ANAMUR (MERSİN) İLÇESİNDE SICAKLIK VE YAĞIŞ DAĞILIŞINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER

Araştırma sahası Anamur (Mersin) ilçesini kapsamaktadır. İlçenin yüzölçümü 1421 km2 ve ortalama yükseltisi 1083 metredir. Yükselti güneyden kuzeye doğru artarak kuzeybatıda Sarıtaş Tepesi’nde 2339 metreye ulaşır.Etüt sahasının ortalama yıllık sıcaklığı, 19.3 0C(Anamur) ile 8.8 0C(yüksek kesimler); yıllık yağış miktarı ise 921.6 mm (Anamur) ile 1777.8 mm (yüksek kesimler) arasında değişmektedir. Sahada farklı iklim tipleri görülür. Anamur ilçe merkezinin de içinde bulunduğu Akdeniz kıyı kesiminde Akdeniz İklimi; kıyı gerisindeki plato ve dağlık sahalarda Akdeniz Dağ İklimi hüküm sürer. İklim tipleri ve özelliklerin ortaya çıkmasında temel faktör, Torosların kıyı gerisinde bir duvar gibi yükselmesidir. Bu faktör, sahanın kıyı kesiminde düşük sıcaklıkların frekansını düşürmüş ve muz gibi bazı tropik tarım ürünlerinin yetiştirilmesi mümkün hale getirmiştir. Aynı faktör ayrıca yüksek kesimlerde sıcaklığın düşmesine, bitki yetişme periyodunun kısalmasına, yağışın artmasına ve orobiyom katmanların oluşumuna yol açmıştır. Böylece, 1500 m’ye kadar yetişebilen kızılçama, 1350 m’den itibaren sedir, köknar ve ardıç gibi türler eşlik etmiştir. 2000 m’yi geçen alanlarda orman örtüsünün yerini büyük ölçüde otsu (alpin) türler almıştır.Anahtar Kelimeler: Anamur, Akdeniz iklimi, sıcaklık, yağış, vejetasyon periyodu

Anahtar Kelimeler:

Anamur, Akdeniz iklimi, sıcaklık, yağış, vejetasyon periyodu

PDF

___

Akyol, İ. H. (1945). Atmosfer sarsımları ve Türkiye’de hava tipleri. Türk Coğrafya Dergisi, 7-8, 1-24.
Atalay, İ. (1988a). Toros Dağlarında karstlaşma ve karst alanlarının ekolojisi. Jeomorfoloji Dergisi, 16, 1-8.
Atalay, İ. (1988b). Vegetation levels of the Taurus Mountains of mediterranean region in Turkey. Ege Coğrafya Dergisi, 4, 88-120.
Atalay, İ. (2008). Ekosistem Ekolojisi ve Coğrafyası. İzmir: Meta Matbaası.
Atalay, İ. (2014). Uygulamalı Klimatoloji. İzmir: Çevre ve Orman Bakanlığı.
Bozkuş, F. (1986). Toros Köknarının Türkiye’deki doğal yayılış ve Silvikültürel özellikleri. (Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, Orman Fakültesi, Silvikültür Anabilim Dalı, İstanbul).https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
Çepel, N. (1988). Peyzaj Ekolojisi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları.
Çukur, H. (1998). Ege Bölümünün ekolojisi. (Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir).
Erinç, S. (1996). Klimatoloji ve Metodları: İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
Gönençgil, B. (1993). Antalya’da fön rüzgârları ve gelişim koşulları. Türk Coğrafya Dergisi, 28, 337-344.
Irmak, A. (1961). Köknar tohumlarının kozalaklarından dökülmesi ve kar içinde çimlenmesi üzerine bir müşahede. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, 11, 1-6.
İzbırak, R. (1972). Türkiye I. Ankara: Meb Kitapları.
Kantarcı, D. (1985). Dibek ve Çamkuyusu Sedir Ormanlarında ekolojik araştırmalar. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, 35, 19-41.
Kantarcı, D. (1989). Sedir Ormanlarının Gençleştirilmesinde Uygulanan Yangın Kültürü ile Kültür Bakımı Yöntemlerinin Ekolojik Değerlendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, 39, 95-115.
Karatepe, Y. Özçelik, R. Gürlevik, N. Yavuz H .& Kırış R. (2014). Batı Akdeniz’de farklı yetişme ortamı bölgelerindeki kızılçam (Pinus brutia Ten.) ormanlarının vejetasyon yapısının ekolojik değerlendirilmesi. SDÜ Orman Fakültesi Dergisi, 15, 1-8.
Kaya, B. .& Aladağ. C. (2009). Konya şartlarında yağış sıcaklık ve bitki örtüsü ilişkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 265-277.
Kurter, A. (1979). Türkiye’nin Morfoklimatik Bölgeleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
Saatçioğlu, F. (1956). Lübnan sedirinin (cedrus libani) tohumu üzerine araştırmalar. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, 6, 35-64.
Sarı, S. (2009). Batı Akdeniz Bölümü’nden İç Anadolu’ya geçiş iklimleri. (Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
Sarı, S. & İnan, N. (2010). Antalya-Anamur Kıyı Bölgesindeki iklim farklılıkları. Marmara Coğrafya Dergisi, 22, 325-362.
Sevim, M. (1955). Lübnan Sedirinin (Cedrus Libani) Türkiye’deki tabii yayılış ve ekolojik şartları, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, 2, 19-46.
Sür, A. (1977). Alanya’nın İklimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi Yayınları.
Şahin, C. Doğanay, H.& Özcan, N. A. (2005). Türkiye Coğrafyası. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.