Geleneksel Çocuk Oyunlarının Matematiğe Uyarlanması ve Uygulanması Sürecindeki Kazanım ve Problemlere

Bu çalışmanın amacı, matematik öğretmeni adaylarının "Matematik ve Oyun" dersinde matematiğe uyarlanan geleneksel çocuk oyunlarının, uygulama sürecindeki kazanımlarını ve karşılaştıkları problemleri ortaya çıkarmaktır. Çalışmada özel durum çalışması yöntemi kullanılmış, çalışmanın katılımcılarını, ilköğretim matematik eğitimi anabilim dalında öğrenim gören 17 matematik öğretmeni adayı oluşturmuştur. Çalışmada veri toplama aracı olarak; açık uçlu sorulardan oluşan bir formdan ve adayların her bir oyun için hazırladıkları "Matematik Oyunları 5E Ders Planı" raporundan yararlanılmış, elde edilen nitel veriler betimsel ve içerik analizine tabi tutulmuştur. Uygulama sonucunda; öğrencilerin matematiğe olan ilgileri ve derse katılımlarının arttığı, derslerin daha eğlenceli hale geldiği, matematiğe olan önyargıların ortadan kalktığı ve uygulamanın kalıcı ve anlamlı öğrenmeye yardımcı olduğu açığa çıkmıştır. Bununla birlikte uyarlanan oyunların; öğrencilerin sosyal-duygusal gelişimlerini desteklediği, öğretmen adaylarının ise matematiği öğretebileceklerine olan inanç ve özgüvenlerini artırdığı sonucuna ulaşılmıştır

A General Review of Acquisitions and Problems in The Process of Adapting and Applying Traditional Children’s Games into Maths

The objective of this study is to reveal the acquisitions and problems experienced by preservice maths teachers during the application of traditional children’s games that are adapted in the lesson of “Maths and Game”. Participants of the study consisted of 17 preservice mathematics teachers studying in the Department of Primary School Mathematics Education. Data collection tools involved a form composed of open-ended questions and “Mathematics Games 5E Lesson Plan Report” that was prepared by each preservice teacher for each game. The acquired qualitative data were exposed to descriptive and content analyses. As a consequence, it was determined that these applications helped students love mathematics more, made the lessons more entertaining, removed their prejudices against mathematics, increased participation in lessons and provided permanent and meaningful learning. It was also found that these adapted games were effective upon supporting the social-emotional development of students and increased the belief and self-confidence of preservice teachers to teach mathematics via adapted games

