ÖMER FARUK KAYA, Osman Ketenoğlu, M. Ümit BİNGÖL

A Phytosociological Investigation on Forest and Dry Stream Vegetation of Karacadağ (Şanlıurfa/Diyarbakır)

Bu araştırma, Güneydoğu Anadolu’daki Karacadağ’ın orman ve kuru dere vejetasyonu üzerine yapıldı. Vejetasyon, Braun-Blanquet (1965) yöntemine göre incelendi. Çalışma alanında üç yeni bitki birliği, Nepeto trachionatae-Quercetum brantii, Teucrio multicauli-Crataegetum aroniae and Acantho dioscoridi-Viticetum agnicasti, tanımlandı

Anahtar Kelimeler:

Karacadağ, Orman, Kuru dere, Vejetasyon, Fitososyoloji

Karacadağ (Şanlıurfa/Diyarbakır)’ın Orman ve Kuru Dere Vejetasyonu Üzerine Fitososyolojik Bir Araştırma

Keywords:

-,

PDF

___

Anonymous 1994. Diyarbakır ili arazi varlığı raporu. Başbakanlık KHG Müdürlüğü Etüd ve Proje Dairesi Başkanlığı il raporu, 90 s, Ankara.
Anonymous 1995. Şanlıurfa ili arazi varlığı raporu. Başbakanlık KHG Müdürlüğü Etüd ve Proje Dairesi Başkanlığı il raporu, 95 s, Ankara.
Anonymous 2004. Biyolojik çeşitlilik araştırma projesi sonuç raporu GAP 2001-2003. Türkiye Doğal Hayatı Koruma Derneği Yayını, 144 s, İstanbul.
Birand H. 1947. Über die Vegetationsverhältnisse der Artemisia steppe als weide. Ankara Üniversitesi Yıllığı, 1, 197-208.
Birand H. 1954. Vue d’essemble sur la végétation de la Turquie, Vegetatio, 5 (6), 41-44.
Birand H. 1960. Erste Ergebnisse der Vegetations-Untersuchungen in der zentralanatolischen Steppe. I, Halophytengesellschaften des Tuzgolu. Sot. Jahrb., 79, 254-296.
Birand H. 1970. Die verwüstung der Artemisia-Steppe bei Karapınar in Zentralanatolien. Vegetatio, 20 (1-4), 21-47.
Biricik M., Ertekin A.S., Kaya Ö.F., Karakaş R. 2006. Karacadağ. In: Eken G., Bozdoğan M., İsfendiyaroğlu S., Kılıç D.T., Lise Y. (eds.), Türkiye’nin önemli doğa alanları, Cilt II. Doğa Derneği, 462–463, Ankara.
Braun-Blanquet J., 1965. Plant sociology (translated by Fuller G.D. & Conard H.S.). 439 p, McGraw-Hill, New York.
Boydak M. 1994. GAP Bölgesi’nde ormanlar ve ormancılığın işlevleri. Türkiye Çevre Vakfı Yayını, 23-44.
Czeczott H.A. 1938. Contribution to the knowledge of the flora and vegetation of Turkey. Feddes Rep. Beih., 107, 1-282.
Davis P.H. (ed.) 1965–1985. Flora of Turkey and the East Aegean Islands vol. 1-9. Edinburgh University Press, Edinburgh.
Davis P.H., Mill R.R., Tan K. (eds.) 1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands (supplement) vol. 10. Edinburgh University Press, Edinburgh.
Dönmez A.A. 2004. The genus Crateagus L. (Rosaceae) with special reference to hybridisation and biodiversity in Turkey. Turkish Journal of Botany, 28 (1–2), 29–37.
Ertekin A. S. 2002. Karacadağ bitki çeşitliliği. Sürdürülebilir Kırsal ve Kentsel Kalkınma Derneği Yayını, 171 s, Diyarbakır.
Güner A., Özhatay N., Ekim T., Başer K.H.C. 2000. Flora of Turkey and the East Aegean Islands (supplement 2) vol. 11. Edinburgh University Press, Edinburgh.
Handel-Mazzetti H.F.V. 1909. Ergebnisse einer botanischen Reise in das pontische Randgebirge im Sandschak Trapezunt. Ann. K. K. Naturhist. Hofmus., 23 (1-2), 6-212.
Kaynak G., Ketenoğlu O. 1986. New floristic records from the Urfa and Diyarbakır provinces SE Turkey. Willdenowia, 16, 79-86.
Kaynak G. 1989. Contribution to the Flora of Karacadağ (Urfa and Diyarbakır provinces). Doğa Tr. J. of Botany, 13 (3), 375-397.
Ketin İ. 1982. Genel jeoloji yer bilimlerine giriş cilt 1. İTÜ Maden Fakültesi Ofset Baskı Atölyesi, 597 s, İstanbul.
