Türkiye’de YÖK Öncesi ve Sonrası Yabancı Dil Eğitimi

Batı dünyasında yabancı dil eğitiminin araştırmalara ve teorilere dayandırılarak “bilimsel” yöntemlerle verilmesi 20. Yüzyılın başlarına rastlamaktadır. İkinci Dünya Savaşı esnasında ve sonrasında yabancı dil öğretiminde radikal değişiklikler olmuştur. Bu değişiklikleri 70’li 80’li yıllardan başlayarak günümüze kadar başka değişiklikler takip etmiştir. Türkiye’de yabancı dil öğretiminde kabul edilen teorilerin, uygulamaların ve favori araştırma alanlarının yıllar içinde dünyadaki gelişmelere paralel olarak değiştiğini görüyoruz. Yabancı Dil Eğitimi, YÖK’ün 1981’de kurulmasıyla üniversitelerde akademik kariyer yapılabilen bilim alanları arasına girdi. Daha önce İngilizce öğretmeni yetiştirme işi esas olarak Milli Eğitim Bakanlığına bağlı olan Eğitim Enstitülerine bırakılmıştı. Eğitim Enstitülerinden bilimsel araştırma yapmaları beklenmezdi. Akademik kariyer yapılamazdı ve akademik unvanlar yoktu. Eğitim Enstitülerinde görev yapan öğretim elemanlarının hepsi “öğretmen” unvanını taşıyordu, aralarında kıdem dışında derecelendirme yapılmıyordu. Bu öğretmenlerden araştırmalara dayalı yayın yapmaları beklenmiyordu. Yüksek Lisans veya Doktora yapmaları da şart değildi. 1981 Üniversite Reformundan sonra Eğitim Enstitüleri Milli Eğitim Bakanlığından ayrıldı ve köklü değişiklikler yapılarak YÖK’e bağlı Eğitim Fakülteleri haline getirildi. Bu bildiri 1960’larda ve 70’lerde zirvede olan Eğitim Enstitüleri İngilizce öğretmeni yetiştirme modelinden günümüze kadar, yabancı dil eğitimi yaklaşımlarındaki majör gelişmeleri ele almaktadır. Bu bağlamda dil öğretiminde ve öğretmen eğitiminde ve yapılan araştırmalarda çeşitli dönemlerde öne çıkan konular, dersler ve araştırma konularına da yer verilerek bağımsız bir alan olarak İngiliz Dili Eğitiminin sınırları tartışılmaktadır.

Foreign Language Education in Turkey Before and After YÖK (Council of Higher Education)

It was at the beginning of the 20th century that teaching foreign languages through scientific methods based on research and theories started in the West. There occurred radical changes in teaching foreign languages during and after the World War II. Some other changes followed them beginning from 70s and 80s up to now. We can see that the theories, practices and popular research fields in the realm of foreign language teaching in Turkey have changed over time in line with the developments in the world. Foreign Language Education became one of the fields of science to pursue an academic career at university when YÖK was established in 1981. Before that, it was the responsibility of institutes of education, a branch of MoNE (Ministry of National Education), to train the teachers of English. These institutes were not expected to conduct scientific research. It was not possible to make academic career and there were no academic titles. All the teaching staff working at the institutes had the ‘teacher’ title and there was no ranking except seniority. These teachers were not expected to produce any publication based on scientific research. They did not have to complete Master’s or Ph.D. degrees. Following the University Reform in 1981, the institutes of education were no longer part of the MoNE and they were transformed into Faculties of Education under YÖK as a result of radical changes. This presentation covers major developments in approaches to teaching foreign languages, beginning with the model adopted in the institutes of education which were popular in 1960s and 70s. In this context, the boundaries of English Language Teaching as a separate field will be discussed including subjects, courses and research topics that have become outstanding at different times in language teaching, teacher training and research conducted.

___

  • Alptekin, C. (2011). Research on Foreign Language Teaching and Learning in Turkey (2005-2009). Language Teaching A Country in Focus , 328-353. CUP.
  • Altuna, N. (2006). Gazi Eğitim Enstitüsü. G.Ü. İletişim Fakültesi Basımevi, Ankara. Balcı, S. (2006). Osmanlı Devleti’nde Tercümanlık ve Bab-ı Ali Tercüme Odası. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı.
  • Balcı, S. (2008). Osmanlı Devleti’nde Modernleşme Girişimlerine Bir Örnek: Lisan Mektebi, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 27(44), 77-98.
  • Bear, J. M. (1985). Historical Factors Influencing Attiudes toward Foreign Language Learning in Turkey. Journal of Human Sciences. Middle East Technical University. Ankara.
  • British Council- TEPAV Proje Ekibi. (2013). Türkiye’deki Devlet Okullarında İngilizce Dilinin Öğretimine İlişkin Ulusal İhtiyaç Analiz. British Council, Ankara.
  • British Council- TEPAV Proje Ekibi. (2015). The State of English in Higher Education in Turkey. British Council, Ankara.
  • Demircan, Ö. (1988). Dünden Bugüne Türkiye’de Yabancı Dil. Remzi Kitabevi, İstanbul.
  • Doran, R. E. (1969). A Review of English Language Teaching in Turkey (A Report Prepared for U.S.A.I.D. Education Division Ankara, Turkey) http://pdf.usaid.gov/pdf_docs/PNABE803.pdf
  • Ergin, O. (1977). Türkiye Maarif Tarihi. Eser Matbaası, İstanbul. Gatenby, E. V., (1947). English Language Studies in Turkey. ELT Journal, 2(1), 8-15.
  • Gelişli, Y. (2006). Öğretmen Yetiştirmede Ankara Yüksek Öğretmen Okulu. M:E:B: Yayınları, İstanbul.
  • Howatt, A.P.R & Smith, R. (2014). The History of Teaching English as a Foreign Language, from a British and European Perspective. Language and History, 57(1), 75–95.
  • Howatt, A.P.R., (1984). A History of English Language Teaching. OUP.
  • Kırkgöz, Y. (2009). Globalisation and English Language Policy in Turkey. Educational Policy, 23(5), Corvin Press
  • Sebüktekin, H. (1981). Yüksek Öğretim Kurumlarımızda Yabancı Dil İzlenceleri. Boğaziçi Üniversitesi Yayınları, İstanbul
  • Unat, F. R. (1964). Türkiye Eğitim Sisteminin Gelişmesine Tarihi Bir Bakış. Milli Eğitim Basımevi, Ankara.
  • Wise, S. et al. (1965). Spoken English for Turks. Robert College, İstanbul.
  • http://www.mebpersonel.com