36-71 Aylık Çocuklar İçin Oyun Davranış Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Bu çalışmanın amacı 36-71 aylık çocukların oyun davranışlarını değerlendirmek amacıyla bir ölçek geliştirmektir. Ölçek geliştirme sürecinde çocukların oyun davranışları gözlem yöntemi ile kayıt altına alınmış, ilgili alan yazını ve alanda kullanılan ölçme araçları incelenerek madde havuzu oluşturulmuş ve daha sonra geçerlik ve güvenirlik çalışmalarına yer verilmiştir. Ölçeğin geliştirilmesi aşamasında açımlayıcı faktör analizi için 220, doğrulayıcı faktör analizi için 224 olmak üzere toplam 444 çocuktan alınan veriler kullanılmıştır. Geçerlik çalışmasına ilişkin kapsam geçerliği ve yapı geçerliğinden yararlanılmıştır. Kapsam geçerliğini belirlemek amacıyla uzman görüşüne başvurulmuş, yapı geçerliğini sınamak amacıyla ise açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Güvenirlik çalışması kapsamında ise Cronbach Alpha değerleri incelenmiştir. Gerçekleştirilen geçerlik ve güvenirlik çalışmaları sonucunda, ölçeğin 5 boyut altında toplam 21 maddeden oluştuğu belirlenmiştir. 36-71 aylık çocuklar için oyun davranışları ölçeğinin bu yaş grubundaki çocukların oyun davranışlarının tespit edilmesinde geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Oyun davranışları, Ölçek Geliştirme, Oyun Türleri

Development of Play Behavior Scale For Children Aged 36-71 Months: Validity and Reliability Study

The purpose of the study to develop a scale to determine 36-71 months of preschool children’s play behaviors. In the process of development scale, children’s play behaviors were recorded by observation method, an item pool was constituted based on the related literature and other play behaviors scale which is used, and then determining the validity of scale, content and construct validity were used. Exploratory factor analysis for 220, confirmatory factor analysis of data for 224 data and total of 444 children’s data have been used during the development of the scale. Content validity of the scale was provided via expert judgment, exploratory and confirmatory factor analysis was done for construct validity. Moreover, Cronbach’s alpha coefficient was used for reliability of scale. The analysis results showed that there were five factors with 21 items in the scale. As a result, Play Behavior Scale for 36-71 months preschool children is a reliable and valid instrument to assess play behaviors.

Keywords:

Play Behaviors, Scale Development, Types of Play,

PDF

___

Anderson, J. C. and D. W. Gerbing. 1984. The Effect of Sampling Error on Convergence, Improper Solutions, and Goodness-of-Fit Indices for Maximum Likelihood Confirmatory Factor Analysis. Psychometrika 49:155-173.
Byrne, B. M. (2010). Structural equation modeling with Amos: Basic concepts, applications, and programming (2nd ed.). New York, NY: Taylor and Francis Group.
Büyüköztürk, Ş (2005). Anket geliştirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (2)(133-148).
Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Camgöz, A. (2010). “Ankara Örneklemine Penn Etkileşimli Akran Oyunu Ölçeği’nin 60-72 Aylık Düşük Sosyoekonomik Düzeydeki Çocukların Ebeveyn ve Öğretmenlerine Uyarlanması.” Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara
Cheah, C., Nelson, L., & Rubin, K. H. (2001). Social and Non-Social Play. A. Göncü & E. Klein (Eds.), Children In Play, Story, and School içinde. Guilford, New York.
Columbia University (12 Aralık 2014). Multiple Group CFA in AMOS – (And Modification Indices and Nested Models). [Available online at: http://www.columbia.edu/~mmw2177/LVcourse/MultipleGroupCFAinAMOS.pdf], Erişim tarihi: 12 Aralık 2014.,
Coplan, R. J. & Rubin, K. H. (1998). Exploring and assessing nonsocial play in the preschool: The Development and validation of the preschool play behavior scale. Social Development. 7, 71–91.
Coplan, R. J. (2000). Assessing nonsocial play in early childhood: Conceptual and methodological approaches. Gitlin-Weiner, K., Sandgrund A. & Schaefer C. (Eds.), Play diagnosis and assessment (s. 563-598). New York: Wiley
Coplan, R. J., Rubin, K. H. & Findlay, L. C. (2006). Social and nonsocial play. Fromberg, D.P. & Bergen, D. (Eds.), Play from birth to twelve: Contexts, perspectives, and meanings içinde. (s. 75-86) New York: Garland
Coplan, R. J., DeBow, A., Schneider, B.H., &; Graham, A. (2009). The social behaviours of inhibited children "in" and "out" of preschool. British Journal of Developmental Psychology, 27, 891-905.
Coplan, R.J & Arbeau, K. (2009). Peer interactions and play in early childhood. In K.H. Rubin, W. Bukowski, & B. Laursen (Eds.), Handbook of peer interactions, relationships, and groups (pp. 143-161). New York: Guilford.
Çakiroğlu Ü., Gökoğlu S., Çebi A. (2015) " Öğretmenlerin Teknoloji Entegrasyonlarına YönelikTemel Göstergeler: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması", Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, no.3, pp.507-522.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., Büyüköztürk, Ş., 2010. Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları, ISBN: 978-605-5885-67-0, Pegem Akademi, Ankara.
Fantuzzo, J. W., & McWayne, C. (2002). The relationship between peer-play interactions in the family context and dimensions of school readiness for low-income preschool children. Journal of Educational Psychology, 94(1), 79– 87
Kline, R.B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling, 2nd ed, New York: Guilford Press.
Kabakçı Yurdakul, I. (2011). Öğretmen adaylarının teknopedagojik eğitim yeterliklerinin bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanımları açısından incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40(1), 397-408.
Koçak, R,Yılmaz, D ve Gökler, R (2013). Okul Yöneticilerinin Yetki Kullanimi Kaygı Ölçeği (OYKÖ):Geçerlik ve Güvenirlik Çalısması, International Journal of Social Science. Volume 6 Issue 8, p. 395-415
Kuşçu, Y.(2014). “Oyun Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması ve 36 – 72 Aylık Çocukların Oyun Davranışlarının İncelenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Lewis, V. & Boucher, J. (1997). The Test of Pretend Play. London: Harcourt Brace.
Leff, S. S., Costigan, T., & Power, T. J. (2004). Using participatory-action research to develop a playground-based prevention program. Journal of School Psychology, 42, 3–21.
Louis C., Manion L. & Morrison, K. (2000) Research Methods in Education. Routledge/Palmer, London UK
Metin, Aslan, Ö (2013). Anaokuluna devam eden çocukların oyun davranışları ve oyunlarında ortaya çıkan zorbalık davranışlarının incelenmesi.Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Rubin, K.H., Cheah, C.S.L., & Fox, N.A. (2001). Emotion regulation, parenting, and the display of social reticence in preschoolers. Early Education and Development, 12, 97-115.
Ogelman, H. Gülay. (2012). Okul öncesi oyun davranışı ölçeği’ni Türkçe’ye uyarlama çalışması. IIB International Refereed Academic Social Sciences Journal,(3),2.
Rubin H.K (2001). Play observation scale (Revised) Center for Children, Relationships, and Culture. University of Maryland.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları,3 (6), 49-74
Smith, K. P. (2009). Understanding Children's Worlds: Children and Play. Wiley-Blackwell
Yılmaz, V. ve Çelik, H.E., 2009. Lisrel ile yapısal eşitlik modellemesi – I, Pegem Akademi, s.186
Tezbaşaran, A. (1996). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Klavuzu. Ankara: Psikologlar Derneği Yayınları.
Wang, K. T., Li, F., Wang, Y., Hunt, E. N., Yan, G. C., and Currey, D. E. (2014). The International Friendly Campus Scale: Development and psychometric evaluation. International Journal of Intercultural Relations, 42, 118-128.