Krause K. 1915. Über die Vegetationsverhaltnisse des westlichen und mittleren Kleinasiens, Beiblatt zu Bot. Jahrb., 116, 284-313.
Krause K. 1940. Batı ve Orta Anadolu nebat formasyonları (Çeviren: H. Birand). Ziraat Vekaleti Yayını, 60, 1-29.
Louis H. 1939. Das natürliche Pflanzenkleid Anatoliens geographisch gesehen. Geogr. Abh., 3 (12), 1-132.
Maleev V.P. 1940. La végétation des côtes de la mer Noire (domain euxin de la région méditerranéenne) son origine et ses relations. Geobotanica, 30 (4), 135-251.
Malyer H. 1983. Karacadağ'daki (Diyarbakır- Urfa arasındaki) Liliaceae ve Iridaceae familyalarına ait geofitler üzerinde korolojik ve ekolojik incelemeler. Doğa Bilim Dergisi, 7 (3), 279-288.
M.T.A. 1962. 1/500.000 ölçekli Türkiye jeoloji haritası: Diyarbakır paftası. Ankara.
Ozen F., Kılınç M. 1995. Alaçam-Gerze ve Boyabat-Durağan arasında kalan bölgenin vejetasyonu: I-Maki, frigana, dere ve step vejetasyonları. T. J. of Botany, 19 (1), 65-86.
Özhatay N., Byfield A., Atay S. 2003. Türkiye’nin önemli bitki alanları. WWF Türkiye (Doğal Hayatı Koruma Vakfı), 88 p, İstanbul.
Quézel P. 1973. Contribution à l’étude phytocoenologique du massif du Taurus. Phytocoenologia, 1 (2), 131-222.
Quézel P., Pamukçuoğlu, A. 1973. Contribution à l’étude phytocoenologique et bioclimatique de quelques groupments forestiers du Taurus. Feddes Repert., 84 (3), 185-229.
Quézel P., Barbero M., Akman Y. 1978. L’interprétation phytosociologique des groupements forestiers dans le bassin méditerraneen oriental. Phytocoenologia, 2, 329- 352.
Quézel P., Barbero M., Akman Y. 1980. Contribution á l’étude de la végétation forestière d’Anatolie septentrionale. Phytocoenologia, 8 (3- 4), 365-519.
Quézel P., Barbero M., Akman Y. 1992. Typification de syntaxa décrits en region Méditerranéenne Orientale. Ecologia Mediterranea, XVIII, 81-87.
Regel C. 1959. Vegetationszonen und Vegetationstufen in der Türkei. Feddes Rep. Beih., 138, 230-282.
Schwarz O. 1935. Die Vegetationsverhältnisse Westanatoliens. Englers Bot. Jahrb., 67, 297-436.
Schwarz O. 1938. Phytochorologie als Wissenschaft, am Beispiele der vorderasiatischen Flora. Feddes Rep. Beih., 100, 178-228.
Sİrensen T. 1948. A method of establishing groups of equal amplitude in plant sociology based on similarity of species content. Biol. Skr. K. Dan. Vidensk. Selsk., 5 (4), 1-34.
Sözer A.N. 1984. Güneydoğu Anadolu’nun doğal çevre şartlarına coğrafi bir bakış. Ege Coğrafya Dergisi, 2, 18–31.
Sür Ö. 1972. Türkiye’nin özellikle İç Anadolu’nun genç volkanik alanlarının jeomorfolojisi. AÜDTC Fakültesi Yayınları, 119 s, Ankara.
Şaroğlu F., Emre Ö. 1987. Karacadağ volkanitlerinin genel özellikleri ve Güneydoğu Anadolu otoktonundaki yeri. Türkiye 7. Petrol Kongresi (6-10 Nisan 1987), 149-162, Ankara.
Tel A.Z. 2001. Nemrut dağı (Adıyaman) vejetasyonu. Doktora tezi. YYÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, 92 s, Van.
Tüzüner A. 1990. Toprak ve su analiz laboratuarı el kitabı. Tarım Orman ve Köy İşleri Bakanlığı KHG Müdürlüğü Yayını, 374 s, Ankara.
Walter H. 1956a. Vegetationsgliederung Anatoliens. Flora oder Allg. Bot. Zeit., 143, 295- 326.
Walter H. 1956b.- Das Problem der zentralanatolischen Steppe. Die Naturwissenschaften, 43, 97-102.
Weber H.E., Moravec J., Theurillat J.P. 2000. International code of phytosociological nomenclature 3rd edition. Journal of Vegetation Science, 11, 739–768.
Zohary M. 1973. Geobotanical foundations of the Middle East vol. 1-2. Gustav Fischer Verlag, 739 p, Stuttgart.