Bu makalede Kant’ın Opus Postumum adlı yapıtında ele alınan geçiş sorununun doğasını ortaya koymaya çalışacağım. On sekizinci yüzyıldaki bilimsel gelişmeler, özellikle kimya alanındakiler, filozofları felsefe tartışmaları yürütürken bilimsel bulgularını rolünü yeniden değerlendirmeye zorlar. Bu önemli değişikliklerin yanı sıra Kant’ın önsellik anlayışının büyük ölçüde hareket eden güçleri ima eden fiziksel maddeye yaslandığını gözlemliyoruz. Kant bir kez daha üçüncü Eleştiri’nin basımından sonra, Doğa Biliminin Metafizik Temelleri’nden fiziğe geçiş olanağı üzerinde düşünmeye başlar. Eğer düzgün bir geçiş kurmayı başarırsak, bilimleri yalnızca deneysel veriler yığını olmaktan kurtarmakla kalmayacak, ayrıca maddeye dair bilgimiz ile bütün olarak doğa arasındaki boşluğu da doldurmuş olacağız.

In this paper, I try to reveal the nature of the transition problem in Kant’s Opus Postumum. Scientific developments in eighteenth century, particularly the ones in chemistry, forces philosophers to re-evaluate the role of scientific findings in the philosophical debates.  In addition to these crucial developments, we observe that the a prioricity for Kant primarily depends on the physical nature of the matter which implies moving forces, but the developments in chemistry add a new dimension to the problem.  Once again, Kant, after the publication of the third Critique, starts to think about the possibility of a transition from The Metaphysical Foundation of Natural Science to physics. If we succeed to construct a proper transition, we not only save the sciences from being just aggregation of the empirical data, but we may fill the gap between the knowledge about the matter and the nature as a whole.