POZİTİF GRUP PSİKOTERAPİSİNİN ETKİLİLİĞİNİN İNCELENMESİ: BİR ÖN ÇALIŞMA

Bu çalışma, psikolojik sorunu olan üniversite öğrencileri için geliştirilen Pozitif Grup Psikoterapisinin etkililiğini incelemeyi amaçlamıştır. Araştırmanın genel amacı doğrultusunda bu çalışma, ön-test ve son-test tek grup deneysel deseninde yürütülmüştür. Çalışmada Beck Depresyon Ölçeği ve Olumlu-Olumsuz Duygu Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde WilCoxon İşaretli Sıralar Testi ve betimsel istatistikler kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, deney grubunda yer alan bireylerin ön-test ve son-test puanları arasında anlamlı farklar olduğu görülmüştür. Bir başka deyişle, deney grubunda yer alan bireylerin gruba getirdikleri sorunların onları rahatsız etme düzeyleri anlamlı bir şekilde farklılaşmıştır ÖN-Mdn = 7.50; SON-Mdn = 2.50; Z = -3.07; p = 0.00 . Deneysel işlemin sonunda, deney grubunda yer alan bireylerin olumlu duyguları yaşama düzeyleri anlamlı bir şekilde farklılaşmıştır ÖN-Mdn = 33.00; SON-Mdn = 38.50; Z = -2.02; p = 0.04 . Öte yandan, deney grubunda yer alan bireylerin olumsuz duyguları yaşama düzeyleri anlamlı bir şekilde farklılaşmıştır ÖN-Mdn = 25.00; SON-Mdn = 19.50; Z = -2.95; p = 0.01 . Benzer şekilde, deney grubunda yer alan bireylerin depresyon belirtilerini gösterme düzeyleri anlamlı bir şekilde farklılaşmıştır ÖN-Mdn = 27.00; SON-Mdn = 21.00; Z = -2.35; p = 0.02 . Sonuç olarak çalışmada ele alınan Pozitif Grup Psikoterapisi programının etkili olduğu bulunmuştur. Bireylerin ruh sağlıklarını yükseltmede geliştirilen program kullanılabilir. Farklı gruplar üzerinde benzer çalışmalar yapılabilir.

Anahtar Kelimeler:

Pozitif, grup psikoterapisi, üniversite öğrencileri, psikolojik problemler

THE EFFECTIVENESS OF POSITIVE GROUP PSYCHOTHERAPY: A PRELIMINARY STUDY

The aim of this study is to investigate the effectiveness of positive group psychotherapy for university students who have psychological problems. This study conducted on one group pre-post test design. In this study, Beck Depression Inventory and Positive-Negative Affect Scale PANAS were used to evaluate the group psychotherapy. To analysis of data, WilCoxon Sign Test and descriptive statistics were used. According to results, there were significant differences between pre and post-tests points. In other words, their problems Pre-Mdn = 7.50; Post-Mdn = 2.50; Z = -3.07; p = 0.00 , negative affects Pre-Mdn = 25.00; Post-Mdn = 19.50; Z = -2.95; p = 0.01 , and also depression levels Pre-Mdn = 27.00; Post-Mdn = 21.00; Z = -2.35; p = 0.02 were diminished. Additionally, their positive affects were increased Pre-Mdn = 33.00; Post-Mdn = 38.50; Z = -2.02; p = 0.04 . As a result, the Positive Group Psychotherapy was effective. This program might be used. Some similar studies might be conducted on different groups.

Keywords:

