Kinolon Dirençli Escherichia coli İzolatlarında Diğer Antibiyotiklere Direnç Oranlarının Araştırılması

Özet İnsanların normal bağırsak florasında bulunan Escherichia coli birçok doku ve organda enfeksiyona sebep olan fırsatçı bir patojendir. E. coli daha çok toplum kökenli üriner sistem enfeksiyonlarından sorumlu olmakla birlikte, altta yatan ağır hastalığı olan hastalarda hastane enfeksiyonu etkeni de olabilmektedir. Son yıllarda kinolon grubu antibiyotiklerin yaygın olarak kullanılmasıyla bu antibiyotiklere karşı da direnç oranlarını giderek arttırmaktadır. Bu çalışmanın amacı, kinolon dirençli E.coli klinik izolatlarının diğer antibiyotik gruplarına direnç oranını araştırmaktır. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarına Haziran 2016 ile Temmuz 2017 tarihleri arasında 82’si polikliniklerden, 38’i servislerden ve 33’ü de yoğun bakım ünitelerinden gelen örnekler olmak üzere toplam 153 kinolon dirençli E. coli suşu çalışmaya alındı. Suşların identifikasyonları, konvansiyonel yöntemler kullanılarak doğrulandı. Antibiyotik duyarlılık testleri CLSI(2010) kriterlerine göre Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile yapılarak değerlendirildi. 18-20 saatlik taze kültür pasajlarından elde edilen bakteri kolonileri 0,5 Mac Farland eşeline göre hazırlanarak, 150 mm’lik Müller Hinton agar plaklarına steril eküvyonla yayıldı. Antibiyotik diskleri, plaklara en fazla 12 disk ve diskler arasında en az 24 mm olacak şekilde yerleştirilerek 35-37 °C etüvde 18- 24 saat arasında inkübe edildi. Sonuçlar; CLSI standartlarına göre ölçülerek duyarlı, orta duyarlı ve dirençli olarak rapor edilmiştir. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarında çeşitli klinik örneklerden izole edilen toplam 153 kinolon dirençli E. coli izolatının antibiyotik direnç yüzdeleri; siprofloksasin ve norfloksasin %100, levofloksasin ve ofloksasin %97,4, amikasin %3,3, gentamisin %37,2, seftazidim %58,2, seftriakson %62,7, imipenem ve meropenem %1,3, amoksisilin/klavulanikasit %41,2, sulbaktam/ampisilin %62,1, piperasilin/tazobaktam %17,6, kolistin ve tigesiklin %2,6 olarak bulundu.

Anahtar Kelimeler:

Escherichia coli, kinolon direnci, Antibiyotik duyarlılığı

Quinolone Resistant Escherichia coli Isolates Investigation of Resistance Rates to Other Antibiotics

AbstractEscherichia coli, found in the normal intestinal flora of humans, is an opportunistic pathogen that causes infection in many tissues and organs. Although E. coli is mainly responsible for community-acquired urinary tract infections, it may also be a causative agent of nosocomial infections in patients with underlying severe disease. The widespread use of quinolone antibiotics in recent years has increased the resistance rates to these antibiotics. The aim of this study was to investigate the resistance rate of quinolone resistant E.coli clinical isolates to other antibiotic groups. A total of 153 quinolone resistant E. coli strains isolated from various clinical specimens in the Microbiology Laboratory of Recep Tayyip Erdoğan University Training and Research Hospital were included in the study. The identification of strains was confirmed by conventional methods. Antibiotic susceptibility tests were evaluated by the Kirby-Bauer disc diffusion method according to CLSI (2010) criteria. Bacterial colonies obtained from 18-20 hours of fresh culture passages were dried on a commercially obtained 4 mm thick Müller Hinton agar surface and the bacterial suspension prepared according to 0.5 MacFarland scales was spread to the plate surface with sterile swab. The discs were placed at least 24 mm apart at a maximum of 12 discs in 150 mm diameter plates and incubated at 35-37 ° C for 18-24 hours. After the incubation of the antibiograms, zone diameters were measured according to CLSI (2010) standards and reported as susceptible, moderately sensitive and resistant. Between June 2016 and July 2017, antibiotic resistance percentages of 153 quinolone resistant E. coli isolates were obtained from 82 outpatient clinics, 38 outpatient clinics, and 33 from intensive care units. The antibiotic resistance rates were as follows; norfloxacine 100%, levofloxacin and ofloxacine 97.4%, amikacine 3.3%, gentamicin 37.2%, ceftazidime 58.2%, ceftriaxone 62.7%, imipeneme and meropeneme 1.3%, amoxicillin/clavulanic acid 41.2%, sulbactam/ampicillin 62.1%, piperacillin/tazobactam 17.6%, colistin and tigecycline were found as 2.61%.

Keywords:

Escherichia coli, quinolone resistance, antibiotic susceptibility,

PDF

___

1. Deveci Ö, Yula, E, Toka Özer T, Tekin A. Üriner sistem enfeksiyonlarından elde edilen Escherichia coli suşlarına fosfomisin trometamolün ve bazı antibiyotiklerin invitro etkinliği. Dicle Tıp Dergisi, 2011; 38(3): 298-300. doi: 10.5798/diclemedj.0921.2011.03.0035
2. Kayser FK, Bienz KA, Eckert J, Zinkernagel RF. Enterobacteriaceae. Medizinische Microbiologie, 1998; 9 th edition: 274-280.
3. Nazik H, Öngen B. Türkiyede Plazmid Aracılı Kinolon Direnci. Ankem Dergisi, 2010; 24(1): 46-54.
4. Martinez-Martinez L, Pascual A, Jacoby GA. Quinolone resistance from a transferable plasmid, Lancet, 1998; 351(9105): 797-799.
5. Martinez-Martinez L, Eliecer Cano M, Manuel Rodriguez-Martinez J, et al. Plasmidmediated quinolone resistance. Expert Rev Anti Infect Ther, 2008; 6(5): 685-711.
6. Robicsek A, Strahilevitz J, Jacoby GA et al. Fluoroquinolone-modifying enzyme: a new adaptation of a common aminoglycoside acetyltransferase. Nat Med, 2006; 12(1): 83-88.
7. İnan D. Genel kavramlar. Üriner Sistem Enfeksiyonlarının Tedavisi. Bilimsel Tıp yayınları, 1. baskı, Arman D, Leblebicioğlu, H. (Ç. Ed.), 2003; 9-14.
8. Chambers S. Cystitis and urethrai syndromes. İn: Cohan C, Povvderly G(eds). Infectious Diseases, 2004; 2nd ed. ElseverLmt, 737-744.
9. Kayser FK, Bienz KA, Eckert J, Zinkernagel RF. Genel bakteriyoloji. Tıbbi Mikrobiyoloji, Nobel yayınları, 2002a; 9 .baskı, 138-220.
10. Guo L, Wang Z, Zhang P, et.al. İnternational Journal of Infectious Diseases, 2016; 50: 38-43.
11. Adefisoye MA, I Okoh A. Identification and antimicrobial resistance prevalence of pathogenic Escherichia coli strains from treated wastewater effluents in Eastern Cape, South Africa. Microbiology Open, 2016; 5( 1): 143-51.
12. Yatera K, Noguchi S, Yamasaki K, et al. The Tohoku Journal of Experimental Medicine, 2017; 242(1): 9-17.
13. Petrov M, Hadjieva N, Kantardjiev T, et al. Surveillance of antimicrobial resistance in Bulgaria a synopsisform. Eurosurveillance, 2005; 10(6): 548.
14. Rifatoğlu MM, Yıldırım A, Başok EK, ve ark. Son dört yıl içerisinde idrar kültürlerinden izole edilen bakterilere karşı gelişen antibiyotik direncindeki değişim. Türk Üroloji Dergisi, 2009; 35(3): 201-209.
15. Sağlam H, Öğütlü A, Demiray V, Karabay O. Üriner sistem enfeksiyonlarında toplum kökenli Escherichia coli nin yeri ve gelişen antibiyotik direnci. Nobel Medicus, 2012; 8(1): 67-71. doi: 10.12991/201216406.
16. Vahaboğlu H. Antibiyotiklerde direnç sorunu. Türkiye Klinikleri Farmakoloji Özel Dergisi., 2004; 2(2): 92-96.
17. İstanbullu Tosun A, Demirci M, Yılmaz M, ve ark. İdrar Yolu Enfeksiyonlarından İzole edilen Escherichia coli ve Klebsiella Pneumoniae Suşlarının Antimikrobiyal Direnç Oranları. Ankem Dergisi, 2016; 30(1): 1-6.
18. Chander A, Shresta CD. Prevalence of extendedspectrum beta lactamase producing Escherichia coli and Klebsiella pneumonia urinary isolates in a tertiary care hospital in Kathmandu. BMC ResearchNotes, 2013; 6: 487.
19. Cambrea SC. Antibiotic susceptibility of Escherichia coli strains isolated in a pediatric population from South Eastern Romania. Journal of Pediatric Infectious Diseases, 2014; 9: 157-162.
20. Denk A, Tartar A. İdrar kültürlerinden izole edilen toplum kökenli Escherichia coli suşlarında antibiyotik direnci. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Tıp Dergisi, 2015; 29(2): 51-55.
21. Hazırolan G, Kanyılmaz D, Mumcuoğlu İ ve ark. Nazokomiyal enfeksiyon etkeni gram negatif bakterilerin çeşitli antibiyotiklere karşı dırenç durumu: Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Sürveyans Verisi (2011-2015). Ankem Dergisi, 2016; 30(1): 24-30.
22. Aydemir Ö, Demiray T, Köroğlu M, Aydemir Y, Karabay O, Altındiş M. Yoğun bakım ünitelerinde yatan hastaların endotrekeal aspirat örneklerinden izole edilen bakterilerin tanımlanması ve antibiyotik duyarlılıkları. Online Türk Sağlık Bilimleri Dergisi, 2016; 1(4): 1-8.
23. Sağlam D, Durmaz S, Kılıç H ve ark. Kan kültürlerinden izole edilen Escherichia coli suşlarında genişlemiş spektrumlu β- laktamaz sıklığı ve antibiyotik direnç paternleri. Ankem Dergisi, 2011; 25(4): 250-255.
24. Yurtsever SG, Kurultay N, Çeken N ve ark. Yara yeri örneklerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik duyarlılıklarının değerlendirilmesi. Ankem Dergisi, 2009; 23(1): 34-38.
25. Günal E, Erdem H. .Kinolonlar. İç Hastalıkları Dergisi, 2014; 21: 69-85.
26. Hooper DC. Mechanisms of antibiotic resistance of older and newer quinolones. Clinical Infectious Diseases, 2001; 31(2): 24-28.
27. Şahin K, Tekerekoğlu MS, Durmaz B, Sönmez E, Köroğlu M. Üriner sistem enfeksiyonlarının tedavisinde kullanılan antibiyotiklere karşı in vitro direnç durumu. Turkish Journal of Infection, 1998; 12(3): 375-379.
28. Yılmaz E. Kinolonlar. Türkiye Klinikleri Journal of Infectious Disseases Special Topics, 2017; 10(1): 99-105.
29. Cunha MA, Assunçao GLM, Medeiros LM, Freitas MR. Antibiotic resistance patterns of urinary tract infections in a Brazilian capital. Revista do Instituto de Medicina Tropical de Sao Paulo, 2016; 58: 2.
30. Huang Y, Ogutu JO, Gu J, et al. Comperativeanalysis of quinolone resistance in clinical isolates of Klebsiella pneumoniae and Escherichia coli from Chinese Children and adults. Hindawi Publishing Corporation Biomed Research İnternational, 2015; 6. doi: 10.1155/2015/168292
31. Bean DC, Krahe D, Wareham DW. Antimicrobial resistance in community and nasocomial Escherichia coli urinary tract isolates. Annals of Clinical Microbiology and Antimicrobials, 2008; 18: 7-13.
32. Marchisio M, Porto A, Joris R, et al. Susceptibility to β-lactams and quinolones of Enterobacteriaceae isolated from urinary tract infections in outpatients. Brazilian Journal of Microbiology, 2015; 46(4): 1155-1159.
33. Temiz H, Akkoç H, Gül K. Labotatuvarımızda idrar kültürlerinden izole edilen gram negatif bakterilerde antibiyotiklere direnç. Dicle Tıp Dergisi, 2008; 35(4): 234-239.
34. Şahin İ, Şencan İ, Kaya D, Gülcan A, Öksüz Ş. Hastane enfeksiyonu etkeni üropatojen Escherichia coli izolatlarının çeşitli antibiyotiklere direnç durumu. Ankem Dergisi, 2004; 18(4): 193-195.
35. Uzun A, Gülen D, Tanrıverdi Y, Kaya AD. Fosfomisin ve bazı antimikrobiyal ajanların üriner Escherichia coli izolatlarına in vitro etkinliğinin değerlendirilmesi. Klimik Dergisi, 2012; 25(2): 77-80.
36. Uyanık MH, Hancı H, Yazgı H, Karameşe M. Kan kültürlerinden soyutlanan Escherichia coli ve Klebsiella pneumoniae suşlarında GSBL sıklığı ve ertapenem dahil çeşitli antibiyotiklere in-vitro duyarlılıkları. Ankem Dergisi, 2010; 24(2): 86-91.
37. Aktepe OC, Tunç N, Çiftçi ŞH, Çetinkaya Z, Altındiş M. Escherichia coli Suşlarında Plazmide Bağlı Kinolon Direncinin Araştırılması. Mikrobiyoloji Bülteni, 2012; 46(1): 9-16.