Kant'ın Das Ende aller Dinge adlı makalesi ilk olarak 1794 yılında Berlinische Monatschrift'in 23. cildinde yayımlanmıştır. Derginin editörüne yazdığı bir mektupta (1794, Nisan 10) bu makalenin "kısmen kasvetli kısmen de okuması keyif veren" bir makale olduğundan söz etmiştir. Kant dini konularda düşüncenin özgürce ve aklın sınırları içinde ifade edilmesinden yanadır. Fakat dönemin yönetimi bu konuda çeşitli sansürler uygulamaktadır. Düşüncelerini özgürce ifade etmeyi ilke haline getirmiş Kant, sansür uygulamasıyla başa çıkabilmek için makalesinde muzip ve yergili ifadeler kullanmıştır. Kant'ın buradaki amacı Binyılcılık adı altında dini, siyasete bulaştıran düşünürlerle, Hristiyanlığı asıl değerli kılan özelliklerini işaret ederek hesaplaşmak ve konuyu aklın sınırları içine çekmektir. Bu tartışmayı sonluluk-sonsuzluk kavramları üzerinden gerçekleştirmiştir.

Kant's article that called Das Endealler Dinge was first published in the Berlinische Monatschrift Volume 23 in 1794. In a letter that he wrote to editor of journal he mentioned that this article is "partly doleful and partly jolly to read". Regarding religious subjects Kant adhere to express thought freely/liberally and within limits of reason. But in his age government had censored this sort of declarations. Kant who makes principle to express his thoughts freely used sly and satirical statements to overcome this censorship. In this article Kant's aim is to settle up with thinkers who inweave religion to politics under the name of Chiliasm by indicating the characteristics that shows the real worthiness of Christianity and to pull the subject within the bounds of reason. He made this discussion over the concepts of finite-eternity.