NÜKTEDAN ŞAİR HAMÂMÎZÂDE İHSAN VE DİVANINDAKİ MİZAHİ MANZUMELERİ

ISSN: 2536-5126
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2004
Yayıncı: Osman Karatay

19. asrın sonu ile 20. asrın ilk yarısında yaşamış olan Hamâmîzâde İhsan (1885-1948), klasik Osmanlı şiiri üslubuyla şiirler kaleme alan edebiyatımızın divan sahibi son şairlerindendir. Gerek dev- rinde gerekse ölümünden sonra kendisi hakkında kaleme alınan yazılarda, yaşadığı devrin sayılı nüktedanları arasında yer aldığı belirtilmiştir. Hakkında yapılan değerlendirmelerde Hamâmîzâde, zeki, zarif ve mizaha yatkın şahsiyetiyle övülmüştür. Bu makalede, Hamâmîzâde İhsan’ın divanında kaleme aldığı şiirlerin arasında müstakil olarak “Mizahi Manzumeler” başlığı altında topladığı şiir- ler, şairin mizah anlayışını ortaya koymak adına değerlendirile- cektir.

Anahtar Kelimeler:

Hamâmîzâde İhsan, Divan, Mizah, Nükte, Nütedânlık.

PDF

___

AYDIN Bilgen (2002). “Mizah Yaratma Eyleminde Nasrettin Hoca”, Millî Folklor, Vol. 7, pp. 25-30.
BAL Mehmet Âkif (2007). Trabzonlu Ünlü Simalar ve Trabzon’un Ünlü Ailele- ri, İstanbul: Çatı Yayınları.
ÇİFTÇİ Hasan (1998). “Klâsik İslâm Edebiyatında Hiciv ve Mizah” Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 10: 139-162.
DURMUŞ İsmail (2005). “Mizah”, Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, XXX: 205-206.
GEZGİN Hakkı Sühâ (1940). “Edebî Portreler”, Yeni Mecmua, 57: 6.
GÜVEN, Hikmet Feridun (2007). “Klasik Türk Edebiyatında Hiciv ve Mizah”, Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayın- ları, 2: 578-587.
HAMÂMÎZÂDE İHSAN (1949). Lâf Olsun Diye, İstanbul.
İNAL İ. M. Kemal (1988). Son Asır Türk Şâirleri, (II Cilt.) İstanbul: Dergâh Yayınları.
İSEN Mustafa; Rıdvan CANIM (1989). Hamamizâde İhsan: Hayatı Eserleri ve Divanı, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.