ÖZGÜN SERAMİK UYGULAMALARDA DOĞU KARADENİZ AHŞAP MİMARİSİNİN KONSTRÜKSİYON ÖZELLİKLERİNİN BİREYSEL YORUMLARI

Araştırma kapsamında mimari geleneğini yaşadığımız yüzyıla kadar korumuş ve kullanılan malzemenin sunduğu tüm olanakları en ustaca çözümlerin sergilendiği bir miras olarak Doğu Karadeniz Bölgesi ahşap mimarisinin konstrüksiyon özellikleri üzerinde durulmuş ve bu mimari malzemenin yapısal çözümlemelerinin bireysel seramik uygulamalar aracılığı ile yorumlanmasına çalışılmıştır. Bu çalışmada incelenen ahşap mimari unsurların biçimsel olarak ortaya koyduğu strüktüel çözümlemeler iki ve üç boyutlu özgün seramik çalışmalarda uygulanmıştır. Seramik çalışmaların renklendirilmesi aşamasında, Doğu Karadeniz Bölgesi ahşap modüler mimari unsurlarının mevcut doğal doku ve renk geçişlerinin kullanımının yanı sıra görsel etkiyi artırmak amacı ile zaman zaman zıt ve parlak renklerde kullanılmıştır. Bu araştırma ile Doğu Karadeniz ahşap mimarisi kapsamında zaman içinde kaybolmakta olan geleneksel ve kültürel değerlerimiz için uygulaması tamamlanan özgün seramik çalışmalar aracılığı ile bireyselden toplumsala genişleyen bir farkındalık yaratabilmek amaçlanmıştır

In the scope of the study; construction characteristics of wooden architecture of the Eastern Black Sea region, which has protected its architectural tradition until present century and in which the most skilful solutions have been presented by the advantage of materials used, was focused as an heritage; and structured analyses of this architectural material were interpreted through individual ceramic applications. The structural analyses, which were stylistically revealed by wooden architectural elements reviewed in this study, were applied on two or three dimensional unique ceramic works. In the stage of colouring ceramic works, current natural tissue and colour transitions of the wooden modular architectural elements of Eastern Black Sea Region were used as well as contrast and bright colours from time to time in order to increase visual effect. This study aimes at creating an awareness extending from individual to social through unique ceramic works, of which applications are defined within our cultural and traditional values, which are to disappear in the course of time

PDF

___

BALIKÇI, G. ( 1997). "Rize-Pazar-Akbucak Köyü Halk Mimarisine Fonksiyo- nel Bir Yaklaşım", V. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Kongresi, Ankara: Maddi Kültür Yayınları.

BATUR, A. ve Öymen, Ş. G. (2005). Doğu Karadeniz'de Kırsal Mimari, İstan- bul: Mas Matbaacılık.

BEKTAŞ, C. (1997). "Halk Yapı Sanatı", Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi, Cilt.2, İstanbul.

BÜYÜKÇOLAK, İ. ve Kırıkçı, R. (1993). Bizim Evlerimiz, İstanbul: Kâtibim Yayınları.

GÜNAY, R. (1999). Türk Ev Geleneği ve Safranbolu Evleri, İstanbul: Yapı Endüstri Merkezi Yayınları.

GÜNDÜZ, G. (1979). Geleneksel Mimaride Strüktür, İstanbul: Yapı Yayınları No:33.

GÜZER, A. (2002). Konut Üzerine Denemeler, Ankara: Mimarlar Derneği Yayınları, Yayın No: 7.

KÜÇÜKERMAN, Ö. (1988). Kendi Mekânının Arayışı İçinde Türk Evi, İstanbul: Apa Ofset Basımevi.

KÜÇÜKERMAN, Ö. ve Güner, Ş. (1995). Anadolu Mirasında Türk Evleri, İs- tanbul: Aksoy Matbaacılık.

NAHYA, O. (1983). "Urfa-Harran Bölgesinde Geleneksel Halk Mimarisinde Taş-Tuğla-Kerpiç Evler Üzerine Bir İnceleme", II. Milletlerarası Türk Folklor Kongresi Bildirileri, Ankara :Maddi Kültür Yayınları.

ÖZGÜNER, O. (1970). Köyde Mimari; Doğu Karadeniz, Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Yayınları, No:13.

SÖZEN, M. ve Eruzun, C. (1992) Anadolu'da Ev ve İnsan, İstanbul: Creative Yayıncılık.

SÖZEN, M., Eruzun, C., Alioğlu, F., Alper, B., Alper, M., Sakaoğlu, N. (2001). Türklerde Ev Kültürü, İstanbul :Doğan Ofset.

SÜMERKAN, R. (1989). Doğu Karadeniz Geleneksel Yapı Sanatında İlginç Çözümler, Trabzon: Trabzon 88-89 Kültür Sanat Yıllığı.

TUNA, C. (2008). Orta Karadeniz Bölgesi Sahil Kesiminde Geleneksel Mimari, İstanbul: Arkeoloji ve Sanat Yayınları.