Evliya Çelebi’nin Seyahatname adlı kitabı, birçok araştırmacı tarafından 17. yüzyılın kültürel yapısını ve tarihî olaylarını yansıtan bir eser olduğu için önemli görülmüştür. Bu makalede, Seyahatname edebî bir eser olarak ele alınıp, onun kurgusal özellikleri ön plana çıkarılacaktır. Bu çerçevede, kurmaca kavramı doğrultusunda, Evliya Çelebi’nin Seyahatname’de kullandığı üslup özellikleri bu eserden seçilen bir bölüm merkezinde tartışmaya açılacaktır. Böylelikle, Evliya Çelebi’nin anlatım gücünü açığa çıkaran unsurların neler olduğunun belirlenmesi için uğraş verecek ve Seyahatname’nin gerçek ve kurmaca gibi niteliklerin nasıl iç içe geçtiği bir metin olduğunu ortaya koymaya çalışacağım.

Evliya Çelebi’s Seyahatname has been regarded by many authors as an important work because it offers much information cultural structure and historical events of the 17th Century. In this article, however, Seyahatname will be evaluated as a literary work and its fictitious characteristics will be stressed. In this frame, style characteristics used in Seyahatname will be discussed through the concept of fiction in the light of a chapter chosen form the work. Thus, I will try to determine the elements demonstrating Evliya Çelebi’s power of expression and I will also try to show how the reality and fiction mixed in Seyahatname.