Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmen Adaylarının Derecelendirilmiş Puanlama Anahtarlarının (Rubrik) Kullanımına İlişkin Bilgi ve Farkındalık Durumları

Tarama modelinde betimsel olan bu araştırmanın amacı, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Pedagojik Formasyon Eğitimi Sertifika Programı'nda öğrenim gören Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü öğretmen adaylarının (n=40) Dereceli Puanlama Anahtarlarına (DPA) ilişkin bilgi ve farkındalık düzeylerini belirlemektir. Araştırmanın verileri öğretmen adaylarının cevapladığı ve araştırmacılar tarafından geliştirilen bilgi toplama formu aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde betimsel analiz tekniği kullanılmıştır. Sonuç olarak Türk dili ve edebiyatı öğretmen adaylarının büyük bir bölümünün DPA'lar, türleri, sınırlıkları, kullanım amaçları gibi konularda eksik bilgilere sahip oldukları, kısa zamanda bir dersin konusu olarak verilmesi nedeniyle çok fazla uygulama yapmadıkları, DPA hazırlama ve kullanma konusunda yetersiz oldukları görülmüştür

Levels of Knowledge and Awareness Regarding the Use of Scoring Rubrics Among Turkish Language and Literature Teacher Candidates

This qualitative study investigates levels of knowledge and awareness regarding the use of scoring rubrics among 40 Turkish language and literature teacher candidates enrolled in Ankara University’s Pedagogical Training Program. Study data was collected by analyzing teacher candidates’ responses to a researcher developed Information Form. Data was analyzed through descriptive analysis method. The findings concluded that a majority of these teacher candidates lacked knowledge regarding the types, shortcomings, and purposes of rubrics. The teacher candidates learned about rubrics over a short time in only one course and as a result are not sufficiently trained in preparing and applying rubrics

PDF

___

Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S., & Yıldırım, E. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri: SPSS uygulamalı. Sakarya yayıncılık.
Andrade, H. G. (1997). Understanding rubrics. Educational leadership, 54(4), 14-17.
Andrade, H., Du, Y., & Mycek, K. (2010). Rubric-referenced self-assessment and middle school students’ writing. Assessment in Education: Principles, Policy & Practice, 17(2), 199-214.
Arter, J. (2000). Rubrics, scoring guides, and performance criteria: Classroom tools for assessing and improving student learning. Annual New Orleans Meeting of the American Educational Research Association.
Ateş, S. Çetinkaya, Ç., & Yıldırım, K. (2014). Sınıf öğretmenlerinin yazma güçlükleri hakkındaki görüşleri. International Online Journal of Educational Sciences, 6(2), 475-493.
Bayülgen, N. (2011). Yazı çalışmalarında karikatür, motivasyon ve yaratıcılık. Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi (ATED), 1(1), 39-55.
Beyreli, L., & Arı, G. (2009). Yazma performansını değerlendirmede çözümleyici puanlama yönergesi kullanımı: Değerlendirmeciler arası uyum araştırması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri / Educational Sciences: Theory & Practice, 9(1), 85-125.
Callison, D. (2000). Rubrics. School Library Media Activities Monthly, 17(2), 34-36.
Creswell, J. W. (2005). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five traditions. Thousand Oaks, California: SAGE.
Çetin, B., Boran, A., & Yazıcı, N. (2014). Fizik eğitiminde başarının ölçülmesinde solo taksonomisine göre hazırlanan rubriklerin incelenmesi. Bayburt Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 32-71.
Çiftçi, S., Sünbül, A. M., & Köksal, O. (2013). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşıma göre düzenlenmiş mevcut programa ilişkin yaklaşımlarının ve uygulamalarının eğitim müfettişlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (Mersin University Journal of the Faculty of Education), 9(1), 281-295.
Culham, R. (2003). 6+1 traits of writing: The complete guide, grades 3 and up. New York: Scholastic.
Erman Aslanoğlu, A., & Kutlu, Ö. (2003) Öğretimde sunu becerilerinin değerlendirilmesinde dereceli puanlama anahtarı (rubric) kullanılmasına ilişkin bir araştırma. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 25-36.
Goodrich, A. H. (2000). What do we mean by using rubrics to promote thinking and learning? Educational Leadership, 57(5), 13-18.
Göçer, A. (2015) Türk dili ve edebiyatı eğitiminde ölçme ve değerlendirme uygulamalarına genel bir bakış. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 11(3), 787-815.
Göçer, A. (2014). Türkçe öğretmenlerinin pekiştirme ve değerlendirme amacıyla yürüttükleri performans görevi çalışmalarının incelenmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 7(2), 148-171.
Gültekin, S. (2014). Performans dayanaklı değerlendirme. İçinde R. N. Demirtaşlı (Ed.), Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Edge Akademi.
Hillocks, G. (1986). Research on written composition. Fairfax, VA: National Council of Teachers of English. Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kutlu, Ö., Doğan, C. D., & Karakaya, İ. (2014). Ölçme ve değerlendirme performansa ve portfolyoya dayalı durum belirleme. Ankara: PegemAkademi.
MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. (2015). Öğretim programları. https://ttkb.meb.gov.tr/ www/ogretim-programlari/icerik/72 Bu dosya 05.08.2016 tarihinde indirilmiştir.
MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. (2011). Türk dili ve edebiyatı öğretmeni özel alan yeterlikleri. http://otmg.meb.gov.tr/yeterlikdos/... Bu dosya 04.08.2016 tarihinde indirilmiştir.
Mertler, C. A. (2001). Designing scoring rubrics for your classroom. Practical Assessment, Research & Evaluation, 7(25), 1-10.
Moskal, B. M., & Leydens, J. A. (2000). Scoring rubric development: Validity and reliability. Practical Assessment, Research & Evaluation, 7(10), 71-81.
Parlak, B., & Doğan, N. (2014) Dereceli puanlama anahtarı ve puanlama anahtarından elde edilen puanların uyum düzeyleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 189-197.
Taşkaya, S. M. (2014). Türkçe öğretimi dersinin işlenişine ilişkin sınıf öğretmenliği öğrencilerinin görüşleri. Journal of Language Academy, 2(3), 319-336.
Tekin, H. (2009). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara:Yargı Yayınevi.
Tompkins, G. E. (2008). Teaching writing: Balancing process and product. Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
Tuncer, M., & Yılmaz, Ö. (2012). Kıdem değişkeni açısından ölçme ve değerlendirme yaklaşımlarının kullanımı üzerine bir araştırma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi (Journal of Research in Education and Teaching), 1(4), 41-48.
Weigle, S. C. (2002). Assessing writing. Cambridge: Cambridge University Press.
Yazıcı, F., & Sözbilir, M. (2014). İlköğretim 6-8. sınıf öğretmenlerinin ölçme-değerlendirme yöntemlerine ilişkin kullanım sıklıkları ve yeterlik düzeyleri: Erzurum örneklemi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 8(2), 164-196.
Yıldırım A., & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Yıldız, N. (2016). Dönüt verme ve düzeltme türlerinin altıncı sınıf öğrencilerinin yazma becerilerine etkisi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 312-327.