Zeki BAYRAMOĞLU, Kemalettin AĞIZAN, Mahmut TEKİN

Türkiye’de Biyoekonomi Girişimciliğinin Tarımdaki Önemi

Günümüz koşullarında gerçekleştirilen sürdürülebilir kalkınma,üretimde kullanılan kaynakların sınırlı ve yenilenemez olmasındandolayı ekolojik dengeyi bozduğu sonucunu ortaya çıkarmaktadır.Özellikle gelişmiş ülkelerde toplumların mevcut fiziksel ve enerjitüketimleri göz önünde bulundurulduğunda Dünyanın mevcuttüketim düzeyinin sürdürülebilir olmadığı bilinmektedir.Sürdürülebilir ve ekolojik dengeyi gözeten bir üretim modeli içinbiyoekonomi, gelecek yıllar içerisinde önemini arttırarak devamedecektir. OECD (2009) raporlarına göre, biyoekonomik gelişmelerintemelinde, gelişen ülkelerde artan nüfus ve kişi başına düşen gelir yeralmaktadır. Dünya nüfusu gelecek 10 yıl içerisinde 9 milyaraulaşacağı ve bu artışın %97’sinin gelişen ülkelerde meydana geleceğitahmin edilmektedir. Artan bu nüfus sonuç itibariyle gıda, yem, sukaynakları, enerji gibi kaynakların üzerinde baskı yaratacaktır.Ayrıca 2030 yılına kadar yine rapora göre GSYİH miktarının OECDülkelerinde %2.3 ve gelişen ülkelerde %4.6 oranında artacağıöngörülmektedir. Raporda ayrıca biyokimyasal ürünlerin toplamkimyasal ürünler içerisindeki payının %35’e, biyoteknoloji ile üretilenürünlerin oranının ise %50’ye ulaşılacağı tahmin edilmektedir. Bunedenle biyoekonomi alanında bir yapılanmaya ihtiyaç duyulmaktave biyoekonomi alanındaki ihtiyacın özel sektör girişimleri ilekarşılanması gerekmektedir. Bu kapsamda, biyoekonomiye geçişin,girişimcilik anlayışı ile bu alandaki pazarlara ve iş fırsatlarınaerişimin kolaylaşmasına yardımcı olacak çeşitli girişimci ilişkileri vegirişimleri incelenmiş olup, biyogirişimciliğin soyut kavramınıgeliştirmek, bileşenlerini kategorize etmek, Dünyada ve Türkiye’dekibiyogirişimciliği incelemek çalışmanın temelini oluşturmaktadır.Ayrıca tarım sektöründeki biyoekonomi alanında yapılan faaliyetleribelirleyerek sektördeki yeni fırsatlar incelenmiş ve çalışmakapsamında tarımsal biyoekonomi alandaki gelişmeler ile ülkelerinkalkınmaları arasındaki ilişkiler ortaya konularak, tarımsalbiyoekonomi girişimciliğinin yaygınlaştırılması gerekliliği ortayaçıkmıştır.

PDF

___

Conforti P 2011. Looking ahead in world food and agriculture: perspectives to 2050. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), 539s.

Dean TJ, McMullen JS 2007. Toward a theory of sustainable entrepreneurship: Reducing environmental degradation through entrepreneurial action, Journal of Business Venturing, 22 (1): 50-76.

Deng X, Feng Y, Zeng H 2010. On the Strategy of the Bioeconomy Development, China Biotechnology, 30 (10): 125-131.

Duffy MD 2007. How Bioenergy Could Change Land Ownership and Values, Perspectives on 21st Century Agriculture: A Tribute to Walter J. Armbruster, 335s.

Efken J, Dirksmeyer W, Kreins P, Knecht M 2016. Measuring the importance of the bioeconomy in Germany: Concept and illustration, NJASWageningen Journal of Life Sciences, 77: 9-17.

European Commission 2012. Innovating for sustainable growth: a bioeconomy for Europe. Publications Office of the European Union, 1.Print, 64s.

Ferdinands K, Virtue J, Johnson SB, Setterfield SA 2011. ‘Bio-insecurities’: managing demand for potentially invasive plants in the bioeconomy, Current Opinion in Environmental Sustainability, 3 (1-2): 43-49.

Kalaycı İ 2012. 2023 perspektifinde Türkiye ekonomisinde öncü sektörler: Türkiye tarım sektöründe yapısal dönüşüm politikaları (1923- 2023):sürdürülebilir tarımsal biyoekonomi ekseninde uygulanabilir öneriler, İktisadî Araştırmalar Vakfı, 1.Baskı, 281s.

Kiper M 2013. Biyoteknoloji Sektörel İnovasyon Sistemi: Biyoteknoloji Sektörel İnovasyon Sistemi Kavramlar Dünyadan Örnekler Türkiye’de Durum Ve Çıkarımlar. Türkiye Teknoloji Geliştirme Vakfı (TTGV), 1.Baskı, 229s.

Kuckertz A, Wagner M 2010. The influence of sustainability orientation on entrepreneurial intentions—Investigating the role of business experience, Journal of Business Venturing, 25 (5): 524-539.

Mcdonald I 2012. Bioeconomy Overview of Activities within the Agriculture Development Branch, OMAFRA. Ontario Ministry of Agriculture, Food and Rural Affairs, 47s.

Nowicki P, Banse M, Bolck C, Bos H, Scott E 2008. Biobased economy: State-of-the-art assessment, LEI. Report 6.08.01, 66s.

OECD 2009. The bioeconomy to 2030: designing a policy agend. OECD Publishing, 322s.

Oğuz C, Bayramoğlu Z 2018. Tarım Ekonomisi Kitabı, Atlas Kitapevi, 3.Baskı, 1-222.

Peerlings JHM 1993. An applied general equilibrium model for Dutch agribusiness policy analysis. Wageningen University Agricultural Economics and Rural Policy Group, Master Thesis, 284s.

Rönnlun I, Pursula T, Bröckl M, Hakala L, Luoma P, Aho M, Pathan A, Pallesen BE 2014. Creating value from bioresources: Innovation in Nordic Bioeconomy, Nordic Innovation Report 2014:01, 105s.

Schavan A, Aigner I 2012. Biorefineries Roadmapas part of the German Federal Government action plans for the material and energetic utilisation of renewable raw materials. Federal Ministry of Food, Agriculture and Consumer Protection (BMELV), 1.Baskı, 1-108.

Sheppard AW, Gillespie I, Hirsch M, Begley C 2011. Biosecurity and sustainability within the growing global bioeconomy, Current Opinion in Environmental Sustainability, 3 (1-2): 4-10.

TOB 2017. http://www.tarim.gov.tr/Konular/MakroEkonomik-Gostergeler, (Erişim tarihi: 04.09.2017).