EBEVEYNLER İÇİN YENİ BİR BAŞ ETME MODELİ: YENİ OTORİTE ŞİDDETSİZ KARŞI KOYMA

Şiddet ve saldırganlık içeren davranışlar, Türkiye ve dünyadaki en önemli toplumsal problemlerdendir. Bu problemin erken ve etkili biçimde çözülebilmesi için gerekli önleme ve müdahale çalışmalarının yapılması gerekmektedir. Saldırgan davranışlara sahip çocukları olan annebabaların ebeveynlik becerilerinin artırılması ve ebeveyn çocuk ilişkilerinin onarılmasına yönelik sistemik yaklaşıma dayalı olarak geliştirilmiş olan Şiddetsiz Karşı Koyma: Yeni Otorite Modeli nispeten yenidir ve aile ve okul ortamlarında uygulanması özellikle Avrupa’da hızla yayılmaktadır. Türkiye’de çocuk ve ergenlerde görülen şiddet ve saldırganlık içeren davranışları önleme ve bu türden davranışlara müdahaleye yönelik ebeveyn programları sayıca azdır. Anne-babalar ve aile üyeleriyle birlikte çalışmakta olan Şiddetsiz Karşı Koyma programının etkililiğinin ele alındığı araştırmaların ise çok sınırlı sayıda olduğu ve bu konuda yapılacak yeni uygulama ve araştırmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir. Bu bağlamda, araştırmanın amacı, çocuk ve ergenlerde görülen saldırgan davranışların azaltılması amacıyla geliştirilmiş olan Şiddetsiz Karşı Koyma Modeli ve ebeveyn programını tanıtmak, şiddet gibi köklü problemlerle baş etmede bu yeni yaklaşımın Türkiye’de uygulanabilirliğini artırarak alanda çalışan uygulayıcılar ve araştırmacılar için yeni bir perspektif oluşturmaktır. Bununla birlikte, dünyada yaygınlaşmakta olan Yeni Otorite Modeli’nintemel ilkelerinin ve amaçlarının, kullanılan teknik ve uygulamalarının gözden geçirilmesi ve Türk kültürü açısından uygulanabilirliğinin tartışılması amaçlanmaktadır.

A NEW COPING MODEL FOR PARENTS: NEW AUTHORITY NONVIOLENT RESISTANCE

Violent and aggressive behaviours are one of the most important social problems in Turkey and in the world. Necessary prevention and intervention activities should be carried out in order to solve this problem timely and effectively. Non-Violent Resistance: A New Authority Model, a relatively new approach, was developed based on the systemic approach in order to increase skills of parents who have children with violent behaviours and recover parent-children relationships; and its implementation has been increasing in school environments especially in Europe. There are quite limited number of parenting programs about the prevention of and intervention for violent behaviours in children and adolescents. Studies on the efficiency of “Nonviolent Resistance” programs involving parents and family members are quite limited in number, and there is a need for new practices and research on this issue. In this regard, the purpose of this study is to introduce “Non-violent Resistance Model” and parent program that aims to decrease violent behaviours in children and adolescents, increase practicality of this new approach in Turkey for coping with rooted problems, and create a new perspective for practitioners and researchers. In addition, it has been aimed not only to review the basic principles and purposes, the techniques and practices of New Authority Model which is getting more common, but also to discuss the applicability of them in term of Turkish culture.

