Osmanlı Devleti’nin çöküşünü hızlandıran hadiselerin başında mali olayların geldiği ifade edilmektedir. Özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren bütçe açığını kapatmak için dış borç yoluna gidilmiştir. Kırım Savaşı’nın ardından yaşanan iktisadî gelişmelerin ışığında Büyük Britanya ve Fransa’dan dış borç alınmaya başlanmıştır. 19. yüzyıl öncesinde yaşanan bütçe açıklarının kapatılması için daha çok iç borçlanma tercih edilmekte idi. Ancak bütçe açıklarının artması ve devlet gelirlerinin de azalması neticesinde iç borçlanma bu açıkları kapatmak için yetersiz kalmaya başlamıştır. 1854 yılından itibaren başlayan dış borçlanma süreci, 1881 yılına gelindiğinde içinden çıkılmaz bir hal almıştır. Yaklaşık 27 yıllık bir süreç içinde devletin önemli gelir kalemleri yabancıların eline geçmiştir. Düyun-ı Umumiye İdaresi’nin kurulmasından itibaren belirli gelir kaynakları tamamen yabancı devletler tarafından kontrol edilmeye başlanmıştır. Bu arada ihtiyaç duyulan malî kaynaklar ise yine dış borçlanma sayesinde temin edilmeye çalışılmıştır. Osmanlı Devleti askerî ve siyasî alanda olmasa bile, 1881 yılından itibaren malî alanda tasfiye edilmeye başlandığını söylemek kuvvetle muhtemeldir.

It is stated that financial issues were one of the most important factors that caused the collapse of the Ottoman Empire. It was applied to foreign debt to compensate the budget deficit, particularly in the second half of the 19th century. In the light of the economic developments after the Crimean War, solid cash was borrowed from from the Kingdom of Great Britain and France as an external debt. Before the 19th century, budget deficits was compensated from mostly internal debt. However, increase in the budget deficits and decrease in government’s revenues could not respond to budget deficits. External debt process started from 1854 has become inextricable by the year 1881. Important revenue of the state has passed into the hands of foreigners within a period of approximately 27 years. Beginning from the establishment of Düyun-u umumiye administration, specific revenue sources began to be completely controlled by foreign governments. Meanwhile, financial resources that are needed were tried to be supplied through external borrowing. It is likely to say that Ottoman Empire was liquidated in the financial field since 1881 even if not in the military and political field.