Edward Said oryantalizmi “hepsi birbirine dayalı birçok şey” olarak anlamakta ve genel kabul gören anlamlarını “en kolay kabul gören akademik manası”ndan başlayarak sıralamaktaydı: “Antropolog, sosyolog, tarihçi yahut dil bilimci olsun, özel yahut genel bir açıdan Şark'ı öğreten, yazıya döken yahut araştıran kimse oryantalisttir ve yaptığı şey oryantalizmdir. (…) Oryantalizm'in daha geniş bir manası vardır: Oryantalizm ‘Doğu' ile ‘Batı' arasında ontolojik ve epistemolojik ayırıma dayalı bir düşünüş biçimidir. (…) Şimdi oryantalizmin üçüncü anlamına geliyorum: (…) Oryantalizm Şark ile uğraşan toplu müessesedir; yani Şark hakkında hükümlerde bulunur, Şark hakkındaki kanaatleri onayından geçirir, Şark'ı tasvir eder, tedris eder, iskân eder, yönetir; kısacası ‘Doğu'ya hâkim olmak, onu yeniden kurmak ve onun amiri olmak için' Batı'nın bulduğu bir yoldur.”

In this paper, the new form of orientalism, which could only establish its existence as an academically institution at the beginning of XIX. Century even though it has an old history as existence of The West and the East, after the Second War in the West will be explicated. Our study consists of two main parts: In the first part, we made an effort to present a short evaluation of the XX. Century's political history as we believe that it is necessary for comprehending the new form of orientalism studies and also for reason of close relationship of orientalism with Western countries' colonialism activities. Whereas in the second part, we tried to bring up the orientalist studies' development progress in the world of West on the basis of France, the US and the Soviet Union. We tried to restrict our evaluation with the period of 1945-1980. Moreover in this part we thought fit to give more emphasize to the progress of orientalist studies in the US which emerged from the Second War as a super power of the modern world.