Şehircilik tarihi üzerine yapılan araştırmaların temel problemlerinden biri kent dokusunun tarihsel süreç içerisinde geçirmiş olduğu estetik dönüşümlerdir. Kente hâkim olan iktidarların ideolojik ve düşünsel araçları ile buna bağlı olarak değişen sosyal yapılar estetik dokuyu etkileyen faktörlerdendir. Bunun yanı sıra kentin bulunduğu coğrafyanın konumu, doğal zenginlikleri, yer üstü ve yer altı kaynakları o kent için bir avantaj sayılmaktadır. Şehircilik tarihi açısından can alıcı nokta da bu doğal avantajların farklı dönemlerde iktidarlar tarafından siyasi, sosyal ve kültürel politikalarla kullanılma potansiyelidir. Zira birçok kentin tarihin belirli bir döneminde yükselişe geçerek stratejik bir değer kazandığı ve sonraki süreçlerde o dönemin izlerini devam ettirdiği görülmektedir. Bir Orta Çağ İslam kenti olan İşbiliye (Sevilla) bunun örneklerinden biridir.