Positive group, psychotherapy, university students, psychological problems,

PDF

___

Arnett, J. J. (2003). Conceptions of the transition to adulthood among emerging adults in Ameri- canethnic groups. New Directions in Child and Adolescent Development, 100, 63—75.
Arnett, J. J. (2004). Emerging adulthood: The winding road from the late teens through the twenties. NewYork: Oxford University Press.
Bayram, N., & Bilgel, N. (2008). The prevalence and socio-demographic correlations of depres- sion, anxiety and stress among a group of university students. Social Psychiatry and Psyc- hiatric Epidemiology 43, 667–672.
Can, P.B., Dereboy, Ç., & Eskin, M. (2012). Yüksek Riskli Sınav Kaygısının Azaltılmasında Sis- tematik Duyarsızlaştırma ile Bilişsel Yeniden Yapılandırmanın Etkililiğinin Karşılaştırıl- ması. Türk Psikiyatri Dergisi, 23(1), 9-17.
Çakıcı, E., Çakıcı, M., Eş, A. & Ergün, D. (2014) The prevalence and risk factors of substance use
among university students in Turkish Republic of Northern Cyprus. Anatolian Journal of Psychi- atry, 15 (2), 108-115. Turkish. doi:10.5455/apd.157227
Chioqueta, P.A., & Stiles C.T. (2006). Psychometric properties of the beck scale for suicide idea- tion: A
Norwegian study with university students. Nordic Journal of Psychiatry, 5(60),400-404.
Corey, G. (2000). Theory & practice of group counseling (5. Baskı.). New York: Wadsworth/Thomson Learning.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Buletin, 95(3), 542-575.
Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist, 55(1), 34-43.
Dyrbye, L. N., Thomas, M. R., & Shanafelt, T. D. (2006). Systematic review of depression, anxi- ety, and other indicators of psychological distress among U.S. and Canadian medical stu- dents. Academic Medicine, 81, 354–373.
Eisenberg, D., Gollust, S. E., Golberstein, E., & Hefner, J. (2007). Prevalence and correlates of
depression, anxiety, and suicidality among university students. American Journal of Orthopsychi- atry, 77, 534–542.
Eryılmaz, A. (2006). Pozitif psikoterapi bağlamında psikolojik danışma ve rehberlik programla- rında öykü kullanımı: Örnek bir uygulama. I Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Uygulamaları Kongresi, Mersin Üniversitesi, Mersin.
Eryılmaz, A. (2010). Yeniden gözden geçirme: pozitif psikoterapi ve gelişimsel rehberlik bağla- mında ergenler için amaçları genişletme programı. Aile ve Toplum Dergisi, 20, 53-65.
Eryılmaz, A. (2011a). Yetişkin öznel iyi oluşu ile pozitif psikoterapi bağlamında birincil ve ikin- cil yetenekler arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 14, 17-28.
Eryılmaz, A. (2011b). Pozitif psikoterapi ve gelişimsel rehberlik bağlamında ergenler için bütçe
yönetme konusunda sınıf rehberliği programı. International Journal of Educational Science, 1, 1-17.
Eryılmaz, A. (2012a). Pozitif psikoterapi bağlamında yaşam amaçları belirleme ölçeğinin üni- versite öğrencileri üzerinde psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Klinik Psikiyatri, 15, 166-174.
Eryılmaz, A. (2012b). Pozitif psikoterapi bağlamında geliştirilen ergenler için amaçları genişlet- me grup rehberliği programının etkililiğinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 37, 164, 3-19.
Eryılmaz, A. (2013). Using of positive psychology on psychological counseling and guidance context on character strength and preventive services. The Journal of Happiness & Well- Being, 1, 1-19.
Eryılmaz, A., & Ercan, L. (2011). Öznel iyi oluşun cinsiyet, yaş grupları ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 36 (4), 139-151.
Fraenkel, J. R., & Wallen, N. E. (1993). How to design and evaluate research in education?
New York: Mcgraw Hill.
Gençöz, T. (2000). Pozitif ve negatif duygu ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji
Dergisi, 15(46), 19-26.
Gültekin, K., & Dereboy, F. (2011). Üniversite öğrencilerinde sosyal fobinin yaygınlığı ve sosyal
fobinin yaşam kalitesi, akademik başarı ve kimlik oluşumu üzerine etkileri. Türk Psikiyatri Der- gisi, 22(3), 150-58.
Hefferon, K.,& Boniwell, I. (2010). Positive psychology. NewYork:McGraw Hill.
Henrichs, C. (2012). Psychodynamic Positive Psychotherapy emphasizes the impact of culture in the time of globalization. Psychology, 3, 1148-1152.
Hisli, N . (1989). Beck Depresyon Envanterinin üniversite öğrencileri için geçerliği, Güvenirliği. Psikoloji Dergisi, 7, 23, 3-13.
Kirillov, I. (2005). The effect of supervision in active psychotherapy training. International Journal of Psychotherapy, 9,2, 42-50.
Köknel, Ö. (1989). Depresyon. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
Myers, D. & Diener, E. (1995). Who is happy. American Psychological Society. 6, 1,1-19
Özgüven, İ.E. (1990). Ülkemizde psikolojik danışma ve rehberlik faaliyetlerinin dünü ve Bugü- nü. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 1(1), 4–15.
Peseschkian, N. (1980). Positive family therapy. NY, Springer, s.185-225.
Peseschkian N, & Walker R. R. (1987). Positive psychotherapy theory and practice of a new method. New York: Springer-Verlag. Peseschkian N (1986) Oriental stories as tools in psychotherapy: The merchant and the parrot with 100 case examples for education and self-help. NY, Springer.
Peseschkian, N. (2000). Positive Psychotherapy. New Delhi: Sterling Publishers.
Sarı, T., Eryılmaz A, & Varlıklı-Öztürk, G. (2010). Adaption of Wiesbaden Inventory of Positive
Psychotherapy to Turkish culture. Oral Presentation, 5th World Congress on Positive Psychotherapy, 9-12 Oct, İstanbul/Turkey.
Seligman, M.E. & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American
Psychologist, 55, 5–14.
Topkaya, N., & Meydan, B. (2013). Üniversite öğrencilerinin problem yaşadıkları alanlar, yar- dım kaynakları ve psikolojik yardım alma niyetleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 1, 25-37.
Trit, K., Loew, T.H., Meyer, M., Werner, B. ve Peseschkian, N. (1999). Positive psychotherapy
Effectiveness of an interdisciplinary approach. The European Journal of Psychiatry, 13,4, 231-241
Turgay, A. (1992). Çocuk ve gençlerde intihar girişimleri. Türk Psikiyatri Dergisi, 3(3), 183-189. Üstün, A., & Bayar, A. (2015). Üniversite öğrencilerinin depresyon, anksiyete ve stres dü- zeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4,1, 2146-9199.
Türkcan, A., Yılmaz, D. & Hatiboğlu, N. (2010) [A practice of a cognitive behavioral oriented group psychotherapy in adolescents]. Düşünen Adam: The Journal of Psychiatry and Neuro- logical Sciences, 23 (1), 25-31. . doi:10.5350/DAJPN2010230104.
Watson, D., Clark, L. A., & Tellegen, A. (1988). Development and validation of brief measures of
positive and negative affect: The PANAS scales. Journal of Psychology, 54(6), 1063-1070.
Voltan-Acar, N. (2009). Grupla psikolojik danışma ilke ve teknikleri (Geliştirilmiş 7. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
Yalom, I.D. (1995). The theory and practice of group psychothearpy (3. ed.). New York: Basic Boks.
Yalom, I.D., & Leszcz, M. (2005). The theory and practice of group psychothearpy (5. ed.). New York: Basic Boks.
Yeşilyaprak, B. (2006). Eğitimde rehberlik hizmetleri (14. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.