Gilles Gaston Granger, Cavaillès ve Lautman düşüncesine giriş mahiyetindeki bu makalesinde, öncelikle iki düşünürün öğretilerinin oluşmasında etki sahibi 20. yüzyılın başındaki entelektüel ortama değindikten sonra, onların kavram, görü, deneyim, tarihselliklik gibi temel felsefi kavramları geliştirme biçimlerini açıklamaya girişir. Eldeki makale aynı zamanda, Kantçı form ve içerik karşıtlığının Cavaillès ve Lautman tarafından eleştirisini vurgular. İçerikten bağımsız öznel formel bir zorunluluk yoktur, tersine madde ve formun ayrıştırılamazlığı söz konusudur. Ayrıca İki düşünür de felsefe yapmada matematiği ayrıcalıklı bir örnek olarak ele alır. Ancak özellikle tarihsellik sorununa getirdikleri yaklaşım itibarıyla bakış açıları farklılaşır. Lautman'nın matematiğin evrimine olan ilgisi, idelerin gücünün bir dışa vurumunu yakalamak iken Cavaillès, tarihin, yapıları matematik örnek alınarak okunabilecek bir iç dinamiğe sahip olduğunu düşünür. Cavaillès'de tarihsel zorunluluk içeriklerin özerk bir ilerleyişi olarak anlaşılır

Gilles Gaston Granger’s article wishes to explain the way in which fundamental philosophical concepts such as concept, intiution, experience and historicity are developed in the writings of Jean Cavaillès and Albert Lautman and thereby serves as an introduction to their thought. But firstly the intellectual setting of the beginning of the 20th century, which influenced the formation of the teachings of the two thinkers is briefly depicted. The article also lays emphasis on the critique of Kantian form-content contrast as it is presented by Cavaillès and Lautman. According to that critique, there is no subjective formal necessity which is independent of the content. On the contrary, the unity of matter and form is indissociable. Besides, both philosophers take the mathematics as a distinguished example in philosophizing. However, their point of view differs especially on their approach to the problem of historicity. Lautman’s interest on the evolution of mathematics aims at catching an expression of the force of ideas, whereas Cavaillès thinks that the history has an internal dynamic whose structure can be understood by taking the mathematics as an example. In Cavaillès, historical necessity is grasped as the autonomous advance of the contents