Çocuklara Yönelik Bilim Eğitimine Yeni Bir Bakış “2004 5. Sınıflar Fen ve Teknoloji Programının Değerlendirilmesi”
Teknoloji ve bilimsel gelişmeler ülkelerin eğitim politikalarındadeğişimleri zorunlu hale getirmiştir. Bu durum Türkiye’de modernçağ ile birlikte gelişen teknolojinin eğitime entegrasyonuna sebepolmuştur. Bu süreç 2004 yılında “Fen Bilimleri” dersinin “Fen veTeknoloji” olarak yeniden isimlendirilmesini ve öğretiminhedeflerindeAraştırmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Fen veTeknoloji dersi öğretim programının yapılandırmacı yaklaşımçerçevesinde beş boyutta analiz edilmesi ve çocuklara verilen feneğitimi açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanınsonucunda öğretmen rolünün yeniden tanımlandığı, öğrencimerkezli bir öğretimin yanı sıra süreç odaklı yeni ölçme vedeğerlendirme yöntemlerinin benimsendiği, bilimsel bilgileringünlük hayatla daha çok bağdaştırıldığı, içerik, hedefler ve öğretimyöntemlerinin revize edildiği bulgularına ulaşılmıştır
A New Look at Science Education for Children “2004 5th Grade Science and Technology Curriculum Assessment”
Technology and scientific developments have made changes inthe educational policies of countries compulsory. This situationhas led to the integration of the developing technology ineducation in Turkey with the modern era. In 2004, this processbrought together the renaming of the "Science" course as "Scienceand Technology" and the technological innovations in the aims ofthe teaching. Document analysis method was used in theresearch. It was aimed to analyze Science and Technologycurriculum in five dimensions in the context of constructivistapproach and to evaluate them in terms of science educationgiven to children. As a result of the research, we have come to theconclusion that the teacher role is redefined, student-centeredteaching is adopted as well as process-oriented new measurementand evaluation methods, scientific knowledge is more closelyrelated to daily life, the content, objectives and teaching methodsis revised
___
- Açıkgöz, K.Ü. (2004). Aktif Öğrenme (6. Baskı). İzmir: Eğitim
Dünyası Yayınları.
- Ayas, A. (1995). Fen bilimlerinde program geliştirme ve uygulama
teknikleri üzerine bir çalışma: İki çağdaş yaklaşımın
değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 11(11).
- Aydın, H. (2011). Postmodernizmin eğitimdeki izdüşümü:
Yapilandirmacilik. Eğitim Bilim Toplum, 4(16), 4-21.
- Aydın, S., & Çakıroğlu, J. (2010). İlköğretim fen ve teknoloji dersi
öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri: Ankara
örneği. İlköğretim Online, 9(1), 301-315.
- Aykaç, N. Küçük, H., Kartal, M., Tilkibaş, Ş. & Keskin, G. (2011).
Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan günümüze 4. ve 5.
sınıf fen öğretim programlarının öğretim programının
öğelerine göre değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 10(3),
824-835.
- Bakaç, M. (2000). Fen eğitiminde başarının arttırılmasında
amaçların önemi. Milli Eğitim Dergisi, 147, 41-42.
- Batı, K .(2013). 2005 ve 2013 Fen Programları ve Felsefi Temelleri
Üzerine.https://tedmem.org/blog/2005-ve-2013-fen-progra
mlari-ve-felsefi-temelleri-uzerine adresinden 12.05.2017
tarihinde erişildi.
- Bayrak, B., & Erden, A. M. (2007). Fen bilgisi öğretim programının
değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1), 137-154.
- Beydoğan, H., Ö. (2006). Eğitim Bilimine Giriş (Ed. Kadir
Keskinkılıç). Ankara: PegemA Yayıncılık.
- Biggs, J. (1996). Enhancing teaching through constructive
alignment. Higher education, 32(3), 347-364.
- Bilen, M. (1999). Plandan Uygulamaya Öğretim, Ankara: Anı
Yayıncılık.
- Brooks, J. G. and Brooks, M. G. (1993). In search of understanding:
the case for constructivist classrooms, Alexandria, VA:
American Society for Curriculum Development.
- Büyükkaragöz, S., & Çivi, C. (1997). Genel öğretim metodları.
Konya: Öz Eğitim Yayınları.
- Cunningham, D., & Duffy, T. (1996). Constructivism: Implications
for the design and delivery of instruction. Handbook of
research for educational communications and
technology, 51, 170-198.
- Çelik, F. (2006). Türk eğitim sisteminde hedefler ve hedef
belirlemede yeni yönelimler. Burdur Eğitim Fakültesi
Dergisi, 6(11), 1-15.
- Demirel, Ö. (2015). Eğitimde program geliştirme (24. Baskı).
Ankara: Pegem Akademi
- Deryakulu, D. (2001). Yapici ögrenme. Sinifta Demokrasi. Ankara:
Egitim Sen Yayinlari.
- Dindar, H. Ve Yangın, S. (2007). İlköğretim fen ve teknoloji dersi
öğretim programına geçiş sürecinde öğretmenlerin bakış
açılarının değerlendirilmesi, Kastamonu Eğitim Fakültesi
Dergisi, 15(1), 185-198.
- Duman, B. (2004). Ögrenme Ögretme Kuramları ve Süreç Temelli
Öğretim. (1.Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
- Erden, M. (1993). Eğitimde program değerlendirme. Ankara:Pegem
- Erdoğan, M. (2007). Yeni geliştirilen dördüncü ve beşinci sınıf fen
ve teknoloji dersi öğretim programının analizi: Nitel bir
çalışma. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 221-259.
