Çevre politikası 1960’lardan itibaren dünya siyasi gündeminin en önemli unsurlarından birisi olmuştur. Sanayi devriminden itibaren kirlilik ve kaynakların tükenmesi gibi artarak biriken çevre sorunları, 2. Dünya Savaşı sonrasında yaşanan aşırı sanayileşme, teknolojik gelişmeler ve var olan büyüme paradigması sonucunda daha da hissedilir hale gelmiştir. Tüm bu sorunlar ilk etapta çevre koruması ve ekonomik gelişme arasında derin bir çelişki ve sıfır toplamlı bir oyun ilişkisi öngören bir anlayış ile ele alınmıştır. Dolayısıyla, çevre sorunları ile baş etmek amacıyla gerçekleştirilen ilk çabalar da söz konusu iki hedefi dengeleme amacı gütmüştür. Ancak kısa süre içerisinde ekonomik büyümenin vazgeçilemeyecek bir hedef olduğunun anlaşılması sonucu, çevre sorunlarına duyarlı bir ekonomik büyüme modelinin hayata geçirilmesi gerekliliği baş göstermiştir. 1987 senesinde Dünya Çevre ve Kalkınma Komisyonu tarafından öne sürülen sürdürülebilir kalkınma yaklaşımı işte bu ihtiyacın ürünü olarak ortaya çıkmış ve çevre-kalkınma ilişkisini algılamada yeni bir yöntem ortaya koymuştur. Sürdürülebilir kalkınma kısa sürede çevre sorunlarını ele alan uluslararası toplum, hükümetler ve çevresel gruplar için ana yol haritası haline gelmiştir. Sürdürülebilir kalkınma muğlak bir kavramdır ve bu bağlamda da pek çok yorumu bulunmaktadır. Tüm bu birbirleriyle yarışan yorumlar arasında ekolojik modernleşme egemen yorum haline gelmiştir. Bu çalışmanın temel amacı yukarıdaki iddiayı desteklemek ve küresel, bölgesel ve ulusal çevre politikasındaki güncel gelişmeleri anlayabilmek açısından ekolojik modernleşmeyi bir teori ve politika stratejisi olarak derinlemesine ele almaktır