PDF

___

Arkan, B. ve Üstün, B. (2009). Davranım bozukluğu olan çocuklara psikiyatrik yaklaşımda anne-baba eğitim programları: iki örnek bağlamında bir değerlendirme. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches In Psychıatry 1; 155-174.
Bacıoğlu (2014) Şiddet ve saldırganlığın azaltılmasında önleme ve müdahale programlarının etkililiği: meta analiz çalışması; Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5 (42), 294-304
Becvar, D., & Becvar, R. (2003). Family therapy: A Systemic Integration (5th ed.) Boston, MA : Allyn & Bacon.
Bugental, D. B., Blue, J., & Cruzcosa, M. (1989). Perceived control over caregiving outcomes: Implications for child abuse. Developmental Psychology, 25(4), 532–539. doi:10.1037/0012-1649.25.4.532.
Çekiç, A. (2015) Akılcı duygusal davranışçı yaklaşıma dayalı olarak geliştirilen aile eğitim programının anne babaların akılcı olmayan inançlarının ve anne babalık streslerinin azaltılması üzerinde etkililiği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Day, E.M. & Heismann, E. (2010). Non-violent resistance programme: Guidelines for parents, care staff and volunteers working with adolescents with violent behaviours. Publisher: Pavilion Publishing (Brighton) Ltd.
Freedman, Jonathan L., Sears, David O. & Carlsmith, J. Merrill (1993). Sosyal psikoloji (Çeviren: Ali Dönmez). İstanbul: Ara Yayıncılık.
Goddard, N., Van Gink, K., Van der Stegen, B., Van Driel, J., & Cohen, A. P. (2009). “Hit the iron when it is cold”: Non-violent resistance in an acute psychiatric ward for adolescents. Maandblad Geestelijke Volksgezondheid, 64, 531–539.
Golan, O., Shilo, H., & Omer, H. (2016). Non-violent resistance parent training for the parents of young adults with high functioning autism spectrum disorder. Journal of Family Therapy. doi: 10.1111/1467-6427.12106
Griffin, R.S. & Gross, A.M. (2004). Childhood bullying: Current findings and future directions for research. Aggression and Violent Behavior, 9: 379-400.
Hassan, M. S., Osman, M.N. & Azarian, Z. S. (2009). Effects of watching violence movies on the attitudes concerning aggression among middle schoolboys (13-17 years old) at international schools in Kuala Lumpur, Malaysia. European Journal of Scientific Research, 38(1): 141-156.
Herrmann, D. S., ve McWhirter, J. J. (2003). Anger and aggression management in young adolescents: an experimental validation of the SCARE program. Education And Treatment of Children, 26(3), 273-302.
Karataş, Z.,& Gökçakan, Z. (2009). Psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerde saldırganlığı azaltmadaki etkisinin incelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi,20(4), 357-366.
Kaymak-Özmen, S. (2013). Anne-baba eğitimi programının çocuklardaki davranış sorunları ve anne-babaların depresyon düzeylerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 38(167), 98-113.
Kılıçarslan, S. (2016). Ergenlerde Görülen Saldırgan Davranışlarda Ebeveyn ve Ergenlere Uygulanan Psikoeğitim Programının Etkisinin İncelenmesi. Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Lavi-Levavi, I., Shachar, I., & Omer, H. (2013). Training in nonviolent resistance for parents of violent children: Differences between fathers and mothers. Journal of Systemic Therapies, 32(4), 79–93. doi:10.1521/jsyt.2013.32.4.79
Lebowitz, E. R. (2013). Parent-based treatment for childhood and adolescent OCD. Journal of Obsessive-Compulsive and Related Disorders, 2(4), 425–431. doi:10.1016/j.jocrd.2013.08.004.
Lebowitz, E. R., Dolberger, D., Nortov, E., & Omer, H. (2012). Parent training in non-violent resistance for adult entitled dependence. Family Process, 51(1), 1–17.
Lebowitz, E. R., Omer, H., Hermes, H., & Scahill, L. (2014). Parent training for childhood anxiety disorders: The SPACE program. Cognitive and Behavioral Practice, 21(4), 456–469. doi:10.1016/j.cbpra.2013.10.004
Lebowitz, E. R., Omer, H., & Leckman, J. F. (2011). Coercive and disruptive behaviors in pediatric obsessive–compulsive disorder. Depression and Anxiety, 28(10), 899–905. doi:10.1002/da.20858.
