Beyin Cerrahi Yoğun Bakımında Takip Edilen Hastaların Hasta Yakını Ziyaret Sıklığının ve Hemşire ile Olan İletişimin Hastanın İyileşmesine Etkisi

Amaç: Yoğun bakım ünitesinde fiziksel durumu ağır, yaşam fonksiyonları için destek gereken, kendi gereksinimlerini karşılayamayan ve özel bakım gerektiren hastalar yatmaktadır. Bizde yoğun bakımda hasta ve hemşire iletişimini önem vererek tedavi edilen olgulardan elde ettiğimiz tecrübelerimizi aktarmayı amaçladık. Gereç ve yöntemler: Bu vakalara yoğun bakımda yattıkları süre içerisinde yapılan her invaziv girişim anlatılarak uygulandı. Hasta yakınlarına hasta ile nasıl iletişim kurması gerektiği, hastalığı ile ilgili bilgilendirmeler yapıldı ve ziyaret sıklıkları arttırıldı. Bulgular: Etkin bir iletişim kurduğumuzda, bilinci açık veya kapalı her hasta için yapılan işlemler hastayı bilgilendirerek yaptığımızda hastaların daha uyumlu davrandıklarını ve anksiyete düzeylerinin azaldığını gözlemledik. Aynı zamanda hastanın yoğun bakımda kalma süresini de kısaltarak oluşabilecek enfeksiyonun ve psikolojik sorunlarında önüne geçilmiş olacaktır. Sonuç: Yoğun bakım ortamında etkili, iyi iletişimin kurulması ve gereksinimlerin karşılanması hastaların tedavi ve bakım kalitesinin yükselterek iyileşme ve yoğun bakımdan çıkma sürecini etkilemektedir

Anahtar Kelimeler:

İletişim, yoğun bakım, tedavi

Beyin Cerrahi Yoğun Bakımında Takip Edilen Hastaların Hasta Yakını Ziyaret Sıklığının ve Hemşire ile Olan İletişimin Hastanın İyileşmesine Etkisi

Keywords:

-,

PDF

___

Llenore E, Ogle KR. Nurse-patient communication in the intensive care unit: a review of the literature. Aust Crit Care. 1999;12:142-5.
Pınar R. Yoğun Bakım Sendromu. Sendrom Dergi- si. 2003;15: 108-15.
Uzun Ö, Özer N, Akyıl ÇR. Cerrahi Kliniklerinde ve Cerrahi Yoğun Bakım Ünitelerinde Yatan Hastala- rın Aile Üyelerinin Gereksinimleri. AÜTD. 2002;34: 39- 45.
Mollaoğlu M. Kritik Bakım Ünitelerinin Duyusal Girdilere Etkileri ve Hemşirelik Girişimleri. Yoğun Bakım Hemşireleri Dergisi. 1997;1.
Shekleton ME, Litwark K. Critical care nursing of the surgical patient. 2nd ed. Philadelphia:W.B Saunders Co.;1991.
Krozek CF. Helping stressed families on a I.C.U. Nursing. 1991; 21:52-5.
Standon DJ. The psychological impact of intensive therapy: the rol of nurses. Intensive Care Nurs. 1991; 7:230-5.
Williams CMA. The identification of family members’ contribution to patients’ care in the intensive care unit: a naturalistic inquiry. Nursing in Critical Care. 2005; 10: 6-14. 9. Adams NR. Intermed
Communications. Pennsylvania. 1981; 87-88.
Vıncent JL. Communication in the ICU. Intensive Care Medical. 1997; 23:1093-8.
Üstün B, Akgün E, Partlak N. Hemşirelikte İleti- şim Becerileri Öğretimi. İzmir; 2005.
Shuldham C. The unconscious patient. Nursing. 1984; 2: 673-5.
Allen D. Nursing the unconscious Patient. The Professional Nurse. 1986; 2:15-7.
Geraghty M. Nursing the unconscious patient. Nursing Standart. 2005; 20:54-64.
Kaçmaz N. Yoğun bakım hastalarının psikolojik sorunları ve hemşirelik yaklaşımları. Yoğun Bakım Hemşireleri Dergisi. 2002;6: 75-81.
Özyıldız A, Bayraktar N. Yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların yakınlarının gereksinimleri. Yayın- lanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, Hacettepe Üni- versitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü; 2006.
Hemsley B, Sigafoos J, Balandin S, et al. Nursing the patient with severe communication impairment. J Adv Nurs. 2001; 35: 827-35.
Claesson A, Mattson H, Idwall E. Experiences expressed by artificially ventilated patients. J Clin Nurs. 2005;14: 116-7.
Bongard FS, Sue DY. Current Yoğun Bakım Tanı ve Tedavi. Çeviri Editörü. M. Güven. Güneş Kitabevi. 2004; 466-77.
Cornock MA. Stress and intensive care patient perceptions of patient and nurses. Journal of Advanced Nursing. 1998;27:518-27.
Russell S. An Exploratory study of patients. perceptions, memories and experiences of an intensive care unit. Journal of Advanced Nursing.1999;29(4): 783-779.
Stovsky B, Rudy E, Dragonette P. Comparison of two types of communication methods used after cardiac surgery with patients with endotracheal tubes. Heart Lung. 1988; 17: 281
Ruppert SD, Kernıck JG, Dolan JT. Donald’s Critical Care Nursing. 2nd Edition. Philadelphia. FA Davis Company. 1996;57.
Podurgıel M. The unconscious experience; a pilot study. Journal of Neuroscience Nursing.1996; 22: 52- 3.
Green A. An exploratory study of patient memory recall of their stay in an adult intensive therapy unit. Intensive and Critical Care Nursing. 1996;12:171- 87.26. Lawrence M. The unconscious experience. American Journal Of Critical Care. 1995;4:227-32.
Ellıot R, Wrıght L. Verbal communication: what do critical care nurses say to their unconscious or sedated patients?. Journal of Advanced Nursing. 1999;29: 1412-20.
Happ MB, Tuıte P, Dobbın K, Thomas DV, Kitutu J. Communication ability, method and content among nonspeaking nonsurviving patient treadet with mechanical ventilation in the intensive care unit. American Journal of Critical Care. 2004;13:1-9.
Terakye G. “Bilinci Kapalı Bireyle İletişim’’. Hasta Hemşire İlişkileri. İstanbul. Aydoğdu Ofset. 1994:104-5.
Şahinoğlu AH. Yoğun Bakım Tedavileri ve Sorun- ları. Samsun. Türkiye Klinikleri. 1991.