Evrensel erdemler, kozmik temellendirmeler ve aidiyet meselesi. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 16, 21-48.
Yılmaz, E. (2006). Okullardaki örgütsel güven düzeyinin okul yöneticilerinin etik liderlik özellikleri ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Wang, G. & Hacket, R. D. (2015). Conceptualization and measurement of virtuous leadership: Doing well by doing good. Journall of Business Ethics, 137 (2), 321-345. doi:10.1007/s10551-015- 2560-1
Wang, G. (2011). A conceptual and emprical investigation of leader virtues and virtuous leadership. (Unpublished Doctoral thesis). McMaster University, USA. https://macsphere.mcmaster.ca/bitstream/11375/11123/1/fulltext.pdf Erişim Tarihi: 03.12.2016.
Williams, G. A. (2013). Does the presence or absence of virtues define the character of a leader and impact performance? Paper 63, George Fox University. http://digitalcommons.georgefox.edu/dmin/63 Erişim Tarihi: 08.02.2019.