Orta Kulak Patolojilerinin ve Bunlara Bağlı İşitme Kayıplarının Geçici Uyarılmış ve Distorsiyon Ürünü Otoakustik Emisyon Değerleri Üzerine Etkisi

Amaç: İletim tipi işitme kaybına neden olan orta kulak patolojilerinin, geçici uyarılmış (TEOAE) ve distorsiyon ürünü (DPOAE) otoakustik emisyon cevapları üzerine etkisini araştırmak ve bu olgulardan medikal tedavi ve/veya cerrahi tedavi alanların, tedavi öncesi ve sonrası TEOAE ve DPOAE cevaplarını karşılaştırmak ve ayrıca klinik odyometrik testlerle OAE testleri arasındaki korelasyonu araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Orta kulak problemine bağlı işitme kaybı olan 62 olgunun 107 kulağı çalışmaya alındı. Olguların 31’inde (61 kulak) efüzyonlu otitis media (EOM), 18’inde (22 kulak) kronik otitis media (KOM), yedisinde (10 kulak) adeziv otitis media, dokuzunda (14 kulak) otoskleroz mevcuttu. İki olgunun, tek kulağında KOM varken, diğer kulağında adeziv otitis media vardı. Hastalara saf ses ve konuşma odyometrisi, impedans odyometrisi, TEOAE ve DPOAE testleri uygulandı. Medikal ve cerrahi tedavi uygulanan olgulara yapılan testler tekrarlandı. Bulgular: Olguların ilk gelişlerinde yapılan ortalama saf ses ortalaması (SSO) ile TEOAE değerleri arasında korelasyon olduğu görüldü (r=- 0,469, p= 0.00). Ortalama SSO ile 1500 Hz, 2000 Hz, 3000 Hz, 4000 Hz, 6000 Hz’lerde ölçülen DPOAE değerleri arasında, ters yönde anlamlı bir korelasyon olduğu gözlendi (r=-0.356, p= 0.000; r=-0.305, p= 0.001; r=-0.427, p=0.000; r=-0.238, p=0.000). Ortalama SSO ile 1000 Hz arasında korelasyon saptanmadı (p= 0.064). Farklı frekanslarda ölçülen DPOAE değerleri arasında, 1000 Hz’in diğer frekanslar ile korelasyon göstermediği tespit edildi. Bin Hz’de ölçülen r ve p değerleri 1500 Hz için 0,041 ve 0,675; 2000 Hz için -0,008 ve 0,933; 3000 Hz için 0,186 ve 0,056; 4000 Hz için 0,051 ve 0,601; 6000 Hz için 0,003 ve 0,979 olarak bulundu. EOM’lı kulaklarda, medikal ve cerrahi tedavi öncesi kulakların % 7’sinde tam TEOAE cevabı alınırken, medikal ve cerrahi tedavi sonrası bu oranın % 41’e yükseldiği görüldü. Bu olgularda, tedavi sonrası DPOAE cevaplarının ve amplitüdlerinin arttığı görüldü.Sonuç: DPOAE testi, yüksek frekanslarda daha güvenilir sonuçlar vermekte olup, düşük frekanslarda özellikle 1000 Hz’de alınan cevapların klinik değerlendirmede çok fazla öneminin olmadığı tespit edildi. Orta kulak patolojilerinin ve orta kulakta basınç azalmasının OAE cevabını azalttığını ve uygun bir tedavi ile iyileşmeye paralel olarak OAE cevabının arttığı tespit edildi.

Anahtar Kelimeler:

Orta kulak patolojileri, efüzyonlu otitis media, kronik otitis media, otoskleroz

The Investigate of Middle Ear Disorders and Hearing Loss Due to Them on Transient Evoked Otoacoustic Emissions and Distortion Product Otoacoustic Emissions.

Objective: To investigate the effects of middle ear pathologies on transient evoked (TEOAE) and distortion product otoacoustic emissions (DPOAE), to compare pre- and posttreatment TEOAE and DPOAE responses in medically or surgically treated cases, and to reveal correlations among the results of conventional audiologic and otoacoustic emission tests. Materials and methods: One hundred and seven ears of 62 patients with hearing loss due to middle ear pathologies were included to this study. Otitis media with effusion was diagnosed in 31 patients (61 ears), chronic otitis media in 18 patients (22 ears), adhesive otitis media in seven patients (10 ears) and otosclerosis in nine patients (14 ears). In two cases, chronic otitis media in one ear and adhesive otitis media in the other ear was observed. Pure tone and speech audiometric tests, impedence audiometric test, TEOAE and DPOAE tests were carried out. Patients having otitis media with effusion were followed by using medical treatment. Ventilation tubes were inserted to 12 patients who had not responded to medical treatment. In those patients, audiometric and otoacoustic emission tests were repeated.Results: A poor correlation was observed between the pure tone averages and the TEOAE values obtained on the fırst examination (r= 0.469, p= 0.00). A poor negative correlation was observed between the pure tone averages and the DPOAE values that were measured in 1500 Hz, 2000 Hz, 3000 Hz, 4000 Hz, 6000 Hz. r and p values were -0.356 and 0.000 for 1500 Hz; -0.305 and 0.001 for 2000 Hz; -0.427 and 0.000 for 3000 Hz; -0.238 and 0.014 for 4000 Hz; -0.470 and 0.000 for 6000 Hz. We din’t find any correlation between the pure tone avereges and the DPOAE values at 1000 Hz (r= -0.180, p=0.064). There was no correlation in the DPOAE values between the 1000 Hz and the other frequencies. It was observed that other frequencies were correlated poorly with each other (1500 Hz, 2000 Hz, 3000 Hz, 4000 Hz, 6000 Hz). Before medical or surgical treatment, 7 % of patients having otitis media with effussion had complete TEOAE response. After medical or surgical treatment, the proportion of complete response was increased to % 41. In these cases, DPOAE responses and amplitudes were increased after treatment. Conclusion: Although DPOAE gives more reliable results in high frequencies, it is of little benefit in the clinical evaluation in the low frequencies especially at 1000 Hz. Abnormal pressures and pathologies in the middle ear decreased OAE responses and the responses were increased after appropriate treatment.

Keywords:

Middle ear pathologies otitis media with effusion, chronic otitis media, otosclerosis, otoacoustic emissions,

PDF

___

1. Erdem T. Otoakustik emisyonların klinikte kullanım alanları (Çeşitli tiplerde işitme kaybı gösteren veya işitme taraması yapılan 166 olgunun 287 kulağı üzerinde yapılan çalışma). Uzmanlık Tezi. İzmir, 1998.
2. Koike KJ, Wetmore SJ. Interactive effects of the middle ear pathology and the associated heariııg loss on transient-evoked otoacoustic emission measures. Otolaryngol Head Neck Surg. 1999;121:238-244.
3. Özturan O, Lew H, Jerger J. Otoakustik emisyonlar ve klinik uygulamaları. KBB İhtisas Dergisi. 1994;2:194-205.
4. Anand Vinod K, McAuley JR, Dickman JD, Malphurs O. Effect of tympanic perforations on the detection of distortion-product otoacoustic emissions. ENT. 2000;79:610-618.
5. Herzog M, Shehata-Dieler WE, Dieler R. Transient evoked and distortion product otoacoustic emissions following successful stapes surgery. Eur Arch Otorhinolaryngol. 2001;258:61-66.
6. Ueda H, Nakata S, Hoshino M. Effects of effusion in the middle ear and perforation of the tympanic membrane on otoacoustic emissions in guinea pigs. Hear Res. 1998;122:41-46.
7. Daya H, Hinton AE, Radomskiej P, Huchzermeyer P. Otoacoustic emissions: assesment of hearing after tympanostomy tube insertion. Clin Otolaryngol. 1996;21:492-494.
8. Zhang M, Abbas PJ. Effects of middle ear pressure on otoacoustic emission measures. J Acoust Soc Am. 1997;102:1032-1037. 9. Akyıldız AN. Kulak Hastalıkları ve Mikrocerrahisi. Cilt I, Bilimsel Tıp Yayınevi, Ankara; 1998.
10. Trine MT, Hirsch JE, Margolis RH. The effect of middle ear pressure on transient evoked otoacoustic emissions. Ear Hear. 1993;14:401-407.
11. Zhao F, Wada H, Koike T, Stephens D. The influence of middle ear disorders on otoacoustic emissions. Clin Otolaryngol. 2000;25:3-8.
12. Chang KW, Vohr BR, Norton SJ, Lekas MD. External and middle ear status related to evoked otoacoustic emission in neonates. Arch Otolaryngol Head Neck Surg. 1993;119:276-282.
13. Yeo SW, Park SN, Park YS, Suh BD. Effect of middle-ear effusion on otoacoustic emissions. J Laryngol Otol. 2002;116:794-799.
14. Koivuen P, Uhari M, Laitakari K, Alho OP, Luotonen J. Otoacoustic emissions and tympanometry in children with otitis media. Ear Hear. 2000;21:212-217.
15. Topolsca MM, Hassman E, Baczek M. The effects of chronic otitis media with effusion on the measurement of distortion products of otoacoustic emissions: presurgical and postsurgical examination. Clin Otolarygol. 2000;25:315-320.
16. Cullington HE, Kumar BU, Flood IM. Feasibility of otoacoustic emission as a hearing screen following grommet insertion. Brit J Audiol. 1998;32:57-62.
17. Richardson HC, Elliott C, Hill J. The feasibility of recording transieııtly evoked otoacoustic emissions immediately following grommet insertion. Clin Otolaryngol. 1996;21:445-448.