Son yıllarda şiir mecmuaları klasik Türk edebiyatı araştırmacılarının başvurduğu önemli kaynaklardan biri olmuştur. Derleyicisinin ve yazıldığı dönemin kültürel ve edebî birikimini de aksettiren bu eserler, divan sahibi ve özellikle de usta şairlerin beğenilen şiirlerinin yanı sıra bunların divanlarına girmeyen şiirlerini de ihtiva etmesi bakımından önemli bir kaynaktır. Mecmuaların önemi bununla sınırlı değildir. Her şeyden önce divan sahibi olmayan, edebiyat tarihlerinde kendilerine yer bulamayan şairlerin varlığının ispatı mecmuaların yardımıyla olmuştur. Nitekim, birtakım yeni araştırmalar hiçbir kaynakta adı geçmeyen şairlerin yaşamış olduğunu bizlere bildirmektedir. Bununla birlikte bazı kaynaklarda kırıntılar halindeki biyografik bilgilerin arasına serpiştirilen birkaç beyitle değinilen şairlerin şiirlerine de klasik edebiyatın kırk ambarı olarak nitelendirilen mecmualarda tesadüf etmekteyiz. Bunlardan biri de XVI. yüzyıl şairlerimizden Gıyâsî’dir.             Hakkında bilgi edinebildiğimiz tek kaynak Ahdî’nin Gülşen-i Şu’arâ adlı tezkiresidir. Gıyâsî, her şeyden önce geleneğin kurallarını bilip bu dairede şiirler kaleme almış bir şairdir. Bu çalışma ile şair tanıtılıp şiirleri bir arada verilmeye çalışılacaktır.