OYUN KAVRAMI VE SINIFLANDIRILMASINA YÖNELİK BİR DEĞERLENDİRME

Oyun, bir kavram olarak birçok disiplin içerisinde yer almakla birlikte tanımı ve sınıflandırılmasında uzlaşı sağlanamamıştır. Oyun gibi insanlığın tüm kavşaklarında var olan fakat tek bir tanıma ulaşılamayan bir kavram içinse birbirinden farklı sınıflamaların varlığı kaçınılmazdır. Bu çalışmada oyun kavramı ve oyun türlerini literatür ekseninde değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu amaçla öncelikle oyun kavramının tarihî gelişimine ve oyun-yaratıcılık ilişkisine pozitif bilimler ekseninde yer verilmiştir. Oyun türlerine yönelik mevcut farklı sınıflamalara değinilmiş ve araştırma boyunca geçerli kabul edilen kapsayıcı bir sınıflama belirlenmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizinin temel alındığı çalışmada analiz ekseni belirlenerek tarama gerçekleştirilmiştir. Bu eksenin belirlenmesinde eğitim, psikiyatri, felsefe ve tarih disiplinleri belirleyici olmuştur. Çalışmanın başlıca sonuçları şunlardır: Oyun, eğitimden psikiyatriye dek bireyin olduğu tüm disiplinlerde kendine bir yer edinmiştir. Genel hatlarıyla tanımlamak gerekirse oyun, dramatik çatışmaların belirlenen kurallar çerçevesinde çözümü, özgün kuralları olan bir yaratıcılık eylemidir.  Oyun kavramının eğitim ortamlarında eğitsel ve dramatik temelli ele alınması, üst çatıyı görebilmek ve bileşenleri sentezleyebilmek, gerektiğinde alt başlıkları ekleyebilmek açısından faydalı olacaktır. Çalışma sonunda elde edilen verilerin alan araştırmacıları ve dil eğitimcileri açısından yararlı olacağı düşünülmektedir.

___

  • ALTINAY, D. (2009). Psikodrama. (1. Baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • AND, M. (2007). Oyun ve bügü: Türk kültüründe oyun kavramı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • ARWOOD E. L., Kaakinen, J. (2009, Jun). Simulation based on langauge learning (Simball): The model. International Journal for Nursing Education Scholarship. 6 (1).
  • AXLINE, V. M. (1989). Play therapy. London: Churchill Livingstone.
  • BALTACIOĞLU, İ. H. (1938). Toplu tedris. (Öğretmen Kitapları). İstanbul: Sebat Basımevi.
  • BATESON, P., Martin, P. (2014). Oyun, oyunbazlık, yaratıcılık ve inovasyon. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • BORATAV, P. N. (1973). 100 soruda Türk folkloru. İstanbul.
  • ÇANKAYA, S., Karamete, A. (2008, Aralık). Eğitsel bilgisayar oyunlarının öğrencilerin matematik dersine ve eğitsel bilgisayar oyunlarına yönelik tutumlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 4(2). ss. 115-127.
  • ÇORUH, S. (1943). Okullarda dramatizasyon. (1. Baskı). Bursa: Ankara Kitabevi.