Kırım’da Tatarlara ait tarihî eserlerin çoğu siyasi hadiseler ve ba- kımsızlık yüzünden yok olmuştur. Uzun mücadeleler sonunda va- tanlarına dönebilen Kırım Tatarları geriye kalan eserlere sahip çıkmakta ve ihya etmeye çalışmaktadırlar. Kırım Tatarlarının geçmişiyle bugünü arasında sıkı bir alâka vardır. Onlar bunu her- hangi bir milletten daha fazla hissetmekte, günlük hayatlarında daima tarihle yüz yüze gelmekte, milli hafızalarının korunmasında tarih bilmenin gerekli olduğu gerçeğiyle karşılaşmaktadırlar. Ta- tarların kültürel miraslarını ihya çabaları, 1944’teki toplu sürgün hadisesi yüzünden yaralanan kültürel ve milli kimliklerini yeniden inşa etme mücadelesinin bir parçasıdır. Tatarların kültürel ve ta- rihî şahsiyetlerini yâd eden anıtlar dikmeleri, Sovyetlerin despotik yıllarında unutturulan ve yok sayılan milli hafızayı yeniden can- landırma girişimlerinin en canlı numuneleridir. Bu araştırmanın amacı, Akmescit, Bahçesaray, Gözleve, Kefe ve Kırım’ın güney sa- hillerindeki Kırım Tatar tarihî eserlerinin ayağa kaldırılmasının Kırım Tatarları için ne kadar önemli olduğunu ve bunun ne ölçüde başarıldığını değerlendirmektir.