- Fer, S. (2000). Modüler program yaklaşımı ve bir öneri. Milli Eğitim
Dergisi, 147(3), 21-37.
- Gömleksiz, M. N., & Bulut, İ. (2007). Yeni fen ve teknoloji dersi
öğretim programının uygulamadaki etkililiğinin
değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 32(32).
- Gücüm, B., ve Kaptan, F. (1992). Dünden bugüne ilköğretim fen
bilgisi programları ve öğretim. Hacettepe Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, 8.
- Güngör, C., & Yılmaz, B. (2002). Eğitimde ölçme ve değerlendirme
- Gürdal, A. (1992). İlköğretim okullarında fen bilgisinin
önemi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 8(8).185-188.
- Hançer, A. H., Şensoy, Ö., & Yıldırım, H. İ. (2003). İlköğretimde
çağdaş fen bilgisi öğretiminin önemi ve nasıl olması
gerektiği üzerine bir değerlendirme. Pamukkale Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(13), 80-88.
- Jonassen, D. H. (1994). Thinking technology: Toward a
constructivist design model. Educational
Technology, 34(4), 34-37.
- Kırıkkaya, E. B. (2009). İlköğretim okullarındaki fen öğretmenlerinin
fen ve teknoloji programına ilişkin görüşleri. Türk Fen
Eğitimi Dergisi, 6(1), 133-148.
- Korkmaz, H., & Kaptan, F. (2003). İlköğretim fen öğretmenlerinin
portfolyoların uygulanabilirliğine yönelik güçlükler
hakkındaki algıları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 13(13), 159-166.
- MEB (2000). Yönetmelik.
- Metin, M. (2016). Kuramdan uygulamaya bilimsel araştırma
yöntemleri (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
- Özdemir, S.M. (2007). Öğretim ilke ve yöntemleri. (Ed. Gürbüz
Ocak), Pegem A Yayıncılık, Ankara.
- Özden, Y. (2004). Öğrenme ve öğretme (6. Baskı). Ankara: Pegem
A Yayıncılık.
- Özerbaş, M. A. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının
öğrencilerin akademik başarılarına ve kalıcılığına etkisi.
Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4), 609-635.
- Phillips, D. C. (1995). The good, the bad, and the ugly: The many
faces of constructivism. Educational Researcher, 24(7),
5-12.
- Savran, A., Çakıroğlu, J., & Özkan, Ö. (2002). Fen bilgisi
öğretmenlerinin yeni fen bilgisi programına yönelik
düşünceleri. V. ulusal fen bilimleri ve matematik eğitimi
kongresi bildirileri, 16-18.
- Şahin, İ., Turan, H., & Apak, Ö. (2005). Yeni ilköğretim birinci
kademe fen ve teknoloji programının Stake’in uygunluk
modeliyle değerlendirilmesi, XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri
Kongresi Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 28–30
Eylül 2005, Denizli.
- Şaşan, H. H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça
Eğitim, 74(75), 49-52.
- Tezci, E., Gürol, A., & Enstitüsü, F.S.B. (2003). Oluşturmacı öğretim
tasarımı ve yaratıcılık (constructivist ınstructional design
and creativity). The Turkish Online Journal Of Educational
Technology–TOJET, ISSN: 1303, 6521.
- Toraman, S., & Bülent, A. (2013). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin
yenilenen fen bilimleri dersi öğretim programına ilişkin
görüşleri. EKEV Akademi Dergisi, 56(56), 11-22.
- TTKB (2004). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi (4.-5. sınıflar)
öğretim Programı. Ankara: MEB Talim Terbiye Kurulu
Bakanlığı Yay. [online]: http://ttkb.meb.gov.tr/
- TÜBA (2007). Faaliyet raporu. Ankara: TÜBA
- Tüysüz, C., & Aydın, H. (2009). İlköğretim fen ve teknoloji dersi
öğretmenlerinin yeni fen ve teknoloji programına yönelik
görüşleri. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1),
37-54.
- Ünal, S., Çoştu, B., & Karataş, F. Ö. (2004). Türkiye de fen bilimleri
eğitimi alanındaki program geliştirme çalışmalarına genel
bir bakış. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 24(2), 183-202.
- Ünder, H. (2010). Yapılandırmacılığın epistemolojik savlarının
Türkiye’de ilköğretim fen ve teknoloji dersi programlarında
görünümleri. Eğitim ve Bilim, 35(158),199-214.
- Ünsal, Y. (2004). Türkiye’de son yıllardaki fen müfredatı geliştirme
çabaları: 1992 ve 2000 fen müfredatlarının genel
görünümü. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi. 53-67.
- Varış, F. (1996). Eğitimde program geliştirme, Ankara: Alkım
Yayıncılık.
- Vural, M. (2003). En son değişiklikleriyle ilköğretim okulu
programı. Erzurum: Yakutiye Yayıncılık.
- Yapıcı, M., & Leblebicier, N. H. (2007). Öğretmenlerin yeni
ilköğretim programına ilişkin görüşleri. İlköğretim
Online, 6(3), 480-490.
- Yaşar, Ş., Ayas, A., Kaptan, F., & Gücüm, B. (1998). Fen bilgisi
öğretimi. Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi
İlköğretim Öğretmenliği Lisans Tamamlama Programı
Anadolu Üniversitesi Yayınları, 100, 1061.
- Yıldırım, H. İ., Şensoy, Ö., Karatepe, A., & Yalçın, N. (2006). Fen
bilgisi öğretimi amaçlarının gerçekleştirilmesinde yeni
programın öğretme - öğrenme süreçleri boyutunda
uygunluğu konusunda öğretmen görüşleri. Pamukkale
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(20), 33-41.