İnananlar için Kur’an ve Sünnet İslam dininin temel iki kaynağıdır. Bu iki kaynaktan herkesin doğru bir şekilde istifade edip ondan dinî hüküm çıkarması beklenemez. Diğer taraftan Kur’an ve Sünnet’i merkeze alarak oluşturulmuş klasik dinî metinleri de anlamak yine ilim ve donanım ister. Bu bağlamda Müslüman toplumlarda fetva isteyenler yaratanına karşı dinî ve dünyevî sorumluluklarını yerine getirme, fetva verenler de yine yaratana karşı bir ödev mahiyetinde fetva isteyenin bu ihtiyacını cevaplama duygusu içerisinde olmuştur. Hatta birçok zaman fetva, yargılama sahasına da dizayn veren bir konuma sahiptir. Tarih boyunca bu ilişkiyi düzenleyen eserler yazıla gelmiştir. Fetva vermede takip edilecek usul, müftünün veya kadının halka karşı davranış biçiminden tutun, İslam hukukunun temel kaynaklarından istifade etmedeki metoda kadar fıkhî/hukuki davranış biçimini bu fetva usulü eserlerinde bulmak mümkündür. Bu eserler, Edebü’l-müftî veya Resmü’l-müftî gibi farklı isimlerle karşımıza çıksa da muhteva olarak fetva usullerini göstermesi yönüyle ortak bir konuya sahiptir.1 Burada tanıtımını yapmaya çalıştığımız eser de bir İslam hukuku profesörü tarafından kaleme alınmış, zikrettiğimiz bu alana ait güncel bir çalışmadır.