Bir evlilik ve aile hayatı eğitim programının evli kadınlarda evlilik uyumuna ve aile sistemine etkisi

Bu araştırmanın amacı, aile eğitim programının evli kadınlarda evlilik uyumuna ve aile sistemine etkisini incelemektir. Araştırmanın deney ve kontrol grubu toplam 20 kişiden oluşmaktadır. Araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 20 kişi içerisinden yansız atamayla seçilen 10 kişi deney grubu, 10 kişi de kontrol grubunu oluşturmuştur. Araştırmada evli kadınların evlilik uyum düzeylerini belirlemek amacıyla Evlilik Uyum Ölçeği; aile sistemlerini değerlendirmek amacıyla Aile Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. 10 kişilik deney grubuna her biri 75 dakika süren 12 oturumluk aile eğitim programı toplam 7 haftada uygulanmıştır. Kontrol grubuna bu anlamda herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Uygulama ve verilerin toplanması aşamasından sonra, elde edilen verilerin istatistiksel çözümlemeleri yapılmıştır. Deney ve kontrol gruplarının uygulanan grup çalışması öncesinde ve sonrasında elde ettikleri puanlarının karşılaştırılması amacıyla, ölçeklerden elde edilen verilere Mann- Withney U Testi uygulanmıştır. Deney grubunun ve kontrol grubunun ön test ve son test verilerinin karşılaştırılması amacıyla, uygulama sonrası elde edilen puanlara Wilcoxon Eşleştirilmiş Çiftler İşaretlenmiş Sıra Sayıları Testi uygulanmıştır. Böylece denenceler doğrultusunda gruplar arasında farklılıkların olup olmadığı tespit edilmiştir. Elde edilen istatistik sonuçların manidarlığı 0.05 düzeyinde test edilmiştir. Yapılan araştırma sonrasında, uygulanan aile eğitim programı grup çalışmasının evlilik uyumunu ve aile sistemi içindeki duygusal tepki verebilme durumunu arttırmada etkili olduğu saptanmıştır. Ancak uygulanan eğitim programının aile sistemi içindeki problem çözme, iletişim, roller, gereken ilgiyi gösterme, davranış kontrolü ve genel fonksiyonda etkili olmadığı belirlenmiştir.

The effect of a marriage and family life education program to marital adjustment and family system for married women

The aim of this study is to examine the effect of family education program to marital adjustment and family system for married women. The experimental and control groups of the study consist of a total of 20 people. Within these people who voluntarily agreed to participate in the study, randomly selected 10 people constitute the experimental group and the other 10 people constitute the control group. In the study, Marital Adjustment Scale was used to determine the marital adjustment levels of married women; Family Assessment Device was used to evaluate family systems of them. 12 sessions, each lasting 75 minutes, of family education program was applied to experimental group in a total of seven weeks. No application was made for control group in this sense. After the application and data collection phase, statistical analysis of the data was done. Mann-Withney U test was used to analyse the data obtained from the scales to compare the scores of experimental and control groups that were obtained before and after the group work. In order to compare pre test and post test data of experimental and control groups, Wilcoxon signed-rank test was applied to the scores that were acquired after the application. In this manner, it was determined whether there are any differences between the groups according to the hypotheses. Significance level of statistical results was determined as 0.05. After the research, it was determined that family education program was effective in increasing marital adjustment and state of emotional reactiveness in family system; but it was ineffective in problem solving, communication, roles, affective involvement, behaviour control and general function. Also some suggestions that may be useful for further studies were made in line with the findings.

PDF

___

Ağacık, N. (2007). Annenin aile işlevselliği algısına yönelik bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü: Ankara.

Aydemir-Sevim, S. (1996) Transaksiyonel analize dayalı bir eğitim programının evli çiftlerin ego durumları ve evlilik yaşamlarına ilişkin bazı değişkenler etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Bulut, I. (1991),Parçalanmış aileden gelen çocukların davranış özellikleri hakkında bir araştırma, Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.

Canel, N. (2007). Ailede problem çözme, evlilik doyumu ve örnek bir grup çalışmasının sınanması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.

Ekşi, B. (2005). Evliliğe hazırlık aşamasındaki karı-koca adaylarının evlilik ve anne-baba olma üzerine düşünceleri. Aile Ve Toplum Dergisi,2 (8), 75-85.

Ersanlı, K. Ve Kalkan, M. (2008).Evlilik ilişkisini geliştirme kuram ve uygulama. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Gladding, S. (2002) Familytherapy: History, theoryandpractice. Pearson Education,Inc., Merrill PrenticeHall: New Jersey.

İnci, H. (2008). Meslek gruplarına göre aile içi fonksiyonların araştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fatih Üniversitesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı.

Kalkan, M. (2002). Evlilik ilişkisini geliştirme programının evlilerin evlilik uyum düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.

Karasar, N. (2004) Bilimsel araştırma yöntemi. (4. Baskı), 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.: Ankara.

Nazlı, S. (2001). Aile danışması (2. Baskı).Nobel Yayın Dağıtım: Ankara.

Öner, N. (1994). Türkiyede kullanılan psikolojik testler. Bogaziçi Üniversitesi Yayınları: İstanbul.

Özgüven, İ.E. (2001). Ailede iletişim ve yaşam. Ankara: PDREM Yayınları.

Özgüven, İ.E. (2009) Evlilik ve aile terapisi. PDREM Yayınları: Ankara.

Polat, D. (2006). Evli bireylerin evlilik uyumları, aldatma eğilimleri ve çatışma eğilimleri arasındaki ilişkinin değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi sosyal Bilimler enstitüsü, Ankara.

Sardoğan, M. Ve Karahan, F. (2005). Evli bireylere yönelik bir insan ilişkileri beceri eğitimi programının evli bireylerin evlilik uyum düzeylerine etkisi. Ankara Üniversitesi eğitim bilimleri Fakültesi Dergisi, 38 (2), 89-102.

Tezel Şahin, F. ve Özbey, S. (2007). Aile eğitim programlarına niçin gereksinim duyulmuştur? Aile eğitim programları neden önemlidir? Aile ve Toplum Dergisi, 3 (12), 7-13.

Türküm, S. (2000). Anne baba eğitimi. TC Anadolu Üniversitesi Yayını, Eskişehir. Ünlü, S. (2007). Aile yapısı ve ilişkileri. TC Anadolu Üniversitesi Yayını, Eskişehir.