Tuba ÇEKİÇ İNAL

3625

Türkiye'de sosyal sermaye ve sivil toplumun bölgesel yapısı

Gönüllülük temelinde örgütlenme ve yurttaşlık bilincine dayanan bir gelişmişlik düzeyi ve toplumun problemlerle başetme becerisi olarak tanımlanan sivil toplum, aynı zamanda bölgesel gelişmenin kaynağı olarak da kabul edilmektedir. Eylemleri kolaylaştırmak suretiyle toplumun etkinliğini arttıran, güven, normlar ve iletişim ağları ile açıklanan sosyal sermaye teorisi de toplumsal yaşama katılım ve yurttaşlık bilincine dayanarak sivil topluma önemli bir rol atfetmektedir. Söz konusu teorik çerçeveye bağlı olarak Türkiye’nin Düzey 2 bölgelerindeki sivil toplum yapısı makalenin konusunu oluşturmaktadır. Bu kapsamda sivil toplumu tanımlayan birinci ve ikinci el kaynaklardan üretilen göstergeler, değişkenleri gruplamak amacıyla kullanılan faktör analizi aracılığıyla belirli başlıklar altında toplanmıştır. Buna göre Türkiye’de sivil toplumu tanımlayan göstergeler “yardım ve bağış”, “aktif katılım” ve “toplumsallık” olmak üzere üç başlıkta tanımlanmış ve analiz sonucunda ortaya çıkan temel bileşenlerin ağırlık katsayıları Düzey 2 bölgeler için sivil toplum endeksi oluşturulmasında kullanılmıştır. Böylece üç alt endeksten oluşan sivil toplum endeksinin bölgesel dağılımı değerlendirilmiştir. Araştırmanın bulguları metropol kentler ve ülkenin doğusu ile batısı arasındaki farklılıkları ortaya koymaktadır.

Regional structure of social capital and civil society in Turkey

Civil Society can be defined as the ability of organizations and individuals with civic consciousness to cope with social problems. It is also accepted as a source of regional development. Social capital plays an important role in civil society through the trust, norms and networks that facilitate actions and the effectiveness of society. In this context, the structure of civil society in the NUTS II regions of Turkey has been put forth as the main theme of this paper. Indi- cators defining civil society according to the social capital literature have been produced by primary and secondary data and grouped under specific headings through factor analysis. Accordingly, the indicators that define civil society have been categorized under three basic components: Sociality, Charity and Active Participation. Weight coefficients of factor analysis have been used in deriving the civil society index for NUTS II regions. Thus, the regional distribution of a civil society index consisting of three sub-indices was evaluated. Findings of the analysis reveal the differences between eastern and western regions of Turkey and metropolitan cities.
PDF

