Felsefedeki Metodolojik Bir Yaklaşım Olarak Deneysel Felsefe Akımının Yargı Analizlerinin Epistemik Değeri

Öz Metafilozofik çalışmaların oldukça yoğun olduğu günümüz felsefesindeki en yeni ve heyecan verici akımlardan birisi de Deneysel Felsefe akımıdır. Deneysel Felsefe, kendisi dışındaki geleneksel felsefî metodolojiler olarak nitelediği metodolojilere şüphe ile yaklaşır. Bunların kullanmış oldukları kavram analizleri ve refleksiyon gibi metodolojilerin, felsefî birer spekülasyon olduklarını savunarak, bunların olgudan bağımsız iç gözlem ve informal diyaloglardan oluştuğunu savunur. Temel amacını, filozof olmayan sıradan insanların, felsefî tartışmalarda kullanılan kavramlarla olan ilgilerini araştırmak, onların bu kavramları ifadede kullandıkları felsefî yargılarını sistematik ve kontrollü bir şekilde incelemek olarak belirler. Ortak duyu ile uyumlu pozisyona sahip felsefî iddiaları test ederek delillerle desteklenmeyenleri reddeder. Deneysel Felsefe, toplumsal yargıların kontrollü ve sistematik bir tarzda incelenebilmesi için deneysel psikoloji başta olmak üzere istatistik gibi felsefe dışı bilişsel bilim çalışmalarını ve pozitif bilimin yöntemlerini ödünç alır. Deneysel Felsefenin deneysel sıfatını kullanmadaki haklı nedeni, hem pozitif bilim yöntemlerini felsefî alana dâhil etme gayreti hem de bunu yaparken interdisipliner bir özellik taşımasıdır. Deneysel Felsefenin kendine sorduğu sorular şunlardır: Yargılarımız, felsefî problemlerin ele alınmasında güvenilir bir hareket noktası olarak alınabilir mi? Yargılarımızı meydana getiren bilişsel mekanizm türleri nelerdir? Bu mekanizm türleri, uygun felsefî araçlar olarak alınabilir mi? Hangi tür yargıların doğru olarak alınıp alınamayacağını nereden bileceğiz? Birbiriyle çatışan yargılardan doğru olanını tespit etmemize yarayacak ölçütlerimiz nelerdir? Bu ve buna benzer sorulara Deneysel Felsefe merkezli verilen cevaplar, bu makalenin konusunu oluşturur. Bu çalışmanın bir diğer amacı da, oldukça yeni olan bu felsefî metodolojiyi Türk okuruna kısmen de olsa tanıtmaktır.

Anahtar Kelimeler:

Felsefe, Deneysel Felsefe, Metodoloji, Kavramsal Analiz, Felsefî Yargı

PDF

___

ANSTEY, Peter R. ve Alberto VANZO (2016). “Early Modern Experimental Philosophy”. A Companion to Experimental Philosophy. Ed. Justin Sytsma-Wesley Buckwalter. 87-102.

FİSCHER, Eugen ve John COLLINS (2015). “Rationalism and Naturalism in The Age of Experimental Philosophy”. Experimental Philosophy, Rationalism, and Naturalism: Rethinking Philosophical Method. Ed. Eugen Fischer-John Collins. 3-33.

GASPARATOU, Renia (2010). “Experimental Appeals to Intuition”. CRÍTICA, Revista Hispanoamericana de Filosofía 42/124: 31–50.

GÜRSOY, Adnan (2015). İbn Sînâ’nın Sezgi Teorisi, ( Yayımlanmamış Doktora Tezi) Ankara Üniversitesi Sosyal Blimler Enstitüsü, Ankara.

HAKLI, Şaban (2007). “İbn Sînâ Epistemolojisinde Bir Bilgi Kaynağı Olarak Sezgi”, Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, c. 6, sayı. 11: 35-52.

KANT, Immanuel (1993). Arı Usun Eleştirisi, çev. Aziz Yardımlı, İstanbul: İdea Yayınları.

KARSLI, Ömür (2017). “Gazzali’de Sezginin Anlamı, Konumu Ve Sınırı Sorunu”. International Journal of Social Science 62: 497-509.

KNOBE, Joshua (2016). “Experimental Philosophy Is Cognitive Science”. A Companion to Experimental Philosophy. Ed. Justin Sytsma-Wesley Buckwalter:37-52, United Kingdom: John Wiley and Sons Ltd. Press.

KNOBE, Joshua ve Shaun NICHOLS (2008). “An Experimental Philosophy Manifesto”. Experimental Philosophy. Ed. Joshua Knobe-Shaun Nichols: 3-14, USA: Oxford University Press.

KORNBLITH, Hilary (2015). “Naturalistic Defenses of Intuition”. Experimental Philosophy, Rationalism, and Naturalism: Rethinking Philosophical Method. Ed. Eugen Fischer-John Collins. 151-168, New York: Routledge Press.

KURTAR, Senem (2011). “Sezginin Arı Formu ya da Formel Sezgi Olarak Kant’ta Zaman: Heidegger’i Marburg Okulu’ndan Ayıran Yitimsellik Paradoksu”. Kaygı Uludağ Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi 17 (Güz): 12-29.

MACHERY, Edouard (2016). “Experimental Philosophy of Science”. A Companion to Experimental Philosophy. Ed. Justin Sytsma-Wesley Buckwalter: 477-490, United Kingdom: John Wiley ve Sons, Ltd. Press.

NADELHOFFER, Thomas ve Eddy NAHMIAS (2016). “The Past and Future of Experimental Philosophy”. Philosophical Explorations 10/2 (June): 123-149.

NICOLI, Serena Maria (2016). The Role of Intuitions in Philosophical Methodology, London: Palgrave Macmillan Publishers Ltd. Press.

ÖKTEM, Ülker (2000). “Descartes, Kant, Bergson ve Husserll’de Sezgi”, A.Ü. DTCF Dergisi, 40/1-2: 159-189.

PLAKIAS, Alexandra (2015). “Experimental Philosophy”, Erişim Tarihi: 25.02.2018, Oxford Handbooks Online (February): 1-20. https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780199935314.013.17.

PRINZ, Jesse J (2008). “Empirical Philosophy and Experimental Philosophy”. Experimental Philosophy. Ed. Joshua Knobe-Shaun Nichols. 189-208. USA: Oxford University Press.

RAWLS, John Bordley (1999). A Theory Of Justıce, Cambridge: Harvard University Press.

SOSA, Ernest (2008). “Experimental Philosophy and Philosophical Intuition” Experimental Philosophy. Ed. Joshua Knobe-Shaun Nichols: 231-240, USA: Oxford University Press.

STICH, Stephen ve Kevin P TOBIA (2016). “Experimental Philosophy and The Philosophical Tradition”. A Companion to Experimental Philosophy. Ed. Justin Sytsma-Wesley Buckwalter: 5-21, United Kingdom: John Wiley ve Sons, Ltd. Press.

SYTSMA, Justin (2017). “Two Origin Stories for Experimental Philosophy”. Teorema: International Journal of Philosophy Vol. 36/3: 23-43.

VURAL, Mehmet (2002). “Gazzâlî’nin Epistemolojisinde Sezgi ve İlham”. Tasavvuf İlmî ve Akademik Araştırmalar Dergisi 9 (January): 179–186.

WEINBERG, Jonathan M.; NICHOLS, Shaun; STICH, Stephen P (2008). “Normativity and Epistemic Intuitions”. Experimental Philosophy. Ed. Joshua Knobe-Shaun Nichols:17-45. USA: Oxford University Press.