Evaluation of right to information act within the framework of european community governance understanding

Today, in which the information age is being lived, information is both evaluated as a personal resource and a key economic resource and accepted as the onliest meaningful resource. The one that will contribute to the creation, evaluation and use of information is human being. The accesibility and flow of information are supported by legal arrangements as well as information based economy.The right to information act which is in Turkey approved in October 2003 and became effective in April 2004 constitutes the foundations of legal infratructure. The good governance pinciples are published in the “white report” which is published by the European Commission in 2001. The right to information act which is one of the most important steps of applying these principles in Turkey became effective as a legal right of citizens. In this study, the evaluation of this legal right with respect to the governance principles is probed.

PDF

___

Acar P., (2003), “Cevap Verebilirlik ve İyi Yönetişim”, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı,
Arıkboğa E., (2007), “Dünyada Kamu Yönetimi Değişirken Türkiye’de Ne Oluyor?” Çerçeve, Cilt 15, Sayı 44.
Asis M. G. ve Jairo A.A., (2002), “Civic Participation in National Governance”, s.11 www.worldbank.org/wbi/governance/assessing/pdf/ asis_citizens.pdf. (05.11.2009).
Bacak A. A. ve KOÇ C.,(2006), Bilgi Edinme Hakkının Kullanılmasına Dair Kanun, Kartal Yayınevi, Ankara.
Balcı A.(2003), “Kamu Yönetiminde Hesap Verebilirlik Anlayışı”, Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, (Ed. A.Balcı vd.), Ankara: Seçkin Yayıncılık,.
Bektur M.A., (2005),Temsili Demokrasinin Sorunları ve Katılımcı Demokrasinin Araçları, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya.
Boyne George, (2002), “Plans, Performance Information and Accountability: The Case of Best Value”, Public Administration, Vol.80, No: 4.
Commission of the European Communities, (2001), “European Governance: A White Paper”. (Brussels, 25.07.2001, COM, 428 Final).
DPT. 9.Kalkınma Programı (2007–2013), (2007), Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Ankara,.
Ergün İ., (2006), Yerel Yönetimlerde Yönetişim Kavramı ve Avrupa Birliği ile Kıyaslanması” Dokuz Eylül Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Eken M., (1995–1996) “Bilgi Edinme Hakkı”, İnsan Hakları Yıllığı, Dr. Muzaffer Sencer’e Armağan, C.17–18.
Greenwood J. , PYPER R. ve WİLSON D., (2002), New Public Administration in Britain. London: Routledge
Gül S. K., (2008), “Kamu Yönetiminde ve Güvenlik Hizmetlerinde Hesap Verebilirlik”, Polis Bilimleri Dergisi Cilt:10 (4)
Kamu Yönetimi Araştırması -Genel Rapor (KAYA), (1991), TODAİE Yayınları, Ankara.
Kesim E., (2005), Bir Etik Davranış İlkesi Olarak Hesap Verebilirlik (Hesap Verme Sorumluluğu), Siyasette ve Yönetimde Etik Sempozyumu, Sakarya Üniversitesi, Adapazarı.
Kuntbay İ., (1978) “İdarenin İşlemleri Karşısında Bireyin Korunması Hakkında Karar-Avrupa Bakanlar Komitesi”, Amme İdaresi Dergisi, Aralık, C.11, S. 4.
Maliye Bakanlığı, Avrupa Dış İlişkiler Daire Başkanlığı, (2003), İyi Yönetişimin Temel Unsurları, Ayrıntı Basımevi.
Nohutçu A., (2003) Tekno-Ekonomik Paradigma Dönüşümünden Yeni Demokratik Yönetim Mekanizmalarına: Bilgi ve İletişim Teknolojilerinin Devlet ve Kamu Yönetimine Etkileri, II. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildiriler, Kocaeli Üniversitesi, İZMİT, Mayıs.
OECD, (2001), “Engaging Citizens in Policy-making: Information, Consultation and Public Participation”, OECD Public Management Policy Brief, Temmuz . http://www.oecd.org/dataoecd/24/34/2384040.pdf. (05.11.2009).
OECD, (2005),Policy Brief, Public Sector Modernisation: Open Government, February.
Okçu M., “Avrupa Yönetsel Alanına Doğru Türk Kamu Yönetimi: Çok Düzlemli Yönetişim” http://www.tepav.org.tr/tur/admin/dosyabul/upload/MuratOkcucokduzlemliyonetisim_26_10_05. pdf, (02.10.2009).
Özay İ. (1996), Günışığında Yönetim, Alfa Yayınları, İstanbul.
Özer M. A., ”Yönetişim Üzerine Notlar” Sayıştay Dergisi, Sayı, 63, http://www.tkgm. gov.tr/turkce/dosyalar/diger%5Cicerikdetaydh329.pdf, (06,11,2009
Palabıyık H., (2004), “Yönetimden Yönetişime Geçiş ve Ötesi Üzerine Açıklamalar”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 37, Sayı 1, Mart.
Polat N., (2003) “Saydamlık, Hesap Verme Sorumlulugu ve Denetimin Etkinligi”, Sayıstay Dergisi, Sayı 49, Nisan-Haziran.
Public Sector Management, Governance and Sustainable Human Development, Discussion Paper, 1995http://magnet.undp.org/Docs/!UN98–21.PDF/!PSMGSHD/!sec1.pdf. (02.11.2009).
Resmi Gazete. 25269 sayılı ve 24.10.2003 tarihli.
Soylu H., (2003) “Etkinlik ve İyi Yönetişim”, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı, Nisan.
UNDP (2004), “Right to Information Practical Guidance Note”, www.undp. org/oslocentre/docs04/Right%20to%20Information.pdf (06.11.2009).
United Nations Development Programme, (1997), Reconceptualising Governance. Discussion Paper 2, New York: Management Development and Governance Division.
United Nations Development Programme, Glossary of Key Terms, Governance for Sustainable Human Development, http://magnet.undp.org/policy /glossary.htm. (04.11.2009).
Yaşamış F. D., (2004), “Anayasa ve İnsan Hakları Bağlamında Bilgi Edinme Hakkı”, Bilgi Edinme Hakkı Paneli (5 Mayıs 2004), Türkiye Barolar Birliği Yayınları 62, Ankara.
Yaşamış F. D., (1997), “Kamu Yönetimi Kuramında ve Uygulamasında Yeni Gelişmeler, Administration’dan Management’e”, Türk İdare Dergisi, S. 417.
Yıldırım R., (1998), İdare Hukuku Açısından Bilgi Edinme Hak ve Özgürlüğü, T.C. Başbakanlık İdari Usul Kanunu Hazırlığı Uluslararası Sempozyumu, 17–18 Ocak 1998, Başbakanlık Yayınları, Ankara.
http://www.belgenet.com/yasa/k4982-2.html,(07.11.2099).
http://www.tbmm.gov.tr/bilgiedinme/bed_genelrapor_2007.pdf (09.11.2009)