Bu sınıf araştırması İngilizcenin yabancı dil olarak öğretildiği sınıflarda düzeltici dönüt uygulamalarını araştırmaktadır. Çalışmanın odak noktasını bu dönütlerin türleri, dağılımı ve hataların neden görmezden gelindiği oluşturmaktadır. Her biri 27 öğrenciden oluşan dört konuşma sınıfın toplam 12 ders saati video ile kayıt edilmiş ve bu sınıfların öğretmenleri ile çağrışım tekniğine dayalı görüşmeler yapılmıştır. Sonuçlar direkt düzeltme ve açıklayıcı düzeltmenin en çok kullanılan dönüt şekli olduğunu ve tecrübeli ve tecrübesiz öğretmenlerin dönüt uygulamalarının değişiklik gösterdiğini ortaya koymuştur. Buna ek olarak, öğretmenlerin öğrencilerin yaptığı sözlü hataları bazen görmezden geldiğini ve bunun temel sebeplerinin dilbilimsel bilgi eksikliği, aktiviteyi bölmeme isteği, aynı hatayı düzeltmenin verdiği tükenmişlik ve öğrenciyi olumsuz etkilememe olduğu belirlenmiştir.

This classroom research study investigates corrective feedback implications in a sample of Turkish EFL classrooms. The types of corrective feedback, their distribution and the reasons of error ignorance were the foci. Four speaking classes in the English preparatory program of a Turkish state university were video-recorded for 12 hours in total and their teachers were interviewed through stimulated recalls. The video-recorded data were transcribed verbatim and the feedback types were identified based on the taxonomy of Lyster and Ranta (1997) and the interviews were analyzed through content analysis. The results demonstrated that recasts and explicit correction were the most widely used corrective feedback types, and experienced and novice teachers‟ preferences on corrective feedback type differed in recasts and clarification requests. It was also indicated that teachers sometimes ignored oral errors due to several reasons such as the lack of knowledge about the target item, unwillingness to intervene in the task or activity, tiredness of correcting the same error or paying attention not to affect students negatively