BAZ İSTASYONUNUN FAALİYETİNDEN KAYNAKLANAN HUKUKÎ SORUMLULUK HAKKINDA BİR YARGITAY HUKUK GENEL KURULU KARAR İNCELEMESİ

Yargıtay 4. Hukuk Dairesince, 2003 yılından 2011 yılına kadar baz istasyonlarının kaldırılması taleplerine ilişkin aynı doğrultuda kararlar verilmiştir. Buna karşılık, 2011 yılından itibaren ise Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin görüş değiştirerek farklı kararlar verdiği görülmektedir. Bununla birlikte, Yargıtay 4. Hukuk Dairesi ile Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun da baz istasyonlarını konu alan davalarda aynı görüşte olmadıkları görülmektedir. Bu sebeple çalışmamızda, 30.05.2012 tarihli ve 4-147/327 sayılı Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararı incelenmek suretiyle, fikir ayrılıklarına ve tartışmalara yol açan baz istasyonlarının kaldırılması konulu davalara açıklık kazandırılmak istenmiştir. Bu doğ- rultuda, baz istasyonlarının faaliyetinin maddî-manevî tazminat davaları ve eski halin iadesi (müdâhalenin meni) davasına konu olup olamayacağı ile baz istasyonunun maliki ile işleteninin hangi hukukî sorumluluk sebepleri doğrultusunda sorumlu tutulabilecekleri değerlendirilmiştir.

Decisions related to the demands about the removal of the base station have been given in the same direction by The Forth Civil Panel of the Supreme Court of Appeals from 2003 up to 2011. However, it is seen that, by changing the opinion, The Forth Civil Panel of The Supreme Court of Appeals have given different decisions since 2011. In addition, it is also seen that, The Forth Civil Panel of The Supreme Court of Appeals and The General Board of The Supreme Court of Appeals arent holding the same opinion about the cases of the base stations. Therefore, in our study, by being examined the decision of The General Board of The Supreme Court of Appeals the date of which was 30.05.2012 and which was numbered as 4-147/327, the cases about the removal of the base stations that cause disagreements and debates have been expected to be clarified. In this respect, whether the activity of base stations will be the subject of the material-moral compensation cases and a possessory action or not and which legal liability reasons the owner and the operator of the base station will be responsible for, have been evaluated.

PDF

___

Abik, Yıldız; Taşınmaz Malikinin Olumlu Müdâhaleler Nedeniyle Komşulara Karşı Sorumluluğu, EÜHFD. 2010, C. 14, S. 34, s. 145- 186.

Akkayan-Yıldırım, Ayça; 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Dü- zenlemeleri Çerçevesinde Kusursuz Sorumluluğun Özel Bir Türü Olarak Tehlike Sorumluluğu, İÜHFM. 2012, C. LXX, S. 1, s. 203-220.

Altınay, Selim; Maddî Zararın Tespitinde Denkleştirme, Adalet Dergisi, Mayıs 2010, S. 37, s. 165-181.

Badur, Emel; Çevreyi Kirletenin Hukukî Sorumluluğu, Çevre Hukuku Sempozyumu, Ankara 2006, s. 105-116 (Çevre).

Badur, Emel; Gayrimenkul Malikinin Sorumluluğu, Türkiye Barolar Birliği Dergisi 2001/3, s. 835-879 (Gayrimenkul).

Büyüksağış, Erdem; Tehlike Esasına Dayanan Genel Sorumluluk Kuralı Üzerine Eleştirel Değerlendirmeler, DEÜHFD. 2006, C. 8, S. 1, s. 1-19.

Çakırca, Seda İrem; Çevreyi Kirletenin Hukukî Sorumluluğu, İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, No.47, Ekim 2012, s. 59-94.

Çelik, Ahmet; 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununda yeni bir dü- zenleme işletme tehlikeleri ve tehlike sorumluluğu, http://www.tazminathukuku.com/arastirma-yazilari/6098-sayili-turk-borclar-kanununda-yeni-bir-duzenleme-isletme-tehlikeleri-ve-tehlike-sorumlulugu. htm (Erişim Tarihi 20 Nisan 2013).

Dinç, Mutlu; 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu, 5. Bası, Ankara 2012.

Eren, Fikret; Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 16. Bası, Ankara 2014 (Borçlar).

Eren, Fikret; Mülkiyet Hukuku, 3. Bası, Ankara 2014 (Mülkiyet). Ertaş, Şeref; Çevre Hukuku ve Hayvan Hakları Hukuku, 2. Bası, İzmir 2012.

Gürseler, Güneş; Çevre Zararının Manevî Giderimi ve Bir Yargı- tay Kararı, Legal Hukuk Dergisi, Ağustos 2003, s. 1943-1949.

Kayakuzgun, Özge; Baz İstasyonları ve İnsan Hakları, Hukuk Gündemi Dergisi, 2009, S.10, s. 37-54.

Kılıçoğlu, Ahmet M.; Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 17. Bası, Ankara 2013.

Korkusuz, M. Refik/Korkusuz, M. Halit; Baz İstasyonlarının Yaydığı Elektromanyetik Zararlardan Doğan Hukuksal Sorumluluk, YYÜHFD. 2013, C. 1, S. 1, s. 105-126.

Oğuzman, M. Kemal/Öz, M. Turgut; Borçlar Hukuku Genel Hü- kümler, C. 2, 10. Bası, İstanbul 2013.

Özgüner F./Mollaoğlu H.; Manyetik Alanın Organizma Üzerindeki Biyolojik Etkileri, Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2006, 13(1), s. 38-41.

Parlar, Ali/Hatipoğlu, Muzaffer; Cezai ve Hukuki Sorumluluk Boyutlarıyla Çevre Hukuku, Ankara 2010.

Petek, Hasan; Taşınmaz Malikinin Hukuka Uygun Taşkınlıklardan Sorumluluğu, Ankara 2005.

Seyhan N.; Elektromanyetik Kirlilik ve Etkileri, Korunma Yöntemleri, WHO Uluslararası Elektromanyetik Alan Projesi, Ulusal ve Uluslararası Politikalar Güvenlik Dergisi Ekim 2000, 1(4), s. 9-16.

Sirmen, Lale; Taşınmaz Mülkiyetinin Kullanılmasında Çevre Etkileri Yaratan Müdâhalelerden Dolayı Malikin Sorumluluğu, AÜHFD. 1988, C. 40, S. 1-4, s. 281-306.

Tandoğan, Haluk; Türk Mesuliyet Hukuku (Akit Dışı ve Akdi Mesuliyet), 1961 Yılı 1. Basıdan Tıpkı Bası, İstanbul 2010.

Taşkın, Ş. Cankat; Baz İstasyonlarında Hukukî Süreç, Bursa Barosu Dergisi, Ekim-Kasım-Aralık 2009, S. 87, s. 9- 20.

Tiftik, Mustafa; Tehlike Sorumluluklarının Genel Kural İle Düzenlenmesi Sorunu, 2. Bası, Ankara 2005.

Ulusan, İlhan; Medenî Hukukta Fedakârlığın Denkleştirilmesi İlkesi ve Uygulama Alanı, 2.Tıpkı Bası, İstanbul 2012.

Ulusoy, Ali D.; Çevre Kirlenmesinin Oluşmasından Sonraki Aşamada Medenî Hukuk, Ceza Hukuku ve İdare Hukuku Çözümlerine Genel Bir Bakış, AÜHFD. 1993, C. 43, S. 1-4, s. 125-142.

Yılmaz Turgut, Nükhet; Çevre Politikası ve Hukuku, 2. Bası, Ankara 2012.

Yücel, Özge; Türk Borçlar Kanununa Göre Genel Tehlike Sorumluluğu, Ankara 2014.