SERMAYEDE VUKUA GELEN EKSİLMELERİN TİCARİ KAZANÇLAR AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Kâr maksimizasyonu prensibi ile faaliyette bulunan ticari işletmeler her zaman bu amaçlarını gerçekleştirememektedirler. Ticari işletmeler, zararına satışlar veya olumsuz değerleme farkları gibi nedenlerle aktif sermaye unsurlarında kıymet azalışları yaşayabilmektedirler. Aynı şekilde ticari işletmelerin malvarlığı unsurlarında muhtelif sebeplerle fiziki eksilmeler de meydana gelmektedir. İşletme malvarlığının gerek değer olarak gerekse fiziki olarak eksilmesi, öz sermayede bir eksilişe yol açtığından, gelir ve kurumlar vergisi matrahını negatif yönde etkilemektedir. Çünkü ticari faaliyet sonucunda elde edilen gelirin miktarı, sermayede meydana gelen eksilmelerle (masraf ve zararla) azalır. Bu nedenle “ticari sermayede meydana gelen eksilme” kavramı, vergisel açıdan önem ve özellik arz etmektedir.

EVALUATION OF DECRASES HAPPENING ON CAPITAL IN TERMS OF COMMERCIAL EARNINGS

Business organizations which are operating on the principal of profit maximization cannot always fulfill objective. Business organizations can experience value decrements due to the reasons like closeout sales or negative valuation differences on active capitals. Also, there are physical diminutions happening on asset elements of business organizations due to various reasons. The diminution of business assets for either value or physically causes a decrease in equity capital; it affects the income and corporate taxbase negatively. Because, the amount of income acquired as a result of a commercial activity decreases along with the diminutions (with cost and loss) happening on the capital. For this reason, the concept of “diminution occurring on commercial capital” bears importance and point in terms of taxation.

PDF

___

Acar, Ş. (1964). Mali Bilanço. İstanbul: Hamle
Akdeniz, G. (1965). Gelir Vergisi (Ticari Kazançlar ve Usul Hükümleri). İstanbul: Hamle
Arıkan, Z. (2005). Türk Vergi Sisteminin Genel Değerlendirilmesi ve Çözüm Önerileri. Vergi Sorunları.199, 151-166.
Başar, M. (1956). Vergi Hukuku Bakımından Zararların Mahiyeti. Maliye Araştırma Merkezi Konferansları.2, 117-128.
Bektöre, S. (1969). Ticaret İşletmelerinde Vergi Bilançosu. Ankara: Başnur
Ferman, C. (1966). Birinci Sınıf İşletme İktisadı Dersleri. Ankara: Sevinç Gelir Vergisi Kanunu Tasarısı ve İktisat Komisyonu (12.12.1960) 1/181 sıra sayılı Gelir Vergisi Kanunu Tasarısı ve İktisat Komisyonu Raporu.
Gelirler Genel Müdürlüğü. (1949). Gelir Vergisi Kanunu ve İzahlarıİstanbul: Ege
Özbalcı, Y. (2005). Gelir Vergisi Kanunu Yorum ve Açıklamaları. Ankara: Oluş Yayıncılık.
Saydar, R. (1961). Ticari ve Mali Bilançolar. İstanbul: Sermet
Şanver, S. (1968). İşletme Vergiciliği ve Türk Vergi Sistemi. İstanbul: Başaran
Şanver, S. (1972). Gelir ve Kurumlar Vergisi. İstanbul: Hüsnütabiat
Şenveli, Z. (1959). Alman Gelir Vergisi Mevzuat ve Tatbikatı. Ankara: Damga
Tokay, H. (1965). İşletme İktisadı. Ankara: Güzel Sanatlar
Tosuner, M. ve Arıkan, Z. (2019). Türk Vergi Sistemi. İzmir: Kanyılmaz
Tuhr, A.V. (1983). Borçlar Hukukunun Umumi Kısmı. Çev. Cevat Edege. Ankara: Yargıtay Yayınları.
Turgay, R. (1967). Gelir Vergisi Kanunu ve Tatbikatı. İstanbul: Güven Basım ve Yayınevi.
Vergi Reform Komisyonu. (1961). Genel Vergi Reformu Raporu. İstanbul: Maliye Vekaleti.
Vergi Usul Kanunu Yorum ve Açıklamaları(2010). Ankara: Oluş Yayıncılık.