___

  • Albayrak, A. ve Erkut, G. (2010), Türkiye’de Bölgesel Rekabet Gücü Analizi, Megaron 2010;5(3):137-48.
  • Amin A. (1999) An institutionalist perspective on regional development. International Journal of Urban and Regional Research 23: 365-78. DPT, 2003, İllerin ve Bölgelerin Sosyo Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırması, Yayın No DPT 2671, Ankara.
  • Field, John (2008), Sosyal Sermaye, 2. Baskı, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
  • Filiztekin, A. (2008), Türkiye’de Bölgesel Farklar ve Politikalar, Yayın No. TÜSİAD-T/2008-09/471, İstanbul.
  • Fine, B. (2008), Sosyal Sermaye Sosyal Bilime Karşı: Binyılın Eşğinde Ekonomi Politik ve Sosyal Bilimler, Yordam Kitap, İstanbul.
  • Gezici, F. (2011), Regional Disparities and the Performance of Peripheral Regions in Turkey, ERSA 2011 Special Session: Turkish Cases in Contemporary Issues/ Dimensions for Regional Development, 30 Ağustos - 4 Eylül 2011, Barselona, İspanya.
  • Helliwell, J.F. ve Putnam,. R. (1999), “Education and Social Capital.” NBER Working Paper No. W7121. Cambridge, MA: National Bureau of Economic Research.
  • Hjollund, L., (2000), “Social Capital: A Standart Method of Measurement”, 82-98, Paldam, M. and Svendsen, G.T, Trust, Social Capital and Economic Growth: An International Comparison, Edward Elgar, Cheltenham, İngiltere.
  • İnal Çekiç, T. (2012) Türkiyede Bölgeler Arası Gelişmişlik Farklarının Güven ve Sosyal Sermaye Perspektifinden Analizi, TUCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu, 18-19 Ekim 2012, Bildiriler Kitabı, Ankara.
  • İnal Çekiç, T. ve Ökten, A. (2009), Sosyal Sermaye Perspektifinden Kırsal Kalkınma Sorunsalına Yeniden Bakış, Megaron, Cilt4, Sayı 3, 203-214.
  • Kabalcı, M. ve Metin, G. (2012), “İl ve Bölgelere Göre Eğitim Düzeyi Göstergeleri”, TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu 18-19 Ekim 2012, Bildiriler Kitabı, Ankara, 227-87.
  • Krishna, A. ve Shrader, E. (1999), “Social Capital Assessment Tool”, Conference Paper for Conference on Social Capital and Poverty Reduction. The World Bank, June 22-4.
  • Narayan, D. ve Cassidy, M., (2001) “A Dimensional Approach to Measuring Social Capital: Development and Validation of a Social Capital Inventory” in Current Sociology 49(2): 59-102.
  • Norris, P., (2001), Making Democracies Work: Social Capital and Civic Engagement in 47 Societies, Paper for the Euro- pean Science Foundation EURESCO Conference on Social Capital: Interdisciplinary Perspectives at the University of Exeter, 15-20 September 2001.
  • Portes, A. (1998), “Social Capital: Its Origins and Applications in Modern Sociology”, Annual Review of Sociology, 24, 1-24.
  • Portes, A. ve Landolt, P., (2000), “Social Capital: Promise and Pitfalls of Its Role in Development”, Journal of Latin American Studies, Vol. 32, No. 2, May, 529-547.
  • Putnam, R. D. (1993), “The Prosperous Community: Social Capital and Public Life”, The American Prospect, No. 13, Spring.
  • Putnam, R., Leaonardı, R. ve Nanettı, Y., (1993), Making Democracy Work: Civic Tradition in Modern Italy, Princeton University Press, Princeton.
  • Putnam, R. D., (2000), Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community, Simon and Schuster, New York.
  • Sabatini, F., (2006), “Social Capital, Public Spending and the Quality of Economic Development: The Case of Italy”, FEEM Working Paper, Eni Enrico Mattei Foundation, Milan. San, 2007
  • Skıdmore, D., (2001), “Civil Society, Social Capital and Economic Development”, Global Society, Vol. 15., No. 1, 53- 72.
  • Woodhouse, A., (2006), “Social Capital and Economic Development in Regional Australia: A Case Study”, Journal of Rural Studies, 22, 83-94.
  • Woolcock, M., (2001), “The Place of Social Capital in Understanding Social and Economic Outcomes, The Contribution of Human and Social Capital to Sustained Economic Growth and Well-Being”, International Symposium Report, Human Resources Development, Canada (HRDC) and OECD, Chapter 5, 65-88.
  • Yıldırım, M., (2003), Sivil Toplum ve Devlet, C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi Aralik 2003 Cilt: 27 No: 2 226 – 242. (Wiktorowicz, 2002:77-79’den aktaran)
Megaron-Cover
  • ISSN: 1305-5798
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2006
  • Yayıncı: Kare Yayıncılık
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

Endüstrileşmiş konut üretiminde kitlesel bireyselleştirme

ALTUĞ SARIYAR, Oya PAKDİL

Türkiye'de sosyal sermaye ve sivil toplumun bölgesel yapısı

Tuba ÇEKİÇ İNAL

Mimari tasarım sürecinde son ürünün değerlendirilmesi: Bir bulanık karar verme modeli

SERKAN PALABIYIK, Birgül ÇOLAKOĞLU

Ortaçağ Türk mimarlığında eyvan kullanımında mekan-işlev ilişkisi

ALEV ERARSLAN GÖÇER