COĞRAFYA BÖLÜMÜ ÖĞRENCİLERİNİN YGS VE LYS’DEKİ ORTALAMA ALAN BAŞARILARI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Ülkelerin gelişmişliğinin göstergelerinden biri olarak görülen yükseköğretimin önemi gittikçe artmaktadır. Yükseköğretim kurumları ülke için gerekli üst düzey bilginin üretildiği ve genç nesillere aktarıldığı yerlerdir. Üniversiteler bilgi toplumunun oluşmasında, mesleki birikimin olgunlaştırılmasında ve gençlerin bilimsel yeterliliğe ulaşmasında temel taşı denebilecek bir konuma sahiptir. Türkiye’de yükseköğrenim eğitimi alabilmek için ortaöğretimden sonra YGS ve LYS sınavları vardır. Öğrenciler tercih ettikleri bölümler arasından YGS ve LYS’deki puanlarına göre yerleştirilmektedir. Böylece öğrenciler ortaöğretimde almış oldukları temel bilgilerden sonra bir alan üzerinde uzmanlaşma imkânına kavuşmuş olmaktadır. Ülkemizde gittikçe yükseköğretimin önemi ve lisans eğitimi almak isteyenlerin sayısı artmaktadır. Bu durum coğrafya eğitimi alan öğrenci sayısına yansımıştır. Bu çalışmanın amaçlarından biri coğrafya bölümünü kazanan öğrencilerin coğrafya sorularını yapmalarındaki başarıları ile diğer soruları yapma oranları arasında bir bağlantı bulunup bulunmadığını araştırmaktır. Çalışmada nicel veri analiz yöntemi kullanılmıştır. Bu çalışmada coğrafya bölümü öğrencilerinin YGS ve LYS’deki ortalama alan başarıları üzerine yapılmış olup, çalışmaya esas olan veriler YÖK’ün resmi internet sitesindeki YGS-LYS Net Sihirbazı’ndan alınmıştır. Buna göre üniversitelerin coğrafya bölümleri içinde taban puana göre en yüksek puanla öğrenci alan ilk dört üniversite sırasıyla; Ankara Üniversitesi, Marmara Üniversitesi, İstanbul Üniversitesi, Ege Üniversitesi’dir.Anahtar Kelimeler: Coğrafya bölümü, üniversite öğrenci, değerlendirme

Anahtar Kelimeler:

Coğrafya bölümü, üniversite öğrenci, değerlendirme

PDF

___

Aydın, F. & Güngördü, E. (2015). Coğrafya Eğitiminde Özel Öğretim Yöntemleri. Ankara:Pegem Akademi Yayıncılık.
Bilgili, M. (2016). Sosyal bilimler felsefesi açısından Türkiye’deki üniversitelerde bölgesel coğrafya öğretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, 33, 114-134.
Çetinsaya, G. (2014). Büyüme, Kalite, Uluslararasılaşma: Türkiye Yükseköğretimi İçin Bir Yol Haritası. Eskişehir: Yükseköğretim Kurulu Yayını.
Demirkaya, H. (2006). Çevre eğitiminin Türkiye’deki coğrafya programları içerisindeki yeri ve çevre eğitimine yönelik yeni yaklaşımlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 207-222.
Dinçer, M. A. & Kolaşin, G. U. (2009). Türkiye’de öğrenci başarısında eşitsizliğin belirleyicileri. 05 Nisan 2016 tarihinde https://erg.sabanciuniv.edu/sites/erg.sabanciuniv.edu/files/BETAMRapor.pdf adresinden 06. adresinden edinilmiştir.
Doğanay, H. (2002). Coğrafya Öğretim Yöntemleri. İstanbul: Aktif Yayınevi.
Gerber, R. & Wıllıams, M. (2002). Geography as an actıve socıal scıence. In R. Gerber, & M. Wıllıams (Eds.), Geography, culture and education (pp. 1-12). Dordrecht: Springer Science+Business Media B.V.
Hay, I. (2001). Critical geography and activism in higher education. Journal of Geography in Higher Education, 25(2), 141–146.
YÖK, (2016). 15 Haziran 2016 tarihindehttps://yokatlas.yok.gov.tr adresinden edinilmiştir.
Huckle, J. (1977). Geography and values in higher education 1. Journal of Geography in Higher Education, 1(2), 13-19.
Kayan, İ. (2000). Türkiye üniversitelerinde coğrafya eğitimi. Ege Coğrafya Dergisi, 11, 2-22.
Libbee, M. (1984). Geography in higher education: why we're in trouble and how to get out. Journal of Geography, 83(1), 5-6.
Özey, R. (1998). Türkiye üniversitelerinde coğrafya eğitimi ve öğretimi. İstanbul: Özeğitim Yayınları.
Rıch, C. D., Andrew J. Pıtman, J.A, Gosper, M. & Jacobson, C. (2007). Restructuring of Australian higher education:information technology in geography teaching and learning. Australian Geographer, 28(2), 135-157.
Ünlü, M. (2014). Coğrafya Öğretimi. Ankara: Pegem Yayınları.