Antalya İli için Endemik Olan Origanum Türlerinin Biyolojik Özellikleri Üzerine Bir Araştırma

Bu çalışmada, Antalya için endemik olan Origanum solymicum P.H. Davis, Origanum husnucan-baseri H. Duman, Z. Aytaç & A. Duran, Origanum bilgeri P.H. Davis ve Origanum minutiflorum O. Schwarz & P.H. Davis türlerinin biyolojik özellikleri çalışılmıştır. Çalışılan türlerin yayılış gösterdiği alanlar tespit edilmiş, toprak örneklerinin organik madde ve azot analizleri yapılmıştır. Biyolojik çalışmalarda türlere ait bitki örneklerinin morfolojik ölçümleri yapılmış, azot, protein ve hormon içerikleri belirlenmiştir. Ayrıca bitki organlarının ağırlık ölçümleri yapılmıştır. Çalışmalar sonucunda O. bilgeri türünün yetiştiği toprağın organik madde ve azot içeriği bakımından diğer türlerin yetiştiği topraklara göre daha zengin olduğu belirlenmiştir. Yine tüm türlerin yetiştikleri topraklardaki organik madde ve azot içeriği ile organlardaki azot ve protein içeriği arasında bir paralellik olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca Origanum türlerinin IAA, GA3, ABA ve zeatin sentezledikleri gösterilmiştir. Çalışmada kullanılan O. solymicum türü diğerlerinden daha uzun boylu, daha büyük brakte, kaliks, korolla ve tohumlara sahip iken, O. husnucan-baseri türünün kısa boylu olmasına rağmen, büyük brakte, kaliks, korolla ve tohumlara sahip olduğu görülmüştür. O. bilgeri ve O. minutiflorum küçük boylu olup küçük brakte, kaliks, korolla ve tohumlara sahiptirler. Ayrıca O. minutiflorum türünün diğer üç türden farklı olarak daha fazla öbek oluşturduğu ve buna bağlı olarak verimliliğinin daha fazla olduğu da görülmüştür

Anahtar Kelimeler:

Origanum, Morfoloji, Hormon, Azot, Protein, Antalya

An Investigation on Biological Characteristics of Endemik Origanum Species In Antalya

In this study, biological characteristics of Origanum solymicum P.H. Davis, Origanum husnucan-baseri H. Duman, Z. Aytaç & A. Duran, Origanum bilgeri P.H. Davis and Origanum minutiflorum O. Schwarz & P.H. Davis which are endemic to Antalya were determined. Organic matter and nitrogene contents of the soil samples were analyzed. Morphological characteristics, nitrogene and protein were determined in Origanum species. Fresh and dry weights of the plants were studied as well.As a result, O. bilgeri itself is rich nitrogen and protein than the other species therefore it prefers to grow in rich soil. There is also a correlation between organic matter and nitrogen content of the soil and the species. It has been showed that Origanum species which have been used in this study synthesized IAA, GA3, ABA and zeatin.O. solymicum species is tall but has large bracte, calyx, corolla and seed. Although O. husnucan-baseri species is small in size, but has large bracte, calyx, corolla and seed. The others such as O. bilgeri and O. minutiflorum which are small both in size and bracte, calyx, corolla, seed as well. O. minutiflorum species are in big plant group so they are more productive than the other species.

Keywords:

