Edebiyat eleştirmeni Mihail Bahtin’in roman teorisinden yola çıkan bu makale, James  Joyce’un Ulysses adlı romanındaki ‘Scylla and Charybdis’ başlıklı bölüme odaklanarak roman türünün imkanlarını tartışmaktadır. Odysseus’un onikinci kitabının başlığından esinlenen bu bölüm, beş karakterin Shakespeare’in Hamlet adlı oyununu tartıştığı Dublin Milli Kütüphanesi’nde geçer. Stephen Dedalus, Shakespeare hakkında otobiyografik bir yaklaşımı olan spekülatif bir teori geliştirir, fakat bölümün sonunda beklenmedik bir şekilde bölüm boyunca özenle kurguladığı kendi teorisinden vazgeçer. Makalenin ilk yarısı Stephen’ın Shakespeare üzerine olan teorisini incelerken, ikinci yarısı Joyce’un roman türünün imkanlarını test ettiği çeşitli örnekleri tartışır. Makalenin amacı, bir yandan içinde dialoji, karnaval, çokseslilik, heteroglosia gibi kavramların olduğu Bahtin terminolojisini incelemek, bir yandan da Bahtin’in roman teorisinin hangi şekillerde bir edebi metne uygulanabilir olduğunu incelemektir. Her iki amaç için de Joyce’un Ulysses adlı romanı bir uygulama metni olarak kullanılır.