PDF

___

Afari, E., Aldridge, J. M., Fraser, B. J. ve Khine, M. S. (2013). Students’ perceptions of the learning environment and attitudes in game-based mathematics classrooms. Learning Environments Research, 16, 131-150.
Altınsoy, B. (2007). Takım-oyun turnuvaları tekniğinin ilköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki akademik başarısı, kalıcılık ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi: Adana.
Aycan, S., Türkoğuz, Ş., Arı, E. ve Kaynar, Ü. (2002). Periyodik cetvelin ve elementlerin tombala oyun tekniği ile öğretimi ve bellekte kalıcılığının saptanması. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri. Bildiri Kitabı. ODTÜ, Ankara.
Baki, A. (2006). Kuramdan uygulamaya matematik eğitimi. Trabzon: Derya Kitabevi.
Başel, H. A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2), 243-266.
Beyhan N. & Tural H. (2007). İlköğretim matematik öğretiminde oyunla öğretimin erişiye etkisi, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 37-48.
Chen, F. ve Raley J. (2013). Math stories: learning and doing mathematics through fiction writing, Journal of Humanistic Mathematics, 3(2), 96-101.
Choi, H. ve Heckenlaible Gotto, M. J. (1998). Classroom-based social skills training: Impact on peer acceptance of first grade students. Journal of Educational Research, 91(4), 209-215.
Çankaya, Ş. ve Karamete, A. (2008). Eğitsel bilgisayar oyunlarının öğrencilerin matematik dersine ve eğitsel bilgisayar oyunlarına yönelik tutumlarına etkisi, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 115-127.
Çelik, N. (2007). Sosyal beceri eğitiminin ilköğretim öğrencilerinin sosyal uyum düzeylerine etkisi. Basılmamış Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Çepni, S. (2007). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (Genişletilmiş 3. Baskı). Trabzon: Celepler Matbaacılık.
Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisinin geliştirilmesine yönelik etkinlik önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.
Durualp, E. ve Aral, N. (2010). Altı yaşındaki çocukların sosyal becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 160-172.
Ekinci-Vural, D. (2006). Okul öncesi eğitim programındaki duyuşsal ve sosyal becerilere yönelik hedeflere uygun olarak hazırlanan aile katılımlı sosyal beceri eğitimi programının çocuklarda sosyal becerilerin gelişimine etkisi. Basılmamış Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Erbaş, A. K., Çetinkaya, B., Alacacı, C., Kertil, M., Çakıroğlu, E. ve Baş, S. (2014). Matematik eğitiminde matematiksel modelleme: temel kavramlar ve farklı yaklaşımlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, Educational Sciences: Theory & Practice, 14(4), 1607-1627.
Esen, M. A. (2008). Geleneksel çocuk oyunlarının eğitimsel değeri ve unutulmaya yüz tutmuş Ahıs- ka Oyunları. Uludağ Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 357- 367.
Gelen İ. ve Özer, B. (2010). Oyunlaştırmanın beşinci sınıf matematik dersinde prob-lem çözme becerisi ve derse karşı tutum üzerindeki etkisi. e-journal of New World Sciences Academy, 5(1), 71-87.
Girmen, P. (2012). Eskişehir folklorunda çocuk oyunları ve bu oyunların yaşam becerisi kazandırmadaki rolü. Millî Folklor, 24(95), 263-273.
Gür, H. ve Kobak-Demir, M. (2016). Oyun temelli matematik öğrenme laboratuvarı projesine iliş- kin öğretmen adaylarının görüşleri. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 10(1), 415-438.
Gürsoy, A. ve Aslan, M. (2011, Mayıs). Eğitsel oyunlar ve etkinliklerle yabancılara Türkçe öğretim yöntemi. 1st International Conference on Foreign Language Teaching and Applied Linguistics’de sunulmuş bildiri, Sarajevo.
Hacısalihoğlu Karadeniz, M. (2015). Preschool children’s perception of spatial: Map samples. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(4), 1757-1774.
Horzum, M. B. (2011). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 36(159), 56-68.
Kabadayı, A. (2007). Sosyal bir ders materyali olarak bilmecelerin çocukların gelişim alanlarına katkılarının incelenmesi: Konya Örneği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(2), 1-17.
Kılıç, M. (2007). İlköğretim 1. sınıf matematik dersinde oyunla öğretimde kullanılan ödüllerin matematik başarısına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Köroğlu, H. ve Yeşildere, S. (2002, Eylül). İlköğretim II. kademede matematik konu-larının öğ- retiminde oyunlar ve senaryolar. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri. Cilt II, 1050-1056, Ankara.
Kutlu, M. (2009). Somut olmayan kültürel mirasın korunmasında eğitime yönelik ilk adım: Halk Kültürü Dersi. Milli Folklor, 82, 13-18.
Lane, K. L. (1999). Young students at risk for antisocial behavior: the utility of academic and social skills interventins. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 7 (4), 211-224.
Nesin, A. (2008). Matematik ve korku. İstanbul: Nesin Yayınevi-Popüler Bilim Dizisi.
Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, bilişsel gelişim ve toplumsal dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası (Çev. Bağlı, M.T.). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 137-169.
Oğuz, M. Ö. ve Ersoy, P. (2005). Türkiye’de 2004 yılında yaşayan geleneksel çocuk oyunları. Ankara: Gazi Üniversitesi Türk Halkbilimi Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları: 4.
Önal, M. N. (2002). Türkçe’nin eğitimi ve öğretiminde oyun tekerlemelerinin yeri ve önemi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensitüsü Dergisi, 1(9), 133-149.
Özbakır, İ. (2009). Geleneksel Türk çocuk oyunlarında doğal oyuncaklar ve oyuncak olmuş hayvanlar. Zeitschrift für die Welt der Türken, 1(1),147-162.
Pivec, M. (2007). Play and learn: potentials of game-based learning. British Journal of Educational Technology, 38(3); 387-393.
Ruthven, K., Laborde, C., Leach, J. ve Tiberghien, A. (2009). Design tools in didactical research: Instrumenting the epistemological and cognitive aspects of the design of teaching sequences. Educational Researcher, 38(5), 329-342.
Songur, A. (2006). Harfli ifadeler ve denklemler konusunun oyun ve bulmacalarla öğrenilmesinin öğrencilerin matematik başarı düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Taşlı, F. (2003). İlköğretimde İngilizce öğretiminde oyun tekniğinin erişiye etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Niğde.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Mesleki Eğitim ve Gelişimin Güçlendirilmesi Projesi [MEGEP]. (2007). Çocuk gelişimi ve eğitimi psikomotor gelişim. Ankara: MEB Yayınevi.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. (2009). İlköğretim matematik dersi (6-8. sınıflar) öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: MEB Yayınevi.
T.C. Millî Eğitim Bakanlığı İlköğretim Genel Müdürlüğü. (2010). Çocuk Oyunları. Ankara: MEB Yayınevi.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Temel Eğitim Genel Müdürlüğü. (2013). Ortaokul matematik dersi (5- 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınevi.
Toksoy, A. C. (2010). Yarışma niteliği taşıyan geleneksel çocuk oyunları. Acta Turcica Çevrim içi Tematik Turkoloji Dergisi, 2(1), 205-220.
Tural, H. (2005). İlköğretim matematik öğretiminde oyun ve etkinliklerle öğretimin erişi ve tutuma etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Umay, A. (2002). Öteki matematik. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 275-281.
Uğurel, I. (2003). Ortaöğretimde oyunlar ve etkinlikler ile matematik öğretimine iliş-kin öğretmen adayları ve öğretmenlerin görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Uğurel, I. ve Moralı, S. (2008). Matematik ve oyun etkileşimi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 75-98.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Şeçkin Yayıncılık.
Yıldız, C. (2016). Comparing the mathematical thinking experiences of students at faculty of education and faculty of arts and sciences. TOJET: The Turkish Online Journal of Educational Technology-Special Issue for INTE 2016, 480-488.
Yıldız, C. ve Baki, A. (2016b). Matematik tarihinin derslerde kullanımını etkileyen faktörlere ilişkin öğretmen görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(2), 451-472.
Yılmaz-Bolat, E. ve Dikici-Sığırtmaç, A. (2006). Sayı ve işlem kavramı kazanımında müzikli oyunların etkisi. Ege Eğitim Dergisi, 7(2), 43-56.
Yin, R. K (2009). Case study research. Design and methods. Thousand Oaks, California: Sage Publications.