Origanum, morphology, hormone, nitrogen, protein, Antalya,

PDF

___

Akgün, İ., Koç, A., Sağsöz, S., 1999. Autotetraploid Çok Yıllık Çavdar (Secale montanum Guss.)’ın Bazı Tarımsal Özelliklerinin Zamana Bağlı Olarak Değişimi. Tr. J. of Agr. and Forestry. 23 (5), p: 1119 – 1124.
Alpınar, K., 1985. Batı Türkiye’de Arum Türleri ve Bu Türlerin Yumrularının Nişasta ve Protein Miktarları. Doğa Bilim Dergisi, A2, 9, 3, p:475- 483.
Baricevic, D., 1996. Experiences with Oregano (Origanum spp.) in Slovenia, Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:111-121.
Başer, K.H.C., Kürçüoğlu, M., Duman, H., Aytaç, Z., 1998. Composition of the Essential Oil of Origanum husnucan-baseri Duman,H., Aytaç,Z., & Duran,A. A New Species from Turkey, J.Essent. Oil Res., 10, p:419-421.
Başer, K.H.C., Tümen, G., Duman, H., 1996. Essential Oil of Origanum bilgeri P.H.Davis. J.Essent. Oil Res., 8, p:217-218.
Başer, K.H.C., Tümen, G., Sezık, E., 1991. Essential Oil of Origanum minutiflorum O.Schwarz and P.H.Davis. J.Ess.. Oil Res., 3, p:445-446.
Black, C.A., 1965. Methods of Soil Analysis, Part 2 Amer. Society of Agronomy Inc., Publisher, Madisson, Wisconsin, p:1372-1376.
Ceylan, A., 1983. Tıbbi Bitkiler-II (Uçucu YağBitkileri). Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayını No: 481, İzmir, p:306.
Davis, P.H., 1982. Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, vol.7, Edinburgh, p:300-307.
Davis, P.H., Miller, R.R., Tan, K.(Eds)., 1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, vol.10, Edinburgh, p:206-207.
Duman, H., 2000. Origanum L. in: Güner, A., Özhatay, N., Ekim, T., Baser, K.H.K. (Eds). Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, vol.11, Edinburgh, 207-208.
Duman, H., Aytaç, Z., Ekıcı, M., Karavelıoğulları, F.A, Dönmez, A. & Duran, A., 1995. Three new species (Labiatae) from Turkey. Flora Mediterranea, 5, p:226.
Fortunato, I., M., Ruta, C., 1996. Flower biology in Origanum majorana L. Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:57-60.
Gemici, M., 1992. Phaseolus vulgaris L. Fidelerinde Beslenmeye Bağımlı Olarak Korelatif İlişkilerde Hormonal Etmenlerin Rolü. Tr.J.of Botany, 16, p:347-364.
Gökçeoğlu, M., 1979. Bazı Bitki Organlarındaki Azot, Fosfor ve Potasyumun Bir Vejetasyon Periyodundaki Değişimi.Doğa III, p:192-199.
Gökkuş, A., 1989. Gübreleme, Sulama ve Otlatma Uygulamalarının Erzurum Ovası’ndaki Çayırların Kuru Ot ve Ham Protein Verimlerine Etkileri, Tr. J. of Agriculture and Forestry, 13, 36, p:1002-1020.
Gönüz, A., Özörgücü, B., 1999. An Investigation on the Morphology, Anatomy and Ecology of Origanum onites L. Tr. J. of Bot., 23,p:19-31.
Kacar, B., 1962. Plant and Soil Analysis, Universty of Nebraska College of Agriculture, Department of Agronomy, Lincoln, Nebraska, USA, p:705
Kacar, B., Yalçın, S.R., 1991. Çay Bitkisine Bölünerek Uygulanan Azotlu Gübrenin Etkinliği Üzerinde Bir Araştırma. Agriculture and Forestry, 15, 3, p:685-699.
Kitiki, A., 1996. Status of Cultivation and Use of Oregano in Turkey, Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:122-132.
Kokkini, S., 1996. Taxonomy, diversity and distribution of Origanum species Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:12.
Leto, C., Salamone, A., 1996. Bio-agronomical behaviour in Sicilian Origanum ecotypes. Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:68-73.
Marzi, V., 1996. Agricultural Practices for Oregano. Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:61-67.
Mastro, G.D., 1996. Crop Domestication and Variability Within Accessions of Origanum Genus. Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:34-48.
Omer, E.A., 1999. Response of Wild Egyptian Oregano to Nitrogen Fertilization in a Sandy Soil. J.of Plant Nutrition 22: (1), p:103-114.
Onay, A., Atalay, D.A., Yücel, S., Başaran, D., Pamir, E, Çolak, G., Namlı, O., 1990. Bitkilerde Azot Tespit Metabolizması. SBAD, 1, p:125-133.
Palavan-Ünsal, N., 1993. Bitki Büyüme Maddeleri. İst. Üniv. Basımevi ve Film Merkezi, Üniversite Yayın No: 3677, İstanbul, p:357.
Putievsky, E., Dudai, N., Ravid, U., 1996. Cultivation, selection and conservation of oregano species in Israel, Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:103-110.
Salisbury, F.B., Ross, C.W., 1992. Plant Physiology, Wadsworth Publishing Company, Belmont, California. p:682.
Sarı, O., Oğuz, B., Fırat, A.E., Açıkgöz, N., Aydın, A., 2002. Kekik, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Yayın No: 108, İzmir, p:82.
Skoula, M., Kamenopoulos, S., 1996. Origanum dictamnus L. and Origanum vulgare L. subsp. hirtum (Link) Ietswaart: Traditional uses and production in Greece. Proceedings of the IPGRI International Workshop on Oregano, CIHEAM, Valenzano (Bari), p:26-32.
Steubing, B.L., Pflanzenökologisches Praktium. Verlag Paul Parey. Berlin und Hamburg, (1965), p:262.
Strauss, M., Stephens, C., Gonzales, C.J., 1980. Genetic Variability in Taro, Colocasia esculenta (L.) Schott (Araceae). Ann. Bot. 45, p:429-437.
Topcuoğlu, F., 1987. Tuz Stresi Koşullarında Büyütülen Ayçiçeği (Helianthus annus) Bitkisinde Yaza Bağlı Olarak Anbsisik Asi (ABA) Seviyelerinin Değişimi. Hacettepe Üniv. Fen Bil. Enst. Doktora Tezi, p:216, Ankara.
Tümen, G., Ermın, N., Özek, T., Başer, K.H.C., 1994. Essential Oil of Origanum solymicum P.H.Davis. J.Essent. Oil Res., 6, p:503-504.
Ünyayar, S., 1995. Phanerochaete chrysosporium ME446’da Kültür Periyoduna Bağlı Olarak İndol-3-Asetik Asit (IAA), Gibberellik Asit (GA3), Absisik Asit (ABA) ve Zeatin Üretimi ve Biyolojik Aktivitelerinin Tayini. İnönü Üniv. Fen Bil. Enst. Doktora Tezi, p:163.
Ünyayar, S., 1996. Topcuoğlu, Ş.F., Ünyayar, A., A Modified Method for Extraction and Identification of Indole-3-Acetic Acid (IAA), Gibberellic Acid (GA3), Abscisic Acid (ABA) and Zeatin Produced by Phanerochaete chrysosporium ME446, Bulg. J. Plant Physiology, 22 (3-4), p:105-110.
Walter, H., 1984. Vegetation und Klimazonen. Stutgart, p:382.
Yücel, E., 1996. Türkiye’nin Ekonomik Değere Sahip Bazı Bitkilerinin Tohum Çimlenme Özellikleri Üzerine Bir Araştırma, Anadolu Üniv., Fen Fak. Dergisi., 2, p:35-47, (1996).