McCart, M.R., Priester, P. Davies, W.H., & Azen, R. (2006) Differential effectiveness of behavioral parent-training and cognitive-behavioral therapy for antisocial youth: A meta-analysis.Journal of Abnormal Child Psychology,34(4), 525-541
Newman, M., Fagan, C., & Webb, R. (2014). Innovations in practice: The efficacy of nonviolent resistance groups in treating aggressive and controlling children and young people: A preliminary analysis of pilot NVR groups in Kent. Child and Adolescent Mental Health, 19(2), 138–141. doi:10.1111/camh.12049.
Oleffs, B., von Schlippe, A., Omer, H., & Kritz, J. (2009). Youngsters with externalizing behavior problems: Effects of parent-training. Familien dynamik, 34, 256–265.
Omer, H. (2004). Nonviolent resistance: A new approach to violent and self-destructive children. New York: Cambridge University Press.
Omer, H. (2011). The new authority: Family, school, community. New York: Cambridge University Press.
Omer, H. (2015). Vigilant care. Goettingen, Germany: Vandenhoeck & Ruprecht.
Omer, H., & Dolberger, D.I. (2015). Helping parents cope with suicide threats: An approach based on nonviolent resistance. Family Process. doi: 10.1111/famp.12129
Omer, H. & Lebowitz E.R. (2016). Nonvıolent Resıstance: Helpıng Caregıvers Reduce Problematıc Behavıors In Chıldren and Adolescents. Journal of Marital and Family Therapy 42(4): 688–700 doi: 10.1111/jmft.12168.
Omer, H., Irbauch, R., Berger, H., & Katz-Tissona, R. (2006). Non-violent resistance and school violence. Paper presented at the Mifgash Leavodah Hinukhit Sotzialit, Israel.
Omer, H., Steinmetz, S. G., Carthy, T., & von Schlippe, A. (2013). The anchoring function: Parental authority and the parent-child bond. Family Process, 52(2), 193–206.
Rollin S., A., Ulrey-Kaiser C., Potts I., ve Creason A. H. (2003). A school-based violenceprevention model for at risk eighth grade youth. Psychology in the School,40(4),403-416.
Sanders M. R. (2000). Community-based parenting and family support interventions and the prevention of drug abuse. Addictive Behaviors, 25 (6), 929- 942.
Sharp, G. (1973). The politics of nonviolent action. Boston, MA: P. Sargent Publisher.
Shimshoni, Y., Farah, H., Lotan, T., Grimberg, E., Dritter, O., Musicant, O., et al. (2015). Effects of parental vigilant care and feedback on novice driver risk. Journal of Adolescence, 69–80. doi: 10.1016/j.adolescence.2014.11.002 25480357.
Steinkellner, H., & Ofner, S. (2011). The seven pillars of the new authority. In U. E. GamaufEberhardt & C. Reumann (Eds.), Meine Schule gegen Gewalt. Friendsburg, Austria: Friedensinstitut Burg Schlaining.
Sukhodolsky, D. G., Kassinove, H. & Gorman, B. S. (2004). Cognitive-behavioral therapy for anger in children and adolescents: A Meta Analysis, Aggression and Violent Behavior. 9(3), 247–269.
Şahin & Kalburan, 2009) Aile Eğitim Programları ve Etkililiği: Dünyada Neler Uygulanıyor? Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Yıl 2009 (1) 25. Sayı 86
Uysal, Z. (2006). Çatışma çözme eğitim programının ortaöğretim dokuzuncu sınıf düzeyindeki öğrencilerin çatışma çözme becerilerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
van Holen, F., Vanderfaeillie, J., & Omer, H. (2015). Adaptation and evaluation of a nonviolent resistance intervention for foster parents: A progress report. Journal of Marital and Family Therapy. doi: 10.1111/jmft.12125.
Weinblatt, U., & Omer, H. (2008). Non-violent resistance: A treatment for parents of children with acute behavior parents. Journal of Marital and Family Therapy, 34, 75–92.
Wilson, S. J.,& Mark, W. L. (2007). Update of a meta-analysis of school-based intervention programs. American Journalof Preventive Medicine, 33(2),130-143.
Wilson, D., & Smith, M. (2014). The unmet needs of the child in non-violent resistance: Integrating developmentaldyadic-psychotherapy approaches – lessons from working with adoptive families. Context, 132, 22–26.