İDARİ İŞLEMİN UNSURLARININ İŞLEVİ

İdari işlemler yetki, şekil, sebep, konu ve amaç unsurlarından meydana gelir ve iptal davasında idariişlemlerin hukuka uygunluğu bu unsurlar bakımından denetlenir. Fakat gerek menşei Fransız hukukugerekse Türk hukukunda bu unsurları tanımlayan kanun hükmü, bir pozitif hukuk metnibulunmamaktadır. Bu unsurların tanımı içtihat ve doktrin ışığında yapılmaktadır. Unsurların idari işlemteorisindeki anlamı, varlık nedeni ve işlevi üzerinden de açıklanmalıdır. İdari işlemin unsurları iptaldavası ekseninde doğması nedeniyle öncelikle bu kapsamda açıklanabilir. Buna göre unsurlar, hukukdevletinin gereğini gerçekleştirmek amacıyla hukukilik ilkesine hizmet eder ve idarenin keyfiliğini önler.İptal davasında idari yargıç hukukilik denetimi konusundaki görev ve yetkisini, unsurlar adı ile yaptığıhukuki sınıflandırmadan yararlanarak yerine getirmektedir. Diğer yandan bu unsurlar özel hukuktagörülmeyen şartlardır ve idari işlemin kimliğinin birer parçasıdır

FUNCTION OF THE ELEMENTS OF ADMINISTRATIVE ACT

Administrative actes consist of competence, form, motive, subject and purpose elements. The compliance of the administrative actes with the law is controlled by considering these elements. However, both the French law of origin of these elements and Turkish law do not have a legal texte defining these elements. The definition of these elements is made in the light of case law and doctrine. The meaning of these elements, their causes of existence and their functions in administrative acte theory should also be explained. The elements of the administrative process is born on the axis of the annulment case, so can be explained primarily it in this context. Accordingly, the elements prevent the arbitrariness of the administration and serve the principle of legalitiy in order to fulfill the requirement of the rule of law. In the annulment case, the administrative judge who is in charge and authorized to control the legality, performs this by making use of the legal classification under the name of the elements. On the other hand, these elements are conditions not seen in private law and are part of the identity of the administrative acte.

PDF

___

Akyılmaz, B., (2000), İdari Usul İlkeleri Işığında İdari İşlemin Yapılış Usulü, Ankara, Yetkin Yayınları.
Akyılmaz, B., Sezginer M. Ve Kaya, C., (2018), Türk İdare Hukuku, Ankara, Savaş Yayınevi.
Auby, J.-M. Ve Drago, R., (1992), Traité des recours en matière administrative, Paris, Litec.
Auby, J.-M.ve Drago, R., (1975), Traité de contentieux administratif, C. II, 2. B., Paris, LGDJ.
Bénoit, F.-P., (1968), Le droit administratif français, Paris, Dalloz.
Bergel, J.-L., (2012), Théorie générale du droit, Paris, Dalloz.
Bergel, J.-L., (2016), Méthodologie juridique, Paris, PUF, 2016.
Bioy, X., (2015), Quelles lectures théoriques de la qualification, Nicod, M., (edt.), Les affaires de la qualification juridique, Paris, LGDJ, ss. 11-28.
Bonnard, R., (1935), Précis de droit administratif: Partie générale, Paris, Sirey.
Bourjol, M., (1973), Droit administratif: Le contrôle de l’action admnistrative, C. II, Paris, Masson et Cie
Burdeau, F., (1995), Histoire du droit administratif (de la Révolution au début des années 1970), Paris, PUF.
Calogeropoulos, A., (1983), Le contrôle de la légalité externe des actes administratifs unilatéraux, Paris, LGDJ.
Chapus, R., (2001), Droit administratif général, C. I, Paris, Montchrestien.
Chifflot N., Chrétien, P. Ve Tourbe M., (2016), Droit administratif, Paris, Sirey.
Corneloup, V., (2000), La notion de compétence des autorités administratives en droit français: Contribution à une théorie générale des aptitudes à agir, Paris, ANRT.
De Laubadère, A. ve Gaudemet, Y., (2001) Traité de droit administratif, C. I, Paris, LGDJ.
Debbasch, C. ve Ricci J.-C., (1999), Contentieux administratif, Dalloz.
Debbasch, C. Ve Ricci, J.-C., (1999), Contentieux administratif, Paris, Dalloz.
Dufau, V., (2000), Les sujétions exorbitantes du droit commun en droit administratif, Paris, L’Harmattan.
Dupuis, G., Guédon, M.-J. ve Chrétien, P., (2009), Paris, Sirey.
Duran, L., (1982), İdare Hukuku Ders Notları, İstanbul, İstanbul Üniversitesi Yayınları, Fakülteler Matbaası.
Eisenmann, C., Cours de droit administratif, C. I, Paris, LGDJ.
Eren, F., (2017), Borçlar Hukuku: Genel Hükümler, Ankara, Yetkin Yayınları.
Erkut, C., (1988), “İdare Hukukunda Yokluk Teorisi”, İHİD, İstanbul, Yıl 9, S.1-3, ss. 69-91.
Erkut, C. (1990), İptal Davasının Konusunu Oluşturma Bakımından İdari İşlemin Kimliği, Ankara, Danıştay Matbaası.
Frier, P. L. ve Petit, J., (2008), Précis de droit administratif, Paris, Montchrestien.
Frier, P. L., (2004), Vice de forme, Paris, Répertoire de contentieux administratif, Dalloz.
Giritli, İ., Bilgen, P., Akgüner, T. Ve Berk, K., (2013), İdare Hukuku, İstanbul, Der Yayınları.
Gözler, K. (2019), İdare Hukuku, C. I, Bursa, Ekin Kitabevi.
Gözübüyük Ş. Ve Tan, T. (2017), İdare Hukuku: İdari Yargılama Hukuku, C. II, Ankara, Turhan Kitabevi.
Gözübüyük, Ş., 2015), Türkiye’nin Yönetim Yapısı, Ankara, Turhan Kitabevi.
Gros, M., (2014), Droit administratif: L’angle jurisprudentiel, Paris, L’Harmattan..
Guyard, C., (1930), Etude sur les caractères de nullités des actes juridiques pour vice de forme, Paris.
Günday, M., (2017), İdare Hukuku, Ankara, İmaj Yayınevi.
https://www.danistay.gov.tr/dergiler.html (Danıştay Dergisi). (02.07.2020, WEB).
Imbert, L. (1952), L’évolution du recours pour excès de pouvoir: 1872-1900; Paris, Dalloz.
Işıklar, C., (2011), “İdare Hukukunda Yokluk ve Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Uygulaması”, İÜHFM, C. LXIX, S. l -2, 2011, ss. 805-880.
Jèze, G., (1968), “Essai de théorie générale de la compétence pour l’accomlissement des actes juridique en droit français”, Paris, RDP, ss. 58 vd.
Kalabalık, H., (2011), İdare hukukunun Temel Kavram ve Kurumları, Konya, Sayram Yayınları.
Kaya, C. (2011), İdarenin Takdir Yetkisi ve Yargısal Denetimi, İstanbul, On İki Levha Yayıncılık.
Kocayusufpaşaoğlu, N., Hatemi, H., Serozan, R. ve Arpacı, A., (2017), Borçlar Hukukuna Giriş: Hukuki İşlem, Sözleşme, C. I, İstanbul, Filiz Kitabevi.
Lampué, P., (1954), “Le développement historique du recours pour excès de pouvoir depuis ses origines jusqu’au début du XXe siècle, Revue internationale des sciences administratives, S. 1, Y. 20, ss. 359-392;
Landon, P., (1962), Histoire abrégée du recours pour excès de pouvoir des origines à 1954, Paris, LGDJ.
Lebreton, G., (1986), “L’origine des cas d’ouverture du recours pour excès de pouvoir d’après des remontrances des parlements au XVIIIe siècle”, Revue du droit public, S. 1, ss. 1599-1634.
Lebreton, G., (2009), Droit administratif général, 5. B., Paris, Dalloz.
Lombardi, M. ve Dumont, G., (2009), Droit administratif, Paris, Dalloz.
Melleray, F., (2007), Recours pour excès de pouvoir (Moyens d’annulation), Paris, Répertoire contentieux administratif, Dalloz.
Milhat, C. (2007), L’acte administratif: Entre processus et procédures, Montreuil, Editions du Papyrus.
Morand-Deviller, J. (2009), Droit administratif, Paris, Montchrestien.
Moreau, J., (1989), Droit administratif, Paris, PUF.
Odent, R., (2007), Contentieux administratif, C. II, Paris, Dalloz.
Oğuzman, K., Barlas, N., (2010), Medeni Hukuk, İstanbul Vedat Kitapçılık.
Kılıçoğlu A.M., (2017), Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara, Turhan Kitabevi.
Oğuzman, K., Öz, T. (2017), Borçlar Hukuku Genel Hükümler, C. I, İstanbul, Vedat Kitapçılık.
Onar, S. S., (1966), İdare Hukukunun Umumi Esasları, C. I, İstanbul, İsmail Akgün Matbaası.
Özay, İ. H., (2017), Gün Işığında Yönetim: XXI nci Yüzyılın İlk Çeyreğinin “Jön Türk”lerine, İstanbul, Filiz Kitabevi.
Özyörük, M., (1972-1973), İdare Hukuku Dersleri, http://kitaplar.ankara.edu.tr/dosyalar/pdf/793.pdf adresinden erişildi. Erişim tarihi: 02.07.2020.
Peiser, G., (2004), Contentieux administratif, 13. B., Paris, Dalloz.
Ricci, J.-C., (2009), Droit administratif général, Paris, Hachette.
Ricci, J.-C., (2009), Droit administratif général, Paris, Hachette.
Rivero, J., (2011), Droit administratif, Paris, Dalloz.
Rolland, L., (1938), Précis de droit administratif, Paris, Dalloz.
Sarıca, R., (1949), İdarî Kaza: İdari Davalar, C.I, İstanbul, İstanbul Üniversitesi Yayınları.
Thery, “Conclusion sur CE 14 novembre 1975, Syndicate national de l'enseignement supérieur (FEN)”, Recueil Lebon, (1975), s. 578.
Van Lang A., Gondouin G. ve Inserguet-Brisset, V., (2008), Dictionnaire de droit administratif, Paris, Dalloz.
Vedel, G. ve Delvolvé, P., (1992), Droit administratif, C. II, Paris, PUF. Vincent, F., (1966), Le pouvoir de décision unilatérale des autorités administratives, Paris, LGDJ.
Vlachos, G., (1993), Les principes généraux du droit administatif, Paris, Ellipses.
Waline, J., (2008), Droit administratif, 22. B., Paris, Dalloz.
Weindenfeld, K., (2010), Histoire du droit administratif du XIVe siècle à nos jours, Paris, Economica.
www.kazanci.com.tr. (Kazancı İçtihat Bilgi Bankası). (02.07.2020, WEB).
Yayla, Y. (2009), İdare Hukuku, İstanbul, Beta Yayıncılık.
Yıldırım, T., (2010), İdari Yargı, İstanbul, Beta Yayınevi.