Smith’in “iki bileşenli görünüş kuramı”na göre, görünüş bir eylem, olay ya da durumun içkin zamansal yapısı ve konuşucu tarafından nasıl sunulduğu hakkında bilgi aktarır. Hâl türü görünüşü ve bakışaçısı görünüşü olmak üzere iki tipi vardır. Hâl türü görünüşü eylemin zamansal iç yapısı, başlama ve bitiş noktaları, süresi, anlık olarak gerçekleşip gerçekleşmemesi, varsa gerçekleşme evreleri gibi bilgiler içerir. Bakışaçısı görünüşü ise eylemin “bitmiş” veya “sürüyor olma” ekseninde konuşucunun tanık olduğu kısmının aktarılmasını sağlar. Eylemin hâl ve bakışaçısı türü gerek birbirleri ile gerekse zaman belirteçleri ile etkileşimde bulunurlar. Smith’in “iki bileşenli görünüş kuramı” temel alınarak yapılan bu deneysel çalışmada, ilkokul çağı çocuklarında görünüşsel edim gelişiminin ne tür görünümler sergilediğini betimlemek amacıyla ilkokul birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıflardan oluşan 220 kişilik araştırma grubuna bir test uygulaması yapılmıştır. Katılımcılardan, anadillerine (Türkçe) ait sezgisel bilgilerini kullanarak, formlarda verilmiş olan tümcelerin “anlamsal kuruluş” olarak DOĞRU veya YANLIŞ olduğuna karar vermeleri istenmiştir. Formlarda, hâl ve bakışaçısı görünüş türlerini içeren 59 tümceye yer verilmiştir. Tümceler, eylem-zaman belirteci uyumu sergileyen (örn.“Canan bazen hasta bazen değil) ve sergilemeyen (örn. “Erol bazen satranç biliyor”) örnekler içermektedir. Sonuçlar, katılımcıların DOĞRU/YANLIŞ karalarındaki isabetliliğin sınıf kademesindeki yükselişe koşut olarak arttığını, yani görünüşsel edimin gelişim sergilediğini göstermiştir.  Katılımcıların durumsal ve edimsel hâl türü-zaman belirteci uyumunu değerlendirmede diğer hâl türlerine göre daha fazla zorlandığı görülmüştür.

According to Smith’s “two-component theory of aspect”, aspect whether it is situation or viewpoint type, convey information about temporal qualities of an event or state such as beginning, duration and end. While situation type focuses on the inner temporal structure of an event or state, viewpoint type refers to the presentation of an event from the speaker’s perspective. Aspectual meaning interacts with the temporal adverbials. In this research, a judgement test was applied to 220 primary school students including first, second, third and fourth graders. Subjects were supposed to make true/false judgements on the appropriate use of temporal adverbials with verbs having various aspectual features using their intuitional knowledge of native language (Turkish). Fifty-nine sentences were used. While aspectual meaning was compatible with temporal adverbials in some sentences (for example “Canan bazen hasta bazen değil”), it was not in some others (for example “Erol bazen satranç biliyor”). The results showed that percentage of right judgement rises with the age, which means an improvement in aspectual performance. Stative and activity situation type verbs and their agreement with time adverbs were found to be more difficult for the subjects than the other types.