Duygusal Yemenin Yordayıcısı Olarak Yalnızlık ve Olumsuz Beden Konuşmalarının İncelenmesi

Amaç: Bu araştırmada yalnızlık ve olumsuz beden konuşmalarının duygusal yeme üzerindeki yordama gücü incelenmiştir. Ayrıca yalnızlık, duygusal yeme ve olumsuz beden konuşmalarının cinsiyet, eğitim durumu, beden kitle indeksi, psikolojik yardım alma ve vücudu değiştirme isteği değişkenleri bakımından farklılaşıp farklılaşmadığı araştırılmıştır. Yöntem: Araştırmanın örneklemini, çalışmaya katılmaya gönüllü olan 510 yetişkin oluşturmaktadır. Korelasyonel araştırma modeline göre yapılan çalışmada yalnızlığı ölçmek için UCLA Yalnızlık Ölçeği Kısa Form, duygusal yeme düzeyini belirlemek için Türkçe Duygusal Yeme Ölçeği, olumsuz beden konuşmalarını belirlemek için Olumsuz Beden Konuşmaları Ölçeği ve Demografik Bilgi Formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde çoklu doğrusal regresyon analizi, Bağımsız Gruplar T testi ve ANOVA testi kullanılmıştır. Bulgular: Yapılan analizler sonucunda yalnızlık, olumsuz beden konuşmaları ve duygusal yeme arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Yalnızlık ve olumsuz beden konuşmalarının duygusal yemenin yordayıcısı olduğu bulunmuştur. Yalnızlık puanlarının medeni durum, psikolojik destek alma, vücudunu değiştirme isteği değişkenleri bakımından; duygusal yeme ve olumsuz beden konuşmaları puanlarının cinsiyet, medeni durum, psikolojik destek alma, vücudunu değiştirme isteği ve BKİ değişkenlerine göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Özgünlük: Duygusal yeme, yalnızlık ve olumsuz beden konuşmaları bir arada inceleyen alanyazındaki nadir araştırmalardan biri olunacağından dolayı bu araştırmanın önemli olacağı düşünülmektedir. Mevcut araştırmada duygusal yeme, yalnızlık ve olumsuz beden konuşmaları değişkenleri arasındaki ilişkinin incelenmesiyle alanda çalışan profesyonellere yol göstereceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Yalnızlık, duygusal yeme, olumsuz beden konuşmaları

Examination of Loneliness and Negative Body Talk as Predictors of Emotional Eating

Purpose: In this study, the predictive power of loneliness and negative body talk on emotional eating was examined. In addition, it was investigated whether loneliness, emotional eating and negative body talk differ in terms of gender, educational status, body mass index, desire to seek psychological help and body change. Method: The sample of the study consisted of 510 adults who volunteered to participate in the study. The study was based on s a correlational model. The UCLA Loneliness Scale Short Form was used to measure loneliness, the Turkish Emotional Eating Scale to determine the level of emotional eating; the Negative Body Talk Scale and the Demographic Information Form were used to determine negative body talk. Multiple linear regression analysis, Independent Groups T test and, ANOVA test were used in the analyses of the data. Findings: As a result of the analysis, a statistically significant relationship was found between loneliness, negative body talk and emotional eating. Loneliness and negative body talk were found to be predictors of emotional eating. Significant differences in loneliness scores according to marital status, psychological support, willingness to change body variables and significant differences in emotional eating and negative body talk scores according to gender, marital status, psychological support, desire to change one's body and BMI variables were found. Originality: It is thought that this research will be important because it will be one of the rare studies in the literature that examines emotional eating, loneliness and negative body talk together. In the present study, with the examination of the relationship between the variables of emotional eating, loneliness and negative body talk, it is thought that it will guide the professionals working in the field.

Keywords:

Loneliness, emotional eating, negative body talk,

PDF

___

Akdevelioğlu, Y. ve Yörüsün, T. Ö. (2019). Üniversite öğrencilerinin yeme tutum ve davranışlarına ilişkin bazı faktörlerin incelenmesi. Gazi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4(1), 19-28.
Arnow, B., Kenardy. J., & Agras, W. S. (1995) The emotional eating scale : The development of a measure to assess coping with negative affect by eating. International Journal of Eating Disorders, 18, 79-90.
Bayköse, N. ve Yazıcı, A. (2019). Olumsuz Beden Konuşmaları Ölçeği’nin Adolesan Kız Sporcular İçin Geçerlik ve Güvenirliği. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 2(2), 102-118.
Bays, J.C. (2009). Mindful eating: a guide to rediscovering a healthy and joyful relationship with food. Shambhala Publications Vol.1.
Bilgen, S. Ş. (2018). Türkçe Duygusal Yeme Ölçeği geliştirilmesi geçerlilik ve güvenirliği çalışması. [Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi]. Üsküdar Üniversitesi.
Cacioppo, J. T. ve Hawkley, L. C. (2009). Perceived social isolation and cognition. Trends in Cognitive Science, 13, 447–454. http://dx.doi.org/10.1016/j.tics.2009. 06.005.
Chow, C. M. ve Tan, C. C. (2016). Weight status, negative body talk, and body dissatisfaction: A dyadic analysis of male friends. Journal of Health Psychology, 21(8) 1597–1606. https://doi.org/10.1177/1359105314559621
Corning, A. F. ve Gondoli, D. M. (2012). Who is most likely to fat talk? A social comparison perspective. Body Image, 9, 528–531. http://dx.doi.org/10.1016/j.bodyim.2012.05.004
Cüceloğlu, D. (2000). İnsan İnsana. İstanbul: Remzi Kitabevi .
De Jong Gierveld, J. (1998). A review of loneliness : Concept and definitions, determinants and consequences. Review in Clinical Geontology, 8, 73-80. https://doi.org/10.1017/S0959259898008090
Deveci, B., Deveci, B. ve Avcıkurt, C. (2017). Yeme davranışı: gastronomi ve mutfak sanatları öğrencileri üzerine bir çalışma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 5(3), 118-134. https://doi.org/10.21325/jotags.2017.86
Doğan, A. (2005). Ortaöğretim öğrencilerinin kural dışı davranış göstermelerinde öğrenim hayatlarını denetleyememe inancı, özsaygı ve okula aidiyet duygularının rolü. [Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi]. Mersin Üniversitesi.
Doğan, T., Çötok, N. ve Tekin, E. (2011). Reliability and validity of the Turkish Version of the UCLA Loneliness Scale (ULS-8) among university students. Procedia Social and Behavioral Sciences, 15, 2058–2062. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2011.04.053
Engeln, R., Sladek, M. R. ve Waldron, H. (2013). Body talk among college men: Content, correlates, and effects. Body Image, 10, 300-308.
Engeln-Maddox, R., Salk, R. H., & Miller, S. A. (2012). Assessing women’s negative commentary on their own bodies A psychometric investigation of the negative body talk scale. Psychology of Women Quarterly, 36(2), 162-178.
Ganley, R. M. (1989). Emotion and eating in obesity: A review of the literature. International Journal of eating disorders, 8(3), 343-361.
Garaulet M, Canteras M, Morales E ve ark. (2012) Validation of a questionnaire on emotional eating for use in cases of obesity; the Emotional Eater Questionnaire (EEQ). Nutr Hosp 27:645-51.
Grant, P. G. 2008. “Food for the soul: Social and emotional origins of comfort eating in the morbidly obese”. In Psychological responses to eating disorders and obesity: Recent and innovative work, Edited by: Buckroyd, J. and Rother, S. 121–137. West Sussex, , England: John Wiley & Sons.
Hacıabdurrahmanoğlu, M. (2019). Duygusal yeme davranışı ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Hasan Kalyoncu Üniversitesi.
Hart, E. ve Chow, C. M. (2020). “I just don’t want to be fat!”: body talk, body dissatisfaction, and eating disorder symptoms in mother–adolescent girl dyads. Eating and Weight Disorders - Studies on Anorexia, Bulimia and Obesity, 25, 1235–1242 https://doi.org/10.1007/s40519-019-00756-y
Hart, E., Chow, C. M. ve Tan, C. C. (2017). Body talk, weight status, and pathological eating behavior in romantic relationships. Appetite, 117, 135-142.
Işgın, K., Pekmez, C. T., Çetin, C., Kabasakal, A., Demirel Z. ve Besler, H. T. (2014). Adölesanlarda Duygusal Yeme, Kontrolsüz Yeme ve Bilişsel Yeme Kısıtlaması Davranışları ile Vücut Bileşimi Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi. Beslenme ve Diyet Dergisi, 42(2), 125-131.
İnalkaç, S. ve Arslantaş, H. (2018). Duygusal Yeme. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 27, 70-82. https://doi.org/10.17827/aktd.336860
Karaköse, T. ve Baykara, B. (2017). Kilo konuşmalarının psikolojik faktörler üzerindeki etkisi: Pilot çalışma. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 21(1), 26-33.
Kılınç, H. ve Sevim, S. A. (2005). Ergenlerde yalnızlık ve bilişsel çarpıtmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38(2), 67-89.
Koski, M. ve Naukkarinen, H. (2017). Severe obesity, emotions and eating habits: a case-control study. BMC Obesity, 4(2). https://doi.org/10.1186/s40608-016-0138-9
Larsen, J. K., Strien, T. V., Eisingac, R. ve Engels, R. C.M.E. (2005). Gender differences in the association between alexithymia and emotional eating in obese individuals. Journal of Psychosomatic Research, 60, 237–243. https://doi.org/10.1016/j.jpsychores.2005.07.006
Levine, M. P. (2012) Loneliness and eating disorders. The Journal of Psychology, 146(1-2), 243-257. https://doi.org/10.1080/00223980.2011.606435
Martz, D. M., Petroff, A. B., Curtin, L. ve Bazzini, D. G. (2009). Gender differences in fat talk among american adults: results from the psychology of size survey. Sex Roles, 61, 34–41. https://doi.org/10.1007/s1199-009-9587-7
Mason, T. B. (2020). Loneliness, eating, and body mass index in parent–adolescent dyads from the Family Life, Activity, Sun, Health, and Eating study. Personal Relationships, 27(2), 420-432.
Meydan, B. ve Lüleci, B. (2013). Eğitim fakültesi öğrencilerinde psikolojik yardım almaya ilişkin tutumun yordayıcısı olarak önceki psikolojik yardım alma deneyimi, algılanan sosyal destek ve yalnızlık. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 3(4), 45-56.
Nernekli, M. (2017). Üniversite öğrencilerinde psikolojik dayanıklılık, beden imajı ve emosyonel yeme arasındaki ilişki. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Gelişim Üniversitesi.
Nguyen-Rodriguez, S. T., Unger, J. B. ve Spruijt-Metz, D. (2009). Psychological determinants of emotional eating in adolescence. Eating Disorders, 17(3), 211-224. https://doi.org/10.1080/10640260902848543
Payne, L. O., Martz, D. M., Tompkins, K. B., Petroff, A. B. ve Farrow, C. V. (2011). Gender comparisons of fat talk in the united kingdom and the united states. Sex Roles, 65, 557–565. https://doi.org/10.1007/s1199-010-9881-4
Pritchard, M. E. ve Yalch, K. L. (2009). Relationships among loneliness, interpersonal dependency, and disordered eating in young adults. Personality and Individual Differences, 46, 341–346.
Reichl, C., Schneider, J. F. ve Spinath, F. M. (2013). Relation of self-talk frequency to loneliness, need to belong, and health in German adults. Personality and Individual Differences, 54(2), 241-245.
Rudiger, J. A. ve Winstead, B. A. (2013). Body talk and body-related co-rumination: Associations with body image, eating attitudes, and psychological adjustment. Body Image, 10(4), 462-471.
Salk, R. H., & Engeln-Maddox, R. (2011). “If you’re fat, then I’m humongous!” Frequency, content, and impact of fat talk among college women. Psychology of Women Quarterly, 35(1), 18-28.
Seven, H. (2013). Yetişkinlerde duygusal yeme davranışının beslenme durumuna etkisi. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Haliç Üniversitesi.
Sevinçer MG, Konuk N. Emotional eating. Journal of Mood Disorders 2013;3:171–8.
Stice, E., Spangler, D. & Agras, W. S. (2001). Exposure to Media-Portrayed Thin-Ideal Images Adversely Affects Vulnerable Girls: A Longitudinal Experiment. Journal of Social and Clinical Psychology, 20, 270-288.
Talbot, L. S., Maguen, S., Epel, E. S., Metzler, T. J. ve Neylan, T. C. (2013). Posttraumatic stress disorder ıs associated with emotional eating. Journal of Traumatic Stress, 26, 521-525.
Tanofsky, M. B., Wilfley, D.E., Spurrell, E.B., Welch, R. ve Brownell, K.D. (1997). Comparison of men and women with binge eating disorder. International Journal of Eating Disorders, 21(1), 49–54.
Tarakcıo, Z. (2020). Obezitesi olan ve olmayan ergenlerin emosyon regülasyon güçlükleri, yürütücü işlevler ve emosyonel yeme açısından karşılaştırılması. [Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi]. Pamukkale Üniversitesi.
Taş, E. ve Kabaran, S. (2020). Sezgisel yeme, duygusal yeme ve depresyon: antropometrik ölçümler üzerinde etkileri var mı? Sağlık ve Toplum, 20(3), 127-139.
Tatar, C. (2020). Obsesif kompulsif bozukluğa (okb) sahip hastalar ile psikiyatrik tanısı bulunmayan bireyler arasında duygusal yeme düzeylerinin karşılaştırılması. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Üsküdar Üniversitesi.
Wood, S. M., Schembre, S. M., He, Q., Engelmann, J. M., Ames, S. L. ve Bechara, A. (2016). Emotional eating and routine restraint scores are associated with activity in brain regions involved in urge and self-control. Physiology & behavior, 165, 405-412.
Yaşar, M. R. (2007). Yalnızlık. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(1), 237-260.
Yazgan İnanç, B., & Yerlikaya, E. E. (2010). Kişilik Kuramları.(3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınevi.
Yıldırım, B., Engin, E. ve Yıldırım, S. (2011). Alkol ve madde bağımlılarında yalnızlık ve etki eden faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(1), 25-30.