Dayanışma Ağları Üzerinden Eskişehir'de Siyaset ve Göçmenlik Algısı

Türk ve Müslüman unsurların Anadolu'ya kitlesel göçleri, Osmanlı Devleti'nin toprak kaybetmesiyle başlayıp, Cumhuriyet'ten sonra da devam etmiştir. Bir Orta Anadolukenti olan Eskişehir, bu göçmenlerin yoğun olarak iskan edildiği yerlerden biridir. Şehrin demografik yapısı büyük ölçüde Balkan, Tatar ve Kafkas göçmenlerinin yerleştirilmesiyle şekillenmiştir. Bu makalede, Eskişehir'deki göçmenlik algısı, genel ve yerel seçimlerde göçmenliğin belirleyici bir unsur olup olmadığı, siyasi partilerin ve göçmen dayanışma ağlarının siyasi temsil bağlamında birbirlerini nasıl değerlendirdikleri ele alınmaktadır. Makalede yer alan veriler, 2013 yılı Nisan ayı içerisinde, yarı yapılandırılmış soru formları kullanılarak gerçekleştirilen 10 derinlemesine görüşme yoluyla elde edilmiştir. Göçmen dayanışma ağlarına dahil olmak önemli bir sosyal sermaye olarak kabul edilirken, göçmenlik de siyasette yükselmek için önemli bir katalizör özelliği göstermektedir.

Perception of Politics and Migration in Eskişehir with regard to Migrant Solidarity Networks

Turkish and Muslim groups' immigration to Anatolia started after the Ottoman State had begun to lose territories and continued after the foundation of Turkish Republic. Eskişehir, a central Anatolian city, is one of the locations where vast groups of these immigrants reside. The demographic structure of the city was established by the settlement of Balkan, Tatar and Caucasian immigrants in the area. This article is concerned with perception of immigration in Eskişehir, whether or not being largely composed of immigrants plays a determining role in general and local elections, and how political parties and migrant solidarity networks evaluate each other “in the context of political representation.” The views used in the article were achieved by means of 10 indepth interviews with semi-structured forms made in April 2013. While belonging to migration solidarity networks is counted as a social capital, migration's itself also behaves as if a catalyzer in climbing the political career ladders.

___

  • Adıgüzel, Y. (2012). Esenler’de yaşamak, memlekette ölmek: Göç ve kente uyum sürecinde hemşehrilik, Göç, kentleşme ve aidiyet ekseninde Esenler’i anlamak içinde (s. 185-221), Murat Şentürk (Ed.), İstanbul, Esenler Şehir Düşünce Merkezi.
  • Adıgüzel, Y. (2011). Yeni vatanda dini ve ideolojik yapılanma: Almanya’daki Türk kuruluşları, İstanbul, Şehir.
  • Akbaş, E. (2012) Göçmenler arasındaki dayanışmacı ağların dönüşümü: Göçmen sivil toplum örgütlerinin yeni misyonu, Küreselleşme çağında göç: Kavramlar, tartışmalar içinde (s. 335-351), S. G. Ihlamur-Öner ve N. A. Ş. Öner (Der.), İstanbul, İletişim.
  • Bayındır, A. (2011, Aralık). Kırım muhacereti, Eski Yeni, Eskişehir Valiliği Aylık Şehir Kültürü Dergisi, 34, 16-20.
  • Canarslanlar, E. (2011, Aralık). Kırım Türklerinin Eskişehir’de kurdukları köy ve mahalleler, Eski Yeni, Eskişehir Valiliği Aylık Şehir Kültürü Dergisi, 34, 22-26.
  • Ciğerci, N. (2012). Bursa-Kırcaali hattı: 1989’da gelen Bulgaristan göçmenleri örneği, S. G. Ihlamur-Öner ve N. A. Ş. Öner (Der.), Küreselleşme çağında göç: Kavramlar, tartışmalar içinde (s. 107-134), İstanbul, İletişim.
  • Karasu, C. (2011). Kırım’ın Rus idaresine geçmesinden sonraki gelişmeler ve Kırım göçleri, Eski Yeni, Eskişehir Valiliği Aylık Şehir Kültürü Dergisi, 34, 13-15.
  • Kurtoğlu, A. (2005). Mekansal bir olgu olarak hemşehrilik ve bir hemşehrilik mekanı olarak dernekler, European Journal of Turkish Studies, Hometown Organisations in Turkey, www.ejts.revues.org.
  • Kurtoğlu, A. (2004). Hemşehrilik ve şehirde siyaset: Keçiören örneği, İstanbul, İletişim.
  • Özgür, N. (2012). Modern Türkiye’nin zorunlu göçmenleri: Muhacirler, iskanlılar, mübadiller, İslamlar, soydaşlar, “G” grubu, mülteciler, “tekne mültecileri”, Küreselleşme çağında göç: Kavramlar, tartışmalar içinde, s. 199- 216, S. G. Ihlamur-Öner ve N. A. Ş. Öner (Der.), İstanbul, İletişim.
  • Taşçı, C. N. (2009). Yılmaz Büyükerşen: Zamanı durduran saat, İstanbul, Doğan.
  • Tekeli, İ. (2011). Göç ve ötesi, 2. Bs., İstanbul, Tarih Vakfı Yurt.
  • Toumarkine, A. (2001). Kafkas ve Balkan göçmen dernekleri, Sivil toplum ve milliyetçilik içinde (s. 425-450), İstanbul, İletişim.
  • TÜİK (2012). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) Verileri.
  • TÜİK (2008-2012) Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) Verileri / Göç İstatistikleri.