'Kurucu Eylem’ Üzerine: Amerikan ve Fransız Devrimi Aracılığıyla Alexis de Tocqueville ile Hannah Arendt’te Modern Başlangıç Sorunu

18. yüzyılın sonlarında meydana gelen Amerikan ve Fransız Devrimleri, halk egemenliği rejimiyle birlikte anayasal temsili demokrasilere doğru bir ivmeyi harekete geçirir. Amerika ile Fransa üzerine yazdığı metinlerde Alexis de Tocqueville (1805-1856), yeni bir hukuki/siyasal düzenin yolunu açan Devrimler’e öncülük eden toplumsal değişime yer verir. Hannah Arendt (1904-1975) ise, Tocqueville’den 100 yılı aşkın bir zaman sonra, devrim fenomeninin özgürlük ve etkin katılımı sağlayan bir siyasetin başlangıcı saydığı kurucu eyleme dönüşme potansiyelini tartışmaya açar.Tocqueville gibi Arendt de Amerika ile Fransa’daki devrim deneyiminden yola çıkar. Bu çalışmada iki devrime özgü koşulları da göz önünde tutan Tocqueville ile Arendt’in çözümlemeleri eşliğinde özgürlükçü bir hukuki ve siyasal düzen kurma imkanı ele alınmaktadır. Amerikan ve Fransız Devrimi sonrası süreçte yeni anayasal ve siyasal düzeni kurarken izlenen yolun özgürlükçü ve otoriter yönelimleri konu edilmektedir. Bu bağlamıyla çalışma, demokratik, özgürlükçü ve katılımcı bir (siyasal) başlangıcın yolları üzerine yeniden düşünmeye katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.

On the ‘Act of Constitute’: The Problem of Modern Beginning in Alexis de Tocqueville and Hannah Arendt Through the American and French Revolution

In the late of 18th century, The American and French Revolutions drove an impetus towards constitutional representative democracies together with the regime of popular sovereignty. With his texts on America and France, Alexis de Tocqueville (1805-1856), includes social change,which lead the Revolutions and paved the way for a new legal/political order. More than 100 years after Tocqueville, Hannah Arendt (1904-1975), opens the potential of the phenomenon of a revolution to turn into an act of constitute, which she regards as the beginning of politics that ensurefreedom and active participation, for discussion.This study discusses the possibility of establishing a libertarian legal and political order, with the analysis of Tocqueville and Arendt, who consider the conditions specific to both revolutions. The libertarian and authoritarian tendencies of the path followed in establishing the new in the period after the American and French Revolutions are discussed. In this context, this study aimed at contributing to thinking about ways of a democratic, libertarian, and participatory (political) start.

___

  • Acemoğlu, D. ve Robinson. J. (2013). Ulusların Düşüşü Güç, Zenginlik ve Yoksulluğun Kökenleri (çev. Faruk Rasim Velioğlu). İstanbul: Doğan Kitap.
  • Arendt, H. (2018a). Şiddet Üzerine (çev. Bülent Peker). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Arendt, H. (2018b). İnsanlık Durumu (çev. Bahadır Sina Şener). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Arendt, H. (2017). Devrim Üzerine (çev. Onur Eylül Kara). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Arendt, H. (2014). “Sivil İtaatsizlik”. Kamu Vicdanına Çağrı Sivil İtaatsizlik. (çev. Yakup Coşar). İstanbul: Ayrıntı Yayınları, s. 79-121.
  • Arendt, H. (2012). Geçmişle Gelecek Arasında (çev. Bahadır Sina Şener). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Arendt, H. (2009). “Politika ve Devrim Üzerine Düşünceler” (Söyleşi) Baykuş Felsefe Dergisi (çev. Devrim Sezer & Ünsal Doğan Başkır), S. 4, s. 87-109.
  • Althusser L. (1987). Politika ve Tarih (çev. Alâeddin Şenel ve Ömür Sezgin). Ankara: V Yayınları.
  • Berktay, F. (2016). Politikanın Çağrısı. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Burke, E. (2016). Fransız Devrimi Üzerine Düşünceler (çev. Okan Arslan). Ankara: Kadim Yayınları.
  • Christodoulidis E. ve Schaap A. (21012). “Arendt’s Constitutual Question” Hannah Arendt and Law. (Ed. Goldani and Mc Corkindale). Hart Publishing, s.101-117.
  • Demirkent, D. (2017). Bir Devlet İki Cumhuriyet. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Disch, L. (2011). “How Could Hannah Arendt Glorify the American Revolution and Revile the French? Placing on Revolution in Historiography of American and French Revolutions” European Journal of Political Theory, 10(3), s. 350-371.
  • Hobsbawn, E. (2016). Devrim Çağı 1789-1848 (çev. Bahadır Sina Şener). Ankara: Dost Kitapevi.
  • İnce, H. O. (2013). “Hannah Arendt: Özgürlükçü Bir Cumhuriyetçilik Kuramına Doğru”. Res Publica. (Der. Armağan Öztürk) Ankara: Doğu-Batı Yayınları, s. 286-311.
  • Llyod, M. (1995). “In Tocqueville’s Shadow: Hannah Arendt’s Liberal Republicanism” The Review of Politics, 57(1), s. 31-58.
  • Montesquieu C. L. (2019). Kanunların Ruhu Üzerine (çev. Berna Günen). İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Nisbet, R. (1977). “Hannah Arendt and American Revolution” Social Research, 44(1), s. 63-79.
  • Sezer, D. (2012). “Çoğulluk ve Politika: Rousseau, Arendt, Cumhuriyetçilik” Toplum ve Bilim, S. 124, s.7-36.
  • Scheuerman W. E. (1997). “Revolutions and Constitutions: Hannah Arendt’s Challenge to Carl Schmitt” Canadian Journal of Law and Jurisprudence, 10(1), s. 141-161.
  • Sieyes E. J. (1951). “Üçüncü Sınıf Nedir?”. (çev. Süheyp Derbil). Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 8(1), s.126-27.
  • Tocqueville, A. (2015). Amerika’da Demokrasi I (çev. Özcan Doğan). Doğu Batı Yayınları.
  • Tocqueville, A. (2016). Amerika’da Demokrasi II (çev. Özcan Doğan). Doğu Batı Yayınları.
  • Tocqueville, A. (2004). Eski Rejim ve Devrim. (çev. Turhan Ilgaz). Ankara: İmge Kitapevi.
  • Türk, D. (2018). “Arendt, Devrim, Egemenlik: ‘Başlangıçta Söz Vardı’” Mülkiye Dergisi, 42(2), s. 183-207.
  • Yetiş, M. (2013). “Tocqueville ve Çoğunluğun Tiranlığı”. Respublica, (Ed. Armağan Öztürk). Ankara: Doğu Batı Yayınları, s. 227-265.
  • Yetiş, M. (2006). “Tocqueville ve Merkeziyetçilik Sorunu”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 61(3), s. 279-208.
  • Wellmer, A. (1999). “Hannah Arendt on Revolution” Revue Internationale de Philosophie, 53: 208(2), s. 202-207.
  • Wilkinson M. A. (2012). “Between Freesom and Law: Hannah arendt on the promise of Modern Revolution and the Burden of ‘Tradition’ Hannah Arendt and Law. (Ed. Goldani and Mc Corkindale). Hart Publishing